Human

[12/30, 6:27 PM] Jagadeesh ChandraKrishnan: *ஒரு முறை மகாகவி காளிதாசர் வயல்வெளியே வெயிலில் நடந்து சென்ற போது தாகம் எடுத்தது..!*

 *சற்று தூரத்தில் ஒரு கிராமப்பெண் கிணற்றில் தண்ணீர் சேந்தி குடத்தில் எடுத்து வந்து கொண்டிருந்தாள்!*

 காளிதாசர் அவரைப் பார்த்து அம்மா தாகமாகஇருக்கு...

கொஞ்சம் தண்ணீர் தருவீர்களா? என்று கேட்டார்.....

அந்த கிராமத்துப்பெண்ணும், தருகிறேன் உங்களை அறிமுகப்படுத்திக் கொள்ளுங்கள் என்றாள்! 

உடனே காளிதாசருக்கு ஒரு உயர்வு மனப்பான்மை ஏற்பட்டு, இந்த பெண்ணிடம் நாம் யார் என்று சொல்ல வேண்டுமா என நினைத்து நான் ஒரு பயணி அம்மா என்றார்!

உடன் அந்த பெண், உலகில் இரண்டு பயணிகள் தான்!

ஒருவர் *சந்திரன்* !

ஒருவர் *சூரியன்* !

இவர்கள் தான் இரவு பகலென பயணிப்பவர்கள் என்றாள்.....!

சரி என்னை விருந்தினர் என்று வைத்துக் கொள் என்றார் காளிதாசர்!

உடனே அந்தப் பெண், உலகில் இரண்டு விருந்தினர் தான்!

ஒன்று *செல்வம்!*

இரண்டு *இளமை!*

இவை இரண்டும் தான் விருந்தினராக வந்து உடனே போய் விடும் என்றாள்!

சற்று எரிச்சலான காளிதாசர் தான் ஒரு பொறுமைசாலி என்றார்! ....

உடனே அந்த பெண் அதுவும் இரண்டு பேர்தான்...!

ஒன்று *பூமி* !

எவ்வளவு மிதித்தாலும், எவர் மிதித்தாலும் தாங்கும்!

மற்றொன்று *மரம்* !

யார் கல்லால் அடித்தாலும் பொறுத்துக் கொண்டு காய்களைக் கொடுக்கும் என்றாள்! 

சற்று கோபமடைந்த காளிதாசர் நான் ஒரு பிடிவாதக்காரன் என்றார்!

அதற்கும் அந்த பெண் உலகிலேயே பிடிவாதக்காரர்கள் இரண்டு பேர் தான்...

ஒன்று *முடி* !

மற்றொன்று *நகம்* !

இரண்டும் எத்தனை முறை வேண்டாம் என்று வெட்டினாலும்

பிடிவாதமாக வளரும் என்றாள் சிரித்தபடி!....

தாகம் அதிகரிக்கவே நான் ஒரு முட்டாள் என்று தன்னை கூறிக்கொண்டார்!

உடனே அந்த பெண், உலகிலேயே இரண்டு முட்டாள்கள் தான்! 

ஒருவன் நாட்டை *ஆளத்தெரியாத அரசன்*

மற்றவன் அவனுக்குத் *துதிபாடும்* *அமைச்சன்* ! என்றாள்! ...

காளிதாசர் செய்வதறியாது, அந்த பெண்ணின் காலில் விழுந்தார்!

உடனே அந்த பெண் மகனே... 

எழுந்திரு... 

என்றதும் நிமிர்ந்து பார்த்த காளிதாசர் மலைத்துப்போனார்! 

சாட்சாத் *சரஸ்வதி தேவி* யே அவர் முன் நின்றாள்!

காளிதாசர் கைகூப்பி வணங்கியதும், 

தேவி தாசரைப் பார்த்து... 

காளிதாசா! 

எவன் ஒருவன் தன்னை மனிதன் என்று உணர்கின்றானோ, 

அவனே மனிதப்பிறவியின் உச்சத்தை அடைகிறான்!

*"நீ மனிதனாகவே இரு"* 

என்று கூறி தண்ணீர் குடத்தை காளிதாசர் கையில் கொடுத்து சரஸ்வதி தேவி மறைந்தாள்...! 

இதுபோலத்தான் குழந்தைகள் எதிர் காலத்தில் பணம் சம்பாதிக்கவும், வசதியாக வாழவும் பெற்றோர்கள் கற்றுக் கொடுக்கிறார்களே தவிர, 

மனிதனாக, தாய், தந்தை, மனைவி, மக்கள், உற்றார் உறவினருக்கு, நம் தாய் நாட்டிற்கு, நமக்கு உணவு தரும் பூமிக்கு நாம் என்ன செய்ய வேண்டும் என்பதையும்  கற்றுத் தரவேண்டும்! 

பெற்றோரை தாய்நாட்டை , உறவுகளை பிரிந்து, ஏசி அறையே உலகம், கைபேசியே உறவு, பணம் சம்பாதிப்பதே வாழ்க்கையென வாழ்க்கையை இயந்திர மயமாக்கி மனித நேயமில்லா வாழ்க்கை வாழக் கூடாது! 

*நீ நீயாகவே "மனிதனாகவே இரு" , 

வாழ்க வளத்துடன் மனிதநேயம் மலர மகிழ்வித்து மகிழ்.......

ஜெகதீஷ் கிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

[12/30, 6:28 PM] Jagadeesh ChandraKrishnan: * Once Mahakavi Kalidasa got thirsty while walking in the sun in the field ..! *

  * A villager was fetching water from a jug in a well a short distance away! *

  Kalidasa looks at him and his mother is thirsty ...

 May I have some water?  என்று கேட்டார் .....

 The village girl said, "Let me introduce you!"

 Immediately Kalidasa had a hilarious attitude and said I am a traveler mother wondering if we should tell this girl who we are!

 With that girl, she's two travelers in the world!

 One * Moon *!

 One * sun *!

 These are the ones who travel day and night .....!

 Well keep me as a guest said Kalidasa!

 Right away that girl was just two guests in the world!

 One is * wealth! *

 Two * youth! *

 If only these two would come as guests and leave right away!

 Slightly annoyed Kalidasa just said a patient!  ....

 Immediately the woman and the two of them ...!

 One is * Earth *!

 No matter how much you step on, no matter who you step on!

 Another * tree *!

 Whoever beats the stone will give the pieces with tolerance!

 Slightly angry Kalidasa said I am a stubborn!

 And that woman is the only two stubborn people in the world ...

 One * hair *!

 Another * nail *!

 No matter how many times you cut both

 Growing up stubborn is like laughing! ....

 Increasingly thirsty he told himself I was an idiot!

 Right away that girl, there are two idiots in the world!

 A man is a * king who does not rule the country *

 The other * praises * him * * Minister *!  Said!  ...

 Kalidasa did not know what to do and fell at the feet of the woman!

 Immediately the girl's son ...

 Get up ...

 Kalidasa, who had always looked upright, went to the mountains!

 Satsad * Saraswati Devi * ye stood before her!

 When Kalidasa bowed his head,

 Looking at Devi Das ...

 Kalidasa!

 One who feels himself to be human,

 He Himself reaches the pinnacle of mankind!

 * "Be human" *

 Goddess Saraswati gave the jug of water to Kalidasa and disappeared ...!

 In the same way, parents teach their children to earn money and live comfortably in the future.

 As human beings, we must teach our mother, father, wife, people, close relatives, our motherland, the earth that feeds us what we must do!

 Parents should not live a life of inhumanity by mechanizing life as a motherland, separating relationships, the AC room is the world, the cell phone is the relationship, earning money is life!

 * Be yourself "be human",

 Humanity flourishes with life and happiness .......

By

 Jagadeesh Krishnan is a psychologist and international Author

training

[12/24, 2:00 PM] Jagadeesh ChandraKrishnan: *காமத்திலிருந்து கடவுளுக்கு..*

*காமத்தின் பாதையில் கடவுள் அடைய முடியுமா ?*

*முடியும் என்கிறார் தாந்திரிக் குரு

*பொதுவாக இன்றைய உலகம் Fast food உலகம்*

*எதையும் நின்று நிதானித்து அனுபவிப்பதில்லை,குடிப்பதில்லை,உண்பதில்லை*

*கடவுளையும் fast ஆக அடையணும் என்று  பார்க்கிறார்கள்*

*மந்திரம் ஜெபிக்க நேரமில்லை*

*பூஜை செய்வது பழக்கமில்லை என..*

*கடவுளை கை எடுத்து கும்பிடுவதோடு கடவுளுக்கும் தனக்குமான தொடர்பு முடிந்தது என இருக்கிறார்கள்*

*சரி இருந்து விட்டுப்போ*

*இப்படி இருப்பவனை கடவுளை அடைய வா என்றால் வர மாட்டான்*

*பொதுவாக எல்லா மனிதர்களுக்கும் பிடித்தது.*

*காமம்*

*மனிதர்களை  காமத்தின் ருசியிலே கடவுளை அடைய வைக்கும் வித்தையே தாந்திரிக் கலை*

*என்ன கற்று தர போகிறார் என எள்ளி நகையாடி விடாதீர்....*

*என்ன சொல்லி தரப்போகிறார் என சூட்சுமம் தெரியாமல் பேசிவிடாதீர்...*

*என்றைக்காவது குடிக்கும் தண்ணீரை பார்த்து  குடித்து உள்ளீரா ?*

*என்றைக்காவது உண்ணும் உணவை உள்ளார்ந்து பார்த்து அதன் சுவையை புரிந்துள்ளீரா?*

*டிவி பார்த்து கொண்டு*

*மொபைல் பார்த்து கொண்டேதான்..*

*நாம்  உண்பதை, குடிப்பதை பழக்கமாக்கி வைத்திருக்கோம்*

*அதனால்தான் நமக்கு அது உணவு குப்பையாக மட்டுமே உடம்பில் சேர்கிறது* 

*ஆரோக்கியம் தருவதில்லை*

*ரசிக்கப்படாத*

*ருசிக்கப்படாத*

*உள்ளத்தால்*

*உணர்வால்*

*உள் வாங்கப்பட்டு* 

*அனுபவிக்காத எதுவுமே வியாதிதான்*

*அப்படித்தான் நீ காமத்தையும் வியாதியாக்கி வைத்திருக்கிறாய்*

*உன் உடற் சூட்டிற்கும்*

*உணர்வு அரிப்புக்குமான* *வியாதிக்குத்தான் காமத்தை பயன்படுத்தி மருந்து போட்டுக் கொள்கிறாய்*

*காமத்தின் புனிதம் தெரிவாயா?*

*அதற்கு கடவுளையே* 

*காட்டும் சக்தி உண்டென நீ அறிவாயா?*

*என்றைக்காவது உன் துணையை முகம் ரசித்த பின்  நீ முத்தமிட்டுள்ளாயா?*

*அவள் அழகை காதல் கண் கொண்டு பார்த்து ரசித்தபின் காமம் கொண்டுள்ளாயா ?*

*பிழியபட்டு தரும் கரும்புச் சாறு குடித்து வளர்வதால்*

*கரும்பை கடித்து,இழுத்து,சுவைத்து,சப்பி தின்னும் அனுபவத்தை இழக்கிறாய் தெரியுமா ?*

*உன் காமத்தை கொட்டும்  புதை குழி அல்ல பெண்*

*உனக்கு கடவுளையே காட்டும் வரமடா அவள்*

*உன் ஆவேச  காமத்தில்..*

*அவசரத்தில் ஆடை களைந்து*

*அருவருப்பாய் எச்சில் பரப்பி , ஆலிங்கன எழுச்சி  தீர்ப்பதல்ல காமம்*

*முதலில் உன் துணையை  கண் விழித்து பார்*

*கரம்பிடித்து காதல் பேசு*

*கால் அழுத்தி கதை பேசு*

*முழுதாய் அவளை உள்வாங்கு*

*கண்ணால் அவளை ரசி.பின் ருசி .பின் உன் கை காலை பயன்படுத்து*

*உன் இலக்கெல்லாம்*

*அவள் உறுப்பு மட்டுமே என* *இருக்கும்வரை நீ சிவனாக முடியாது*

*நீ  சிவனாவது எப்படி ?*

*அவளை சக்தியாய் உணர்வது எப்படி ?*

*சிவனாய் சக்தியாய்*

*கலந்து ஆரோக்கிய* 

*குழந்தை பெற்றெடுப்பது எப்படி?*

*வா..மனிதா  வா..*

*உம்மை புனிதனாக்கி  காமத்திலிருத்து கடவுளுக்கு அழைத்து செல்லும் கலையை கற்க வா..*

*உன் உள்ளம் மாறும்*

*உன் எண்ணம் மாறும்*

*உன் காதல் மாறும்.*

*உன் காமம் மாறும்*

*இது அத்தனையும் மாறினால் உனக்குக் கடவுள் தன்மை கை கூடும்*

வாருங்கள்......

11 நாட்கள் உள்முகப் பயணத்தின் ஆரம்பமாக ஹாராவையும் தந்த்ராவையும் உலகம் முழுவதும் கொண்டு செல்வோம்

ஜெகதீஷ் கிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

[12/24, 7:30 PM] Jagadeesh ChandraKrishnan: * From lust to God .. *

 * Can God reach the path of lust? *

 * Can Tantric Guru says

 * Today's world in general is the world of fast food *

 * Do not stand still and enjoy anything, do not drink, do not eat *

 * They see God reaching fast *

 * No time to pray mantra *

 * As it is not customary to perform pooja .. *

 * They take God by the hand and bow down and say that their relationship with God is over *

 * OK, leave it *

 * He who is like this will not come if he comes to reach God *

 * Generally liked by all human beings. *

 * Lust *

 * Tantric art is the art of making people reach God through the taste of lust *

 * Do not joke about what he is going to teach .... *

 * Do not speak without knowing what he is going to say ... *

 * Have you ever looked at drinking water and drank it? *

 * Have you ever looked at the food you eat and understood its taste? *

 * Watching TV *

 * Just looking at the mobile .. *

 * We have a habit of eating and drinking *

 * That's why it only enters our body as food waste *

 * Does not give health *

 * Disliked *

 * Tasteless *

 * உள்ளத்தால் *

 * Consciousness *

 * Purchased internally *

 * Anything not experienced is a disease *

 * That's how you make lust sick *

 * For your body heat *

 * For emotional itching * * You use lust to cure the disease *

 * Do you know the sanctity of lust? *

 * God bless it *

 * Did you know it has the power to show? *

 * Have you ever kissed your partner after enjoying his face? *

 * Do you have lust after looking at her beauty with a romantic eye? *

 * Squeezing sugarcane juice makes you grow *

 * Did you know that you miss the experience of biting, pulling, tasting, and sucking sugarcane? *

 * The woman is not the grave that pours out your lust *

 * Will she not show you God *

 * In your passionate lust .. *

 * Take off your clothes in a hurry *

 * Lust is not the solution to disgusting saliva spreading and embracing *

 * Watch your partner first *

 * Hold on and talk love *

 * Press the foot and tell the story *

 * Fully absorb her *

 * Taste her with your eyes. Then taste. Then use your hand and leg *

 * All your goals *

 * As her organ is only * * You cannot be Shiva as long as you are *

 * How did you become Shiva? *

 * How to feel her power? *

 * சிவனாய் சக்தியாய் *

 * Mix Health *

 * How to give birth to a baby? *

 * Come..manita come .. *

 * Come and learn the art of sanctifying yourself and taking you from lust to God .. *

 * Your heart will change *

 * Your mind will change *

 * Your love will change. *

 * Your lust will change *

 * If this all changes you may become a god *

 Come on ......

 We will take Hara and Tantra around the world at the start of an 11-day inland voyage

By

 Jagadeesh Krishnan is a psychologist and international Author

9841121780,9543187772,9171617660

diyanam

[12/23, 1:20 PM] Jagadeesh Krishnan: இரண்டு எளிதான தியான நுட்பங்கள் நினைவில் கொள்ளுங்கள் எச்சரிக்கையாக இருங்கள்

 சாலையில் நடக்கும்போது இதை முயற்சிக்கவும்.  நான் நடக்கிறேன், நடக்கிறேன், நடக்கிறேன் என்பதை நினைவில் கொள்ளுங்கள்.  சில நொடிகளுக்குப் பிறகு நீங்கள் இதை மறந்துவிட்டீர்கள்.  உங்கள் மனதில் வேறு ஏதோ தோன்றியுள்ளது.  நீங்கள் வேறு திசையைப் பின்பற்றினீர்கள்.  நீங்கள் முற்றிலும் மறந்துவிட்டீர்கள்.  திடீரென்று உங்களுக்கு நினைவு வருகிறது நான் மறந்துவிட்டேன் என்று.

எளிய விஷயங்கள்.  எளிய செயல்பாடுகளுடன் இதை முயற்சிக்கவும்.  சாப்பிடும் போது  ​​செய்து பாருங்கள்.  நடக்கும்போது ​​அதை முயற்சிக்கவும்.  பேசும் போது,

கேட்க முயற்சிக்கவும்.  எல்லா இடங்களிலும் முயற்சிக்கவும்.   நீங்கள் விழிப்புடன் இருக்க முயற்சி செய்கிறீர்கள் என்பதை உங்கள் முழு உடலுக்கும் மனதிற்கும் தெரியப்படுத்துங்கள்.

  உங்களால் நிற்க முடியும்!

 நின்று கொண்டே தியானம் செய்யுங்கள். முயற்சி செய்யுங்கள். ஏனென்றால் உங்களில் சிலர் அதை மிக அழகாகக் காண்பீர்கள்.  நீங்கள் ஒரு மணி நேரம் நிற்க முடிந்தால், அது அற்புதம்.  எதையும் செய்யாமல், அசையாமல் நின்று கொண்டே இருப்பதன் மூலம், உங்களுக்குள் ஏதோ ஒன்று குடியேறி, அமைதியாக இருப்பதைக் காண்பீர்கள்.  ஒரு மையப்படுத்தல் நடக்கிறது, மேலும் நீங்கள் ஆற்றல் தூணாக உணருவீர்கள்;  உடல் மறைகிறது.

ஜெகதீஷ் கிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

[12/23, 1:20 PM] Jagadeesh Krishnan: Remember two easy meditation techniques Be careful

  Try this when walking on the road.  Remember I walk, I walk, I walk.  After a few seconds you forgot about this.  Something else has appeared in your mind.  You followed a different direction.  You are completely forgotten.  Suddenly you are reminded that I forgot.

 Simple things.  Try this with simple functions.  Try doing it while eating.  Try it when it happens.  Speaking of,

 Try to listen.  Try everywhere.  Let your whole body and mind know that you are trying to stay alert.

   You can stand it!

  Meditate while standing.  Give it a try.  Because some of you will find it very beautiful.  If you can stand for an hour, that’s wonderful.  By doing nothing and standing still, you will find that something has settled within you and is still.  A centralization happens, and you feel like a pillar of energy;  The body disappears.

By

 Jagadeesh Krishnan is a psychologist and international Author

mother's

[12/21, 12:46 PM] 98 41 121780: LIFE AS A MUM

Eight mums you should never judge

1. The mum who moans

A mum who admits to finding motherhood challenging isn't a bad mum - she's just honest. Everyone has different ways of coping with a difficult day and, for the mum who moans, this is her way of feeling better.

2. The mum who never moans

From where you're standing her life looks perfect - her hair is glossy, she always wears a smile and is knee-deep in playdough. It might look like she has this motherhood thing nailed, but that doesn't mean she never has a bad day. You can bet she probably experiences Mother Guilt just as often as you do.

3. The mum who bottle-feeds Some mums have horrendous experiences trying to breastfeed their baby. Some mums don't even want to try, for reasons that you aren't privy to. Whatever that mum's reasons for not breastfeeding her baby, it doesn't really matter. She loves her bottle-fed baby just as much as you love your breastfed baby.

4. The mum who breastfeeds

Some mums love breastfeeding and find it easy. Some mums hate it at first but learn to love it. Whatever that mum's motivation and breastfeeding history, she's not feeding her baby to make a statement about "the evils of formula milk". Like you, she's just getting on with the business of feeding her child in the way that best suits her and her family.

Bowling ball boobs

Molly Forbes

5. The mum who feeds her baby puree from jars

Not everyone has the time or inclination to make every one of her baby's meals from scratch. So you see this mum feeding her baby food from a jar - it doesn't mean that every meal her baby has is from a jar. And even if it is - so what? Her baby is just as loved as yours, it's just that she's found a way of weaning that works best for her and her baby.

6. The mum who does baby-led weaning

Some babies hate to be fed food from a spoon. Some mums find it easier to let their baby feed themselves. Some mums find BLW a fun alternative to purees.

So she might be letting her baby make a huge mess in the middle of a cafe, but the alternative could be a hungry baby or a screaming baby being force-fed food from a spoon.

7. The mum whose house is a mess

Her house might look like it's been hit by a tornado but her kids have had a ball playing and crafting. Don't just assume the mum with a messy house is lazy and hasn't got her shit together - she's probably just as exhausted as you.

8. The mum whose house is gleaming

Some people hate to live in a messy house. But this doesn't mean the mum whose house is gleaming is any less fun than you are. It's just that she has different priorities to you and fits in cleaning at times when you would be doing other stuff that you deem just as (if not more) important than dusting and hoovering.

We're all just trying to do our best. What works for you might not work for someone else. All babies are different, all families are different and all mums are different. Ultimately, as long as our kids are fed, warm and loved, that's all that matters, right?

By

Jagadeesh Krishnan psychologist and international Author

[12/21, 12:47 PM] 98 41 121780: ஒரு அம்மாவாக வாழ்க்கை

 எட்டு அம்மாக்களை நீங்கள் ஒருபோதும் தீர்ப்பளிக்கக்கூடாது

 1. புலம்பும் அம்மா

 தாய்மை சவாலாக இருப்பதை ஒப்புக்கொள்ளும் ஒரு அம்மா மோசமான அம்மா அல்ல - அவர் நேர்மையானவர்.  ஒவ்வொருவருக்கும் ஒரு கடினமான நாளைச் சமாளிப்பதற்கு வெவ்வேறு வழிகள் உள்ளன, புலம்புகிற அம்மாவைப் பொறுத்தவரை, இதுவே அவள் நன்றாக உணர்கிறாள்.

 2. ஒருபோதும் புலம்பாத அம்மா

 நீங்கள் நிற்கும் இடத்திலிருந்து அவளுடைய வாழ்க்கை சரியாகத் தெரிகிறது - அவளுடைய தலைமுடி பளபளப்பாக இருக்கிறது, அவள் எப்போதும் புன்னகையுடன் இருப்பாள் மற்றும் முழங்கால் அளவு விளையாடுவாள்.  இந்த தாய்மை விஷயத்தை அவள் ஆணித்தரமாக வைத்திருப்பது போல் தோன்றலாம், ஆனால் அவளுக்கு ஒருபோதும் மோசமான நாள் இல்லை என்று அர்த்தமல்ல.  நீங்கள் பந்தயம் கட்டலாம், அவர் உங்களைப் போலவே அடிக்கடி தாய் குற்றத்தை அனுபவிப்பார்.

 3. பாட்டிலில் பால் கொடுக்கும் தாய் சில தாய்மார்கள் தங்கள் குழந்தைக்கு தாய்ப்பால் கொடுக்க முயற்சிக்கும் பயங்கரமான அனுபவங்களை எதிர்கொள்கின்றனர்.  சில தாய்மார்கள் நீங்கள் அந்தரங்கமாக இல்லாத காரணங்களுக்காக முயற்சி செய்ய விரும்புவதில்லை.  குழந்தைக்கு தாய்ப்பால் கொடுக்காமல் இருப்பதற்கு அந்த அம்மாவின் காரணங்கள் என்னவாக இருந்தாலும், அது ஒரு பொருட்டல்ல.  உங்கள் தாய்ப்பாலூட்டும் குழந்தையை நீங்கள் எவ்வளவு நேசிப்பீர்களோ அதே அளவு அவள் தன் புட்டிப்பால் ஊட்டும் குழந்தையை நேசிக்கிறாள்.

 4. தாய்ப்பால் கொடுக்கும் அம்மா

 சில தாய்மார்கள் தாய்ப்பால் கொடுப்பதை விரும்புகிறார்கள் மற்றும் அதை எளிதாகக் காணலாம்.  சில அம்மாக்கள் முதலில் அதை வெறுக்கிறார்கள் ஆனால் அதை நேசிக்க கற்றுக்கொள்கிறார்கள்.  அந்த அம்மாவின் உந்துதல் மற்றும் தாய்ப்பால் வரலாறு எதுவாக இருந்தாலும், "ஃபார்முலா மில்லின் தீமைகள்" பற்றி ஒரு அறிக்கையை வெளியிட அவள் குழந்தைக்கு உணவளிக்கவில்லை.  உங்களைப் போலவே, அவளும் அவளுக்கும் அவளுடைய குடும்பத்திற்கும் மிகவும் பொருத்தமான வழியில் தனது குழந்தைக்கு உணவளிக்கும் தொழிலில் ஈடுபட்டு வருகிறாள்.

 பந்துவீச்சு பந்து பூப்ஸ்

 மோலி ஃபோர்ப்ஸ்

 5. ஜாடிகளில் இருந்து தனது குழந்தைக்கு ப்யூரியை ஊட்டும் அம்மா

 ஒவ்வொருவருக்கும் தனது குழந்தையின் ஒவ்வொரு உணவையும் புதிதாகச் செய்ய நேரமோ அல்லது விருப்பமோ இருப்பதில்லை.  எனவே, இந்த அம்மா தனது குழந்தைக்கு ஒரு ஜாடியில் இருந்து உணவை ஊட்டுவதை நீங்கள் பார்க்கிறீர்கள் - அவளுடைய குழந்தை சாப்பிடும் ஒவ்வொரு உணவும் ஒரு ஜாடியில் இருந்து என்று அர்த்தம் இல்லை.  அது இருந்தாலும் - அதனால் என்ன?  அவளுடைய குழந்தையும் உன்னுடையது போலவே நேசிக்கப்படுகிறாள், அது அவளுக்கும் அவளுடைய குழந்தைக்கும் சிறப்பாகச் செயல்படும் பாலூட்டும் முறையை அவள் கண்டுபிடித்திருக்கிறாள்.

 6. குழந்தைக்குத் தலைமை தாங்கும் தாய்

 சில குழந்தைகள் ஒரு கரண்டியால் உணவை உண்பதை வெறுக்கின்றனர்.  சில தாய்மார்கள் தங்கள் குழந்தையை தாங்களே உணவளிக்க அனுமதிப்பதை எளிதாகக் காண்கிறார்கள்.  சில தாய்மார்கள் பிஎல்டபிள்யூவை ப்யூரிக்கு மாற்றாகக் கருதுகின்றனர்.

 அதனால் அவள் தன் குழந்தையை ஒரு ஓட்டலின் நடுவில் பெரும் குழப்பத்தை ஏற்படுத்த அனுமதிக்கலாம், ஆனால் அதற்கு மாற்றாக பசியுள்ள குழந்தையாகவோ அல்லது கத்துகிற குழந்தையாகவோ கரண்டியில் இருந்து வலுக்கட்டாயமாக உணவை ஊட்டலாம்.

 7. வீடு குழப்பமாக இருக்கும் அம்மா

 அவரது வீடு ஒரு சூறாவளியால் தாக்கப்பட்டது போல் தோன்றலாம் ஆனால் அவரது குழந்தைகள் பந்து விளையாடி கைவினை செய்து கொண்டிருந்தனர்.  அலங்கோலமான வீட்டைக் கொண்ட அம்மா சோம்பேறியாக இருக்கிறாள் என்றும் அவளது மலம் ஒன்றும் இல்லை என்றும் நினைத்துவிடாதே - அவள் உங்களைப் போலவே சோர்வாக இருக்கலாம்.

 8. வீடு ஜொலிக்கும் அம்மா

 சிலர் குழப்பமான வீட்டில் வாழ்வதை வெறுக்கிறார்கள்.  ஆனால், யாருடைய வீடு பளபளப்பாக இருக்கிறதோ அந்த அம்மா உங்களை விட வேடிக்கையானவர் என்று இது அர்த்தப்படுத்துவதில்லை.  அவர் உங்களுக்கு வெவ்வேறு முன்னுரிமைகளைக் கொண்டிருக்கிறார், மேலும் தூசி தட்டி, குலுக்கல் அடிப்பதை விட முக்கியமானதாக நீங்கள் கருதும் (அதிகமாக இல்லாவிட்டாலும்) நீங்கள் மற்ற விஷயங்களைச் செய்யும் சமயங்களில் சுத்தம் செய்வதில் பொருந்துகிறார்.

 நாம் அனைவரும் எங்களால் முடிந்ததைச் செய்ய முயற்சிக்கிறோம்.  உங்களுக்காக வேலை செய்வது வேறொருவருக்கு வேலை செய்யாமல் போகலாம்.  எல்லா குழந்தைகளும் வேறு, எல்லா குடும்பங்களும் வேறு, எல்லா அம்மாக்களும் வேறு.  இறுதியில், நம் குழந்தைகளுக்கு உணவளித்து, அரவணைத்து, நேசிக்கப்படும் வரை, அவ்வளவுதான் முக்கியம், இல்லையா?

 மூலம்

 ஜெகதீஸ் கிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

consciousness

[12/9, 9:35 PM] Jagadeesh Krishnan: I Am Not Your 

Shoepherd 

by purushottama

Can a true rebel be a disciple of a master, or must he be simply a friend of the master?

A rebel needs no master. If he needs a master, he is not a rebel. A rebel is a master unto himself. Rebellion is his religion, and there is no other religion for him.

To follow a master, and at the same to think yourself a rebel, is a contradiction in terms.

A rebel can only be a friend. A rebel can learn from all the sources available, but a rebel cannot be a follower. He cannot be a believer. A rebel cannot afford a master. He has chosen his individuality, his freedom, and he is not going to be enslaved by any master.

That’s why I go on insisting to you that I am not your master, because I don’t want anybody to be enslaved. It is a psychological slavery: whatever I say you believe, whatever I do you believe – and still you think you are a rebel?

To be a rebel needs guts.

Yes, you can be my friends – and I am available to you: whatever I know, whatever I have experienced, is always available to you. And I don’t ask anything for it – your trust, your surrender, your faith, no! I cannot be inhuman to any human being.

In the past, your so-called masters have all been inhuman to you. What does it mean when Jesus says, “I am the savior”? What does it mean when he says, “I am the shepherd and you are the sheep”? What more humiliation do you want? And still there are millions of Christians who think that they are sheep, and their shepherd is hanging on the cross.

I am not your shepherd; you are not my sheep.

A rebel is a beautiful human being. A sheep? – you have fallen far below being human. Have you seen sheep? They always move in a crowd – so close to each other, rubbing their bodies against each other. They cannot move alone. No sheep is a rebel – they feel comfortable and cozy only in a mob.

Only lions move alone. Lions don’t move in a crowd – they are rebels. I would like you to be lions, not sheep.

I am not your master; you are not my disciples. You love me – that’s enough. I love you and respect you, and respect your freedom. In this freedom and love, if something can transpire and transform you, that will be beautiful. But nobody was the master and nobody was the slave.

This is not a religion, this is a love affair; and in love, nobody is a master. This is the highest that can be possible. And I would like you to live at the highest peak of human growth.

There is not much difference between me and you, a very little difference: you are asleep, I am awake. But that is not much of a difference. You can be awake any moment. I was also asleep one day. If I can be awake, why can’t you be? The capacity to sleep proves the capacity to be awake.

You can sleep only if you can be awake. Stones don’t sleep, because they cannot be awake.

All that is needed is just a little shaking, a little cold water thrown into your eyes. That’s what I am doing every day, day in, day out. Once in a while you open your eyes too, but old habits die hard; then you close them again. Once in a while you hear me too, but then you pull the blanket over yourself again. Just human – just a little bit more rest, just a little bit more of a beautiful golden dream.

And naturally, sometimes you get angry at me because I am disturbing your dream. But I am not angry. Even if you pull up your blanket again, turn to the other side, start snoring again, I am not going to leave you. I know that you are not dead – you can pull up the blanket, you can move to the other side. So it is very close; just a little more effort and you will be awake.

I am not your savior, just a friend who knows both the states: the state of sleep and the state of being awake. And I feel that you are missing such a great joy, of opening your eyes and seeing the sunrise, and the birds singing, and the fresh morning air. And I feel compassion for you, that you are unnecessarily wasting your time in dreaming, while real life is waiting for you.

So remember it: there is no question of anybody being your master. These masters have exploited you enough! It is time to stop this exploitation. An authentic human being cannot reduce you to a sheep. If there is any sin, Jesus has committed it, and that was making you sheep, and posing as your savior.

And when he was being caught, just a few minutes before, his disciples asked, “What about us?” He said, “I will be coming soon to deliver everybody who has faith in me from all suffering and misery. And I will take you to the house of my father in paradise.”

Two thousand years have passed, and that guy has not been seen since then. How long can you stretch the word “soon”?

And I can say, with categorical certainty, that he is not going to come back again. He could not save himself! – how can he save the whole humanity?

He died in tremendous doubt. At the last moment he shouted, looking at the sky, “God, my father, have you forsaken me?” He was expecting a miracle – naturally. He was believing himself to be the only begotten son of God. The only begotten son is being crucified, and God – sitting on a white cloud with angels playing on their harps – does not come to save him? Jesus died shaken. His faith was only that of a crackpot, it was not authentic experience.

I do not expect anything; nobody can disappoint me. I don’t have any God – I am happy just being myself.

Remember one thing: if there is a God, then you are all slaves, and freedom is impossible. The first principle of rebellion is that there is no God, no savior, no prophet, no messenger; you are alone, and you have to learn to depend only on yourself. That brings independence. And independence is such a joy, is such a beauty, is such a maturity, is such a flowering, that nothing more is needed.

You feel so contented, so fulfilled, and the whole existence becomes your paradise.

Two thousand years have passed, and that guy has not been seen since then. How long can you stretch the word “soon”?

And I can say, with categorical certainty, that he is not going to come back again. He could not save himself! – how can he save the whole humanity?

He died in tremendous doubt. At the last moment he shouted, looking at the sky, “God, my father, have you forsaken me?” He was expecting a miracle – naturally. He was believing himself to be the only begotten son of God. The only begotten son is being crucified, and God – sitting on a white cloud with angels playing on their harps – does not come to save him? Jesus died shaken. His faith was only that of a crackpot, it was not authentic experience.

I do not expect anything; nobody can disappoint me. I don’t have any God – I am happy just being myself.

Remember one thing: if there is a God, then you are all slaves, and freedom is impossible. The first principle of rebellion is that there is no God, no savior, no prophet, no messenger; you are alone, and you have to learn to depend only on yourself. That brings independence. And independence is such a joy, is such a beauty, is such a maturity, is such a flowering, that nothing more is needed.

You feel so contented, so fulfilled, and the whole existence becomes your paradise.

It is not a question of going into paradise. It is a question of going within yourself, reaching to your very center of being, which changes your perspective. This very existence becomes paradise. They are the same trees, the same birds, the same people, and yet they are no longer the same because you are no longer the same. Now you are not dreaming; now you are awake.

For the awakened one, this existence is paradise. Every moment it is paradise. And when I say this, I am not saying it according to any holy scripture. There are no holy scriptures, there are only books.

I am saying it out of my own experience, out of my own authority. I am ready to share with you. And it is not something that can be sold or purchased. Only in deep friendship, in love, does the transfer, the transformation happen.

You are all rebels.

Only rebels can have a contact with me.

And I would like you to be a rebel always.

I respect your rebellion. It would be so ugly for me to have five thousand sheep around me. Even if I become the shepherd, what would be the joy from it?

I want five thousand rebellious spirits, five thousand burning torches, lights unto themselves – and then to be amongst you is a joy.

By

Jagadeesh krishnan psychologist and international Author

[12/9, 9:35 PM] Jagadeesh Krishnan: நான் உங்களுடையது 

  மேய்ப்பவர்அல்ல

 

 ஒரு உண்மையான கிளர்ச்சியாளர் ஒரு குருவின் சீடராக இருக்க முடியுமா அல்லது அவர் வெறுமனே குருவின் நண்பராக இருக்க வேண்டுமா?

 ஒரு கிளர்ச்சியாளருக்கு எஜமானர் தேவையில்லை.  அவருக்கு ஒரு மாஸ்டர் தேவைப்பட்டால், அவர் ஒரு கிளர்ச்சியாளர் அல்ல.  ஒரு கலகக்காரன் தனக்குத்தானே எஜமானன்.  கலகமே அவன் மதம், அவனுக்கு வேறு மதம் இல்லை.

 எஜமானரைப் பின்பற்றுவதும், அதே சமயம் உங்களை ஒரு கிளர்ச்சியாளர் என்று நினைப்பதும் முரண்பாடாகும்.

 ஒரு கிளர்ச்சியாளர் ஒரு நண்பராக மட்டுமே இருக்க முடியும்.  ஒரு கிளர்ச்சியாளர் கிடைக்கக்கூடிய அனைத்து ஆதாரங்களிலிருந்தும் கற்றுக்கொள்ள முடியும், ஆனால் ஒரு கிளர்ச்சியாளர் பின்தொடர்பவராக இருக்க முடியாது.  அவர் விசுவாசியாக இருக்க முடியாது.  ஒரு கிளர்ச்சியாளர் ஒரு எஜமானரை வாங்க முடியாது.  அவர் தனது தனித்துவத்தை, சுதந்திரத்தை தேர்ந்தெடுத்துள்ளார், மேலும் அவர் எந்த எஜமானருக்கும் அடிமையாகப் போவதில்லை.

 அதனால்தான் நான் உங்கள் எஜமானன் அல்ல என்று உங்களிடம் தொடர்ந்து வலியுறுத்துகிறேன், ஏனென்றால் யாரும் அடிமையாக இருப்பதை நான் விரும்பவில்லை.  இது ஒரு உளவியல் அடிமைத்தனம்: நான் எதைச் சொன்னாலும் நீங்கள் நம்புகிறீர்கள், நான் எதைச் செய்தாலும் நீங்கள் நம்புகிறீர்கள் - இன்னும் நீங்கள் ஒரு கிளர்ச்சியாளர் என்று நினைக்கிறீர்களா?

 ஒரு கிளர்ச்சியாளராக இருப்பதற்கு தைரியம் தேவை.

 ஆம், நீங்கள் எனது நண்பர்களாக இருக்கலாம் - நான் உங்களுக்குக் கிடைக்கிறேன்: எனக்குத் தெரிந்தவை, நான் அனுபவித்தவை அனைத்தும் உங்களுக்கு எப்போதும் கிடைக்கும்.  நான் அதற்காக எதையும் கேட்கவில்லை - உங்கள் நம்பிக்கை, உங்கள் சரணடைதல், உங்கள் நம்பிக்கை, இல்லை!  நான் எந்த மனிதனிடமும் மனிதாபிமானமற்றவனாக இருக்க முடியாது.

 கடந்த காலத்தில், உங்கள் எஜமானர்கள் என்று அழைக்கப்படும் அனைவரும் உங்களுக்கு மனிதாபிமானமற்றவர்களாக இருந்திருக்கிறார்கள்.  "நானே மீட்பர்" என்று இயேசு சொன்னதன் அர்த்தம் என்ன?  “நான் மேய்ப்பன், நீ ஆடு” என்று அவர் சொன்னதன் அர்த்தம் என்ன?  இதைவிட என்ன அவமானம் வேண்டும்?  இன்னும் மில்லியன் கணக்கான கிறிஸ்தவர்கள் தங்களை ஆடுகள் என்று நினைக்கிறார்கள், தங்கள் மேய்ப்பன் சிலுவையில் தொங்குகிறார்.

 நான் உங்கள் மேய்ப்பன் அல்ல;  நீ என் ஆடு அல்ல.

 ஒரு கிளர்ச்சியாளர் ஒரு அழகான மனிதர்.  ஒரு ஆடு?  - நீங்கள் மனிதனாக மிகவும் கீழே விழுந்துவிட்டீர்கள்.  ஆடுகளைப் பார்த்தீர்களா?  அவர்கள் எப்போதும் ஒரு கூட்டத்தில் நகர்கிறார்கள் - ஒருவருக்கொருவர் மிகவும் நெருக்கமாக இருக்கிறார்கள், ஒருவருக்கொருவர் தங்கள் உடல்களைத் தேய்த்துக்கொள்கிறார்கள்.  அவர்களால் தனியாக நகர முடியாது.  எந்த ஆடுகளும் ஒரு கிளர்ச்சியாளர் அல்ல - அவர்கள் ஒரு கும்பலில் மட்டுமே வசதியாகவும் வசதியாகவும் உணர்கிறார்கள்.

 சிங்கங்கள் மட்டும் தனியாக நகரும்.  சிங்கங்கள் கூட்டமாக நகராது - அவை கிளர்ச்சியாளர்கள்.  நீங்கள் ஆடுகளாக இல்லாமல் சிங்கங்களாக இருக்க விரும்புகிறேன்.

 நான் உங்கள் எஜமானன் அல்ல;  நீங்கள் என் சீடர்கள் அல்ல.  நீங்கள் என்னை நேசிக்கிறீர்கள் - அது போதும்.  நான் உன்னை நேசிக்கிறேன், உன்னை மதிக்கிறேன், உன் சுதந்திரத்தை மதிக்கிறேன்.  இந்த சுதந்திரம் மற்றும் அன்பில், ஏதாவது உங்களை மாற்றினால், அது அழகாக இருக்கும்.  ஆனால் யாரும் எஜமானராகவும் இல்லை, அடிமையாகவும் இல்லை.

 இது ஒரு மதம் அல்ல, இது ஒரு காதல் விவகாரம்;  மற்றும் காதலில், யாரும் மாஸ்டர் இல்லை.  இது சாத்தியமான அதிகபட்சம்.  நீங்கள் மனித வளர்ச்சியின் உச்சத்தில் வாழ வேண்டும் என்று நான் விரும்புகிறேன்.

 எனக்கும் உங்களுக்கும் அதிக வித்தியாசம் இல்லை, ஒரு சிறிய வித்தியாசம்: நீங்கள் தூங்குகிறீர்கள், நான் விழித்திருக்கிறேன்.  ஆனால் அது பெரிய வித்தியாசம் இல்லை.  நீங்கள் எந்த நேரத்திலும் விழித்திருக்கலாம்.  நானும் ஒரு நாள் தூங்கிக் கொண்டிருந்தேன்.  நான் விழித்திருக்க முடியும் என்றால், உங்களால் ஏன் இருக்க முடியாது?  தூங்கும் திறன் விழித்திருப்பதற்கான திறனை நிரூபிக்கிறது.

 விழித்திருந்தால்தான் தூங்க முடியும்.  கற்கள் தூங்காது, ஏனென்றால் அவை விழித்திருக்க முடியாது.

 கொஞ்சம் குலுக்கல், கொஞ்சம் குளிர்ந்த நீரை உங்கள் கண்களில் கொட்டினால் போதும்.  அதைத்தான் நான் தினமும், தினம், தினம் செய்து வருகிறேன்.  எப்போதாவது ஒரு முறை நீங்களும் கண்களைத் திறக்கிறீர்கள், ஆனால் பழைய பழக்கங்கள் கடுமையாக இறக்கின்றன;  பின்னர் அவற்றை மீண்டும் மூடுங்கள்.  எப்போதாவது ஒரு முறை நீங்களும் சொல்வதைக் கேட்கிறீர்கள், ஆனால் மீண்டும் போர்வையை உங்கள் மேல் இழுக்கிறீர்கள்.  வெறும் மனிதர் - இன்னும் கொஞ்சம் ஓய்வு, இன்னும் கொஞ்சம் அழகான தங்கக் கனவு.

 இயற்கையாகவே, சில நேரங்களில் நீங்கள் என் மீது கோபப்படுவீர்கள், ஏனென்றால் நான் உங்கள் கனவைத் தொந்தரவு செய்கிறேன்.  ஆனால் நான் கோபப்படவில்லை.  மீண்டும் போர்வையை இழுத்து, மறுபக்கம் திரும்பினாலும், மீண்டும் குறட்டை விட ஆரம்பித்தாலும், நான் உன்னை விட்டுப் போவதில்லை.  நீங்கள் இறக்கவில்லை என்று எனக்குத் தெரியும் - நீங்கள் போர்வையை மேலே இழுக்கலாம், நீங்கள் மறுபக்கம் செல்லலாம்.  எனவே அது மிக அருகில் உள்ளது;  இன்னும் கொஞ்சம் முயற்சி செய்தால் நீங்கள் விழித்திருப்பீர்கள்.

 நான் உங்கள் இரட்சகன் அல்ல, உறக்க நிலை மற்றும் விழித்திருக்கும் நிலை ஆகிய இரு நிலைகளையும் அறிந்த ஒரு நண்பன்.  உங்கள் கண்களைத் திறந்து சூரிய உதயத்தையும், பறவைகள் பாடுவதையும், புதிய காலைக் காற்றையும் பார்ப்பது போன்ற ஒரு பெரிய மகிழ்ச்சியை நீங்கள் இழக்கிறீர்கள் என்று நான் உணர்கிறேன்.  நிஜ வாழ்க்கை உங்களுக்காகக் காத்திருக்கும் வேளையில், தேவையில்லாமல் கனவில் நேரத்தை வீணடிக்கிறீர்கள் என்று நான் உங்கள் மீது இரக்கப்படுகிறேன்.

 எனவே நினைவில் கொள்ளுங்கள்: யாரும் உங்கள் எஜமானர் என்ற கேள்விக்கு இடமில்லை.  இந்த எஜமானர்கள் உங்களை சுரண்டியது போதும்!  இந்த சுரண்டலை நிறுத்த வேண்டிய நேரம் இது.  ஒரு உண்மையான மனிதனால் உங்களை ஆடுகளாக குறைக்க முடியாது.  ஏதேனும் பாவம் இருந்தால், இயேசு அதைச் செய்தார், அது உங்களை ஆடுகளாக்கி, உங்கள் இரட்சகராகக் காட்டிக் கொண்டிருந்தது.

 சில நிமிடங்களுக்கு முன்பு, அவர் பிடிபட்டபோது, ​​அவருடைய சீடர்கள், “நமக்கு என்ன?” என்று கேட்டார்கள்.  அவர் கூறினார், “என் மீது நம்பிக்கை வைத்திருக்கும் அனைவரையும் அனைத்து துன்பங்களிலிருந்தும் துன்பங்களிலிருந்தும் விடுவிக்க நான் விரைவில் வருவேன்.  மேலும் நான் உன்னை சொர்க்கத்தில் உள்ள என் தந்தையின் வீட்டிற்கு அழைத்துச் செல்வேன்.

 இரண்டாயிரம் ஆண்டுகள் கடந்துவிட்டன, அதன் பிறகு அந்த பையனைக் காணவில்லை.  "விரைவில்" என்ற வார்த்தையை எவ்வளவு காலம் நீட்டலாம்?

 மேலும் அவர் மீண்டும் வரப் போவதில்லை என்று திட்டவட்டமாக உறுதியாகச் சொல்ல முடியும்.  அவனால் தன்னைக் காப்பாற்றிக் கொள்ள முடியவில்லை!  - அவர் எப்படி முழு மனிதகுலத்தையும் காப்பாற்ற முடியும்?

 அவர் பெரும் சந்தேகத்தில் இறந்தார்.  கடைசி நேரத்தில் அவர் வானத்தைப் பார்த்து, “கடவுளே, என் தந்தையே, என்னைக் கைவிட்டாயா?” என்று கத்தினார்.  அவர் ஒரு அதிசயத்தை எதிர்பார்த்தார் - இயற்கையாகவே.  அவர் தன்னை கடவுளின் ஒரே மகன் என்று நம்பினார்.  ஒரே மகன் சிலுவையில் அறையப்படுகிறார், கடவுள் - ஒரு வெள்ளை மேகத்தின் மீது அமர்ந்து தேவதூதர்கள் தங்கள் வீணைகளை இசைக்கிறார் - அவரைக் காப்பாற்ற வரவில்லையா?  இயேசு அதிர்ந்து இறந்தார்.  அவரது நம்பிக்கை ஒரு கிராக்பாட் மட்டுமே, அது உண்மையான அனுபவம் அல்ல.

 நான் எதையும் எதிர்பார்க்கவில்லை;  யாரும் என்னை ஏமாற்ற முடியாது.  எனக்கு கடவுள் இல்லை - நான் நானாக இருப்பதில் மகிழ்ச்சி அடைகிறேன்.

 ஒன்றை நினைவில் கொள்ளுங்கள்: கடவுள் இருந்தால், நீங்கள் அனைவரும் அடிமைகள், சுதந்திரம் சாத்தியமற்றது.  கடவுள் இல்லை, இரட்சகர் இல்லை, தீர்க்கதரிசி இல்லை, தூதர் இல்லை என்பதுதான் கிளர்ச்சியின் முதல் கொள்கை;  நீங்கள் தனியாக இருக்கிறீர்கள், உங்களை மட்டுமே சார்ந்திருக்க கற்றுக்கொள்ள வேண்டும்.  அது சுதந்திரத்தைக் கொண்டுவருகிறது.  மேலும் சுதந்திரம் என்பது ஒரு மகிழ்ச்சி, இவ்வளவு அழகு, இவ்வளவு முதிர்ச்சி, இது போன்ற ஒரு மலர்ச்சி, அதற்கு மேல் எதுவும் தேவையில்லை.

 நீங்கள் மிகவும் திருப்தியாகவும், நிறைவாகவும் உணர்கிறீர்கள், மேலும் இருப்பு முழுவதும் உங்கள் சொர்க்கமாக மாறும்.

 இரண்டாயிரம் ஆண்டுகள் கடந்துவிட்டன, அதன் பிறகு அந்த பையனைக் காணவில்லை.  "விரைவில்" என்ற வார்த்தையை எவ்வளவு காலம் நீட்டலாம்?

 மேலும் அவர் மீண்டும் வரப் போவதில்லை என்று திட்டவட்டமாக உறுதியாகச் சொல்ல முடியும்.  அவனால் தன்னைக் காப்பாற்றிக் கொள்ள முடியவில்லை!  - அவர் எப்படி முழு மனிதகுலத்தையும் காப்பாற்ற முடியும்?

 அவர் பெரும் சந்தேகத்தில் இறந்தார்.  கடைசி நேரத்தில் அவர் வானத்தைப் பார்த்து, “கடவுளே, என் தந்தையே, என்னைக் கைவிட்டாயா?” என்று கத்தினார்.  அவர் ஒரு அதிசயத்தை எதிர்பார்த்தார் - இயற்கையாகவே.  அவர் தன்னை கடவுளின் ஒரே மகன் என்று நம்பினார்.  ஒரே மகன் சிலுவையில் அறையப்படுகிறார், கடவுள் - ஒரு வெள்ளை மேகத்தின் மீது அமர்ந்து தேவதூதர்கள் தங்கள் வீணைகளை இசைக்கிறார் - அவரைக் காப்பாற்ற வரவில்லையா?  இயேசு அதிர்ந்து இறந்தார்.  அவரது நம்பிக்கை ஒரு கிராக்பாட் மட்டுமே, அது உண்மையான அனுபவம் அல்ல.

 நான் எதையும் எதிர்பார்க்கவில்லை;  யாரும் என்னை ஏமாற்ற முடியாது.  எனக்கு கடவுள் இல்லை - நான் நானாக இருப்பதில் மகிழ்ச்சி அடைகிறேன்.

 ஒன்றை நினைவில் கொள்ளுங்கள்: கடவுள் இருந்தால், நீங்கள் அனைவரும் அடிமைகள், சுதந்திரம் சாத்தியமற்றது.  கடவுள் இல்லை, இரட்சகர் இல்லை, தீர்க்கதரிசி இல்லை, தூதர் இல்லை என்பதுதான் கிளர்ச்சியின் முதல் கொள்கை;  நீங்கள் தனியாக இருக்கிறீர்கள், உங்களை மட்டுமே சார்ந்திருக்க கற்றுக்கொள்ள வேண்டும்.  அது சுதந்திரத்தைக் கொண்டுவருகிறது.  மேலும் சுதந்திரம் என்பது ஒரு மகிழ்ச்சி, இவ்வளவு அழகு, இவ்வளவு முதிர்ச்சி, இது போன்ற ஒரு மலர்ச்சி, அதற்கு மேல் எதுவும் தேவையில்லை.

 நீங்கள் மிகவும் திருப்தியாகவும், நிறைவாகவும் உணர்கிறீர்கள், மேலும் இருப்பு முழுவதும் உங்கள் சொர்க்கமாக மாறும்.

 இது சொர்க்கத்திற்கு செல்வது பற்றிய கேள்வி அல்ல.  இது உங்களுக்குள் சென்று, உங்கள் மையத்தை அடைவது, உங்கள் முன்னோக்கை மாற்றுவது.  இந்த இருப்பே சொர்க்கமாகிறது.  அவர்கள் அதே மரங்கள், அதே பறவைகள், அதே மனிதர்கள், இன்னும் அவர்கள் ஒரே மாதிரியாக இல்லை, ஏனென்றால் நீங்கள் இனி ஒரே மாதிரியாக இல்லை.  இப்போது நீங்கள் கனவு காணவில்லை;  இப்போது நீங்கள் விழித்திருக்கிறீர்கள்.

 விழித்திருப்பவருக்கு இந்த இருப்பு சொர்க்கம்.  ஒவ்வொரு நொடியும் அது சொர்க்கம்.  இதை நான் கூறும்போது, ​​எந்த புனித நூலின்படியும் சொல்லவில்லை.  புனித நூல்கள் இல்லை, புத்தகங்கள் மட்டுமே உள்ளன.

 என் சொந்த அனுபவத்தில் இருந்து, என் சொந்த அதிகாரத்தில் இருந்து சொல்கிறேன்.  உங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்ள நான் தயாராக இருக்கிறேன்.  மேலும் இது விற்கக்கூடிய அல்லது வாங்கக்கூடிய ஒன்று அல்ல.  ஆழமான நட்பில், காதலில் மட்டுமே பரிமாற்றம், மாற்றம் நிகழும்.

 நீங்கள் அனைவரும் கலகக்காரர்கள்.

 கிளர்ச்சியாளர்கள் மட்டுமே என்னுடன் தொடர்பு கொள்ள முடியும்.

 நீங்கள் எப்போதும் ஒரு கிளர்ச்சியாளராக இருக்க வேண்டும் என்று நான் விரும்புகிறேன்.

 உங்கள் கிளர்ச்சியை நான் மதிக்கிறேன்.  என்னைச் சுற்றி ஐயாயிரம் ஆடுகள் இருப்பது எனக்கு மிகவும் அசிங்கமாக இருக்கும்.  நான் மேய்ப்பனாக மாறினாலும், அதனால் கிடைக்கும் மகிழ்ச்சி என்னவாக இருக்கும்?

 எனக்கு ஐயாயிரம் கிளர்ச்சி ஆவிகள், ஐயாயிரம் எரியும் தீபங்கள், தங்களுக்கு விளக்குகள் வேண்டும் - பின்னர் உங்களிடையே இருப்பது மகிழ்ச்சி.

 மூலம்

 ஜெகதீஸ் கிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

religious nonsense

[12/7, 6:05 PM] Jagadeesh Krishnan: விஞ்ஞானத்தைப் போலவே 

உண்மையான மதமும் ஒன்றே ஒன்று மட்டுமே இருக்க முடியும். 

ஒர் முகமதிய இயற்பியலோ 

கிருஸ்துவ இயற்பியலோ 

இந்து இயற்பியலோ 

நீங்கள் வைத்திருக்கவில்லை. 

அது முட்டாள்தனமாக இருந்திருக்கும்.

ஆனால் மதங்கள் அதைத்தான் செய்துவிட்டன

அவைகள் பூமியை ஒரு பைத்தியக்கார விடுதியாக மாற்றிவிட்டன.

அறிவியல் என்பது ஒன்று என்பதாக இருக்கிறபோது...

அகத்தைப் பற்றிய அறிவியலும் ஒன்றாகத் தானே இருக்க முடியும்.

அறிவியலானது புறப்பொருள் உலகினை ஆராய்ந்து அறிகிறது. 

மதமானது அகப்பொருள் உலகினை ஆராய்ந்து அறிகிறது.

அவுகளின் வேலை ஒரே மாதிரியானதாக இருக்கின்றன. வெறுமனே அவைகளின் திசைகள் மற்றும் பரிமாணங்கள் மட்டுமே வேறுபட்டு இருக்கின்றன.

இன்னும் அதிக மெய்ஞானம் அடைந்துவிட்ட ஒரு உலகில்...

மதம் என்னும் இப்படிப்பட்ட விஷயம் இருக்காது. 

அதில் புறப்பொருள் விஞ்ஞானம் மற்றும் அகப்பொருள் விஞ்ஞானம் ஆகிய இரண்டு விஞ்ஞானங்கள் மட்டுமே இருக்கும். 

புறப்பொருள் விஞ்ஞானம் 

பொருள்களோடு செயலாற்றுகிறது.

அகப்பொருள் விஞ்ஞானம் 

ஆன்மாவோடு, உயிர் உணர்வோடு செயலாற்றுகிறது

ஜெகதீஷ் கிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

[12/7, 6:06 PM] Jagadeesh Krishnan: Just like science

 True religion can only be one.

 A Mohammedan physicist

 Christian Physics

 Hindu Physics

 You do not have.

 That would have been nonsense.

 But religions have done just that

 They have turned the earth into a madhouse.

 When science is one thing ...

 The science of intimacy can also be one in itself.

 Science is the study of the material world.

 Religion explores and understands the material world.

 Their work is identical.  Only their directions and dimensions differ.

 In a world that has become even more enlightened ...

 There can be no such thing as religion.

 There will be only two sciences, external science and internal science.

 External science

 Works with objects.

 Intrinsic science

 Acts with the soul, the consciousness of life

By

 Jagadeesh Krishnan is a psychologist and international Author

prist and politicians

[12/6, 11:33 PM] Jagadeesh Krishnan: #Priests_And_Politicians

#The_most_dangerous_poison_to_human_growth 

உலகின் மிகபெரிய சதிகாரர்கள் என்றால் அது பாதிரியார்களும் அரசியல்வாதிகளும் தான். பாதிரிகள் மனித ஆத்மாவை அடிமைப்படுத்துவார்கள். அரசியல்வாதிகள் மனித உடல்களை அடிமைப்படுத்துவார்கள். இருவரும் தங்கள் சதித் திட்டங்களுக்கு ஒருவருக்கு ஒருவர் உதவிக்கொள்வார்கள். தங்கள் பணிகளை பிரித்துக் கொண்டு செயல்படுவார்கள். இருவரும் போரை விரும்புவார்கள்... வறுமையை விரும்புவார்கள்.. இருவரும் மக்கள் பாதிக்கப்படுவதையும் துன்பப்படுவதையும் அநாதைகளாக திரிவதையும் விதவைகளாக இருப்பதையும் நோஞ்சான்களாக இருப்பதையுமே விரும்புவார்கள்.

பல நூற்றாண்டுகளாக மதவாதிகளும் அரசியல்வாதிகளும் எப்படி வாழ்ந்தார்கள் என்ற வரலாற்றைப் படித்துப் பார்த்தால் எல்லோரும் கிரிமினல்களாகவும் கொலைகாரர்களாகவும் வாழ்ந்தது தெரிய வரும். கடந்த மூவாயிரம் ஆண்டுகளாக ஐயாயிரம் போர்களை இவர்கள் உருவாக்கியிருக்கிறார்கள். அரசியல்வாதிகள் அமைதியைப் பற்றியும் அன்பைப் பற்றியும் பேசுவார்கள்.. ஆனால் அதன்படி நடந்து கொள்ளமாட்டார்கள். அமைதியை பேசிக் கொண்டே போருக்கு தயாராவார்கள். அரசியல்வாதிகள் பேசுவதை பொருட்படுத்தாதீர்.. செயல்படுவதை மட்டும் பாருங்கள்.

அரசியல்வாதிகள் தந்திரமாகவும் ராஜதந்திர ரீதியாகவும் செயல்படுவார்கள். ''உங்கள் தாய்நாட்டை நேசியுங்கள்'' என சொல்லும் அதே வேளையில் ''சுற்றத்து நாடுகளின் மீது கோபப்படுங்கள்'' என சொல்வார்கள். நாட்டுப்பற்றை சொல்லிக் கொண்டே போருக்கு தயாராவார்கள். சுற்றத்து நாடுகளை மதரீதியாக பிரிப்பார்கள். உங்கள் மதத்தை நேசிக்கும் அதே வேளையில் மற்ற மதங்களின் வெறுப்பு கொள்ளுங்கள் என்பார்கள். உங்கள் நிறத்தை நேசியுங்கள்.. அதே வேளையில் மாற்று  நிறத்தவர்களின் மேல் வெறுப்பு கொள்ளுங்கள் என்பார்கள். நீங்கள் உண்மையாக மனித இனத்தின் மீது அன்பு செலுத்த விரும்பினால் நாட்டுப்பற்றை விட்டுவிடுங்கள்.. மதப்பற்றை விட்டுவிடுங்கள்.. நிறப்பற்றை விட்டுவிடுங்கள். உண்மையாக மனிதர்களை நேசிக்க விரும்பினால் இது மாதிரி முட்டாள்தனமான அரசியல்களை  விட்டுத்தள்ளுங்கள். 

உள்மையமாக அரசியல் நடத்துபவர்கள் தான் பாதிரியார்கள். மதத்தன்மைக்கு எதிராக சதி செய்பவர்கள் இவர்கள். மனித குலத்தின் ஒட்டுன்னிகள் இவர்கள். தனி மனித சுதந்திரத்திற்கு எதிராகவும்.. பரினாமத்திற்கு எதிராகவும்.. சுயமரியாதைக்கு எதிராகவும் இவர்கள் செயல்படுவார்கள். மனிதர்களை பாவிகளாக மாற்றுபவர்கள் இவர்கள். மனித ஆத்மாவில்  பொறாமை உணர்வை ஏற்படுத்துவதன் வாயிலாக பெரிய காயத்தை உண்டாக்குவார்கள். பொறாமை உணர்வு ஏற்பட்டால் மனிதன் தன்னை தானே நொந்துக்கொள்வான். இது தான் அவர்கள் உத்தி.. கவுரம் தன்னுணர்வு எதிர்காலம் என எல்லாவற்றையும் அழிப்பார்கள். பல்லாயிரம் ஆண்டுகளாக மனித இனத்தை இப்படி தான் அடிமைப்படுத்தி வருகிறார்கள்.

பாதிரியார் எனும் வேலை ஒரு அசிங்கமான வேலை. அரசியல்வாதிகளை விட கீழ்தரமான வேலை. விபச்சாரிகளை விடவும் மோசமான வேலை. ஒரு விபச்சாரி தன் உடலை தான் வியாபாரம் செய்கிறாள். அரசியவாதிகள் தொண்டர்களின் வெளி சுதந்திரத்தை மட்டுமே பறிப்பார்கள். ஆனால் பாதிரிகள் மனித ஆத்மாவையே அழித்துவிடுகிறார்கள். மதத்தன்மைக்கு எதிரானவர்களே இவர்கள். அரசியல்வாதிகள் மதவாதிகளை காத்து நிற்பார்கள். மதவாதிகள் அரசியல்வாதிகளை ஆசிர்வதிப்பார்கள். மனித குலத்தின் இரத்தத்தையே இருவரும் உரிஞ்சிவிடுவார்கள். 

இது ஒரு வித்தியாசமான பிணைப்பு. யாருமறியா ''கடவுள்'' என்ற ஒற்றை பெயரை வைத்து கிரிமினல் வேலை செய்பவர்கள் தான் பாதிரிகளும் போப்களும். கடவுளை நீக்கினால் அரசியல்வாதிகளை நீக்கிவிடலாம். அரசியல்வாதிகளை நீக்கினால் பாதிரிகளையும் நீக்கிவிடலாம். இதன்மூலம் பாதிரிகள், அரசியல்வாதிகளின் சதித்திட்டத்தையும் நீக்கிவிடலாம். இவர்கள் இருவர்களையும் சமுதாயத்தை விட்டு நீக்கிவிட்டால் 50% துன்பங்கள் இயல்பாகவே நீங்கிவிடும்.

ஜெகதீஷ் கிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

[12/6, 11:33 PM] Jagadeesh Krishnan: #Priests_And_Politicians

 #The_most_dangerous_poison_to_human_growth

 The biggest conspirators in the world are the clergy and politicians.  Priests enslave the human soul.  Politicians enslave human bodies.  The two help each other with their plot plans.  They operate by dividing their tasks.  They both love war ... they love poverty ... they both love the suffering and suffering of the people, the orphans, the widows and the destitute.

 A look at the history of how religious people and politicians have lived for centuries reveals that everyone lived as criminals and murderers.  They have waged five thousand wars over the last three thousand years.  Politicians talk about peace and love, but they do not act accordingly.  They will prepare for war by talking peace.  Do not care what the politicians say .. just look at the action.

 Politicians act tactfully and diplomatically.  They will say, "Love your motherland," while they will say, "Be angry with your neighbors."  They will prepare for war by saying patriotism.  The surrounding countries will be divided religiously.  They say you love your religion and hate other religions.  Love your color. At the same time hate those of a different color.  If you really want to love the human race leave patriotism .. leave patriotism .. leave patriotism.  If you really want to love human beings then give up stupid politics like this.

 Priests are those who conduct politics internally.  These are the conspirators against religiosity.  These are the parasites of mankind.  They will act against individual human freedom, against evolution, and against self-respect.  These are the ones who turn men into sinners.  They cause great hurt by causing jealousy in the human soul.  When jealousy occurs, man will feel sorry for himself.  This is their strategy .. Destroy everything as the future of dignity self-awareness.  This is how they have been enslaving mankind for thousands of years.

 The job of a priest is an ugly job.  Worse work than politicians.  Worse work than prostitutes.  A prostitute sells her body.  Politicians only rob volunteers of their external freedom.  But the priests are destroying the human soul itself.  They are anti-religious.  Politicians will wait for religious people.  Religious people will bless politicians.  Both will suck the blood of mankind.

 This is a different bond.  Priests and popes are criminals who use the single name "God".  Removing God can remove politicians.  Removing politicians can remove priests as well.  In this way, the conspiracy of the priests and politicians can be eliminated.  If these two are removed from the society, 50% of the suffering will disappear naturally.

By

 Jagadeesh Krishnan is a psychologist and international Author

breath

[12/4, 2:42 PM] Jagadeesh Krishnan: காதல் மற்றும் திருமணம் ஓர் பார்வை

நீ யாரையாவது நேசிக்கிறாய்

நீ யாரையாவது காதலிக்கிறாய்.

முதல் சந்திப்பில் உன் மனம் சில கணங்களுக்கு

நின்று விடுகிறது .

பின் நீங்கள் திருமணம் செய்து கொள்கிறீர்கள்.

ஏன் நீங்கள் திருமணம் செய்து கொண்டீர்கள் .?

அந்த ஆனந்தமான , அழகான கணங்களை திரும்பத்

திரும்பக் கொண்டு வருவதற்காகவே .

ஆனால் அந்த ஆனந்தமான நிகழ்வு நிகழ்ந்த போது

உங்களுக்கு திருமணம் ஆகவில்லை .

திருமணத்திற்குப் பின் அந்த ஆனந்தம் ஏன் நடக்கவில்லை

என்றால் ..

முழுச் சூழ்நிலையும் மாறிவிட்டது ..

இரண்டு பேர் முதன் முதலாக சந்திக்கும் போது ,

அந்த முழுச் சூழ்நிலையும் புதியது .

அவர்களுடைய மனம் அதில் வேலை செய்ய முடியாது .

அவர்கள் காதல் உணர்வால் மூழ்கடிக்கப் படுகின்றனர் ..

புது அனுபவத்தால்

புது வாழ்வால்

புது மலர்ச்சியால்

அவர்கள் நிறைந்து விடுகின்றனர் .

அந்த கணத்திற்கு பிறகு மனம் மீண்டும் வேலை செய்ய

தொடங்கி விடுகிறது .

அப்போது அவர்கள் நினைக்கிறார்கள் .

" இது எவ்வளவு ஒரு அருமையான கணம் .

எவ்வளவு ஆனந்தமான நிமிடம் ..

நான் இதைத் தினந்தோறும் இந்த மகிழ்ச்சியை பெற விரும்புகிறேன்

ஆகவே அவர்கள் திருமணம் செய்து கொள்ள விரும்புகின்றனர் .

திருமணத்திற்கு பின்

மனம் எல்லா ஆனந்தத்தையும் அழித்து விடும் .

திருமணம் என்றால் மனம் ..

காதல் இயற்கையானது .

திருமணம் கணக்குப் போடுவது .

திருமணம் செய்வது ஒரு கணக்குப் போட்டுச் செய்யும் செயல் .

திருமணதிற்குப் பிறகு , காதலித்த போது கிடைத்த

ஆனந்தமான நிமிடங்களுக்காகக் காத்திருக்கிறாய் .

ஆனால் அவை ஒரு போதும் மறுபடியும் வருவதில்லை .

அதனால் தான் ஒவ்வொரு திருமணமான ஆணும்

பெண்ணும் மனமுடைந்து போயுள்ளனர் ..

ஏனெனில் திருமணத்திற்கு பிறகு ,

இப்போது அன்பு செய்வது

என்பது ஒரு வழக்கமான செயல் .

இப்போது எல்லாமே எதிர்பார்க்கப் படுவதும் ,

உரிமை கொண்டாடுவதும் ,

கட்டளைகள் பிறப்பிப்பதும் ,

நிபந்தனைகள் விதிப்பதுமாக ஆகிவிட்டது .

இப்போது நீங்கள் அன்பு செய்வது

ஒரு கடமையாக ஆகிவிட்டது .

ஒரு வேடிக்கை அல்ல . முதலில் அது ஒரு

வேடிக்கையாக இருந்தது .

இப்போது அது ஒரு கடமை .

வேடிக்கை கொடுக்குமளவு பேரானந்தத்தைக்

கடமையால் கொடுக்க முடியாது ..

அது சாத்தியமே இல்லை ..

இந்த

கடமை , உடமைத் தனம் அதிகாரம் செய்வது ,

முழுவதும் உனது மனதால் உருவாக்கப் பட்டது .

இப்போது நீ காதலிக்கும் போது

கிடைத்த ஆனந்தமான கணங்கள்

வரும் என்று எதிர்பார்த்துக் கொண்டே போகிறாய் .. ஆனால்

அந்த கணங்கள் வரவே வராது ..

ஆனால் நீ உன்னை மாற்றிக் கொண்டால் ஒவ்வொரு கணமும்

ஆனந்தமாக மாற முடியும் ..

உன் கணவனை, உன் மனைவியை , உன் உடமையாக எண்ணாதே

உனக்கு கிடைத்த பரிசாக , உன் காதலனாக ,

காதலியாக எண்ணு ..

நிபந்தனைகளை அகற்றி விடு ..

அன்பிற்க்காகவே அன்பு செய் . எதிர்பார்ப்புடன் அன்பு செய்யாதே

கடமைக்காக அன்பு செய்யாதே ,

அன்பாகவே மாறிவிடு ...

காதலோ , திருமணமோ எல்லாமும் ஆனந்தமாக மாறிவிடும்.

ஜெகதீஷ் கிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

[12/4, 2:42 PM] Jagadeesh Krishnan: A vision of love and marriage

 You love someone

 You love someone.

 Your mind for a few moments at the first meeting

 Stands up.

 Then you get married.

 Why did you get married.?

 Return to those blissful, beautiful moments

 In order to bring it back.

 But when that blissful event occurred

 You are not married.

 Why didn’t that happiness happen after the wedding

 If ..

 The whole situation has changed.

 When two people first meet,

 That whole situation is new.

 Their mind cannot work on it.

 They are overwhelmed with love.

 By new experience

 By the new life

 By fresh blossom

 They are overflowing.

 After that moment the mind to work again

 It starts.

 Then they think.

 “What a wonderful moment it was.

 What a happy moment ..

 I want to get this pleasure out of this every day

 So they want to get married.

 After marriage

 The mind destroys all happiness.

 If marriage is the mind ..

 Love is natural.

 Accounting for marriage.

 Getting married is an accounting process.

 After marriage, found when in love

 You are waiting for blissful minutes.

 But they never come back.

 That is why every married man

 The woman is also depressed ..

 Because after marriage,

 Making love now

 Is a regular process.

 Now that everything is as expected,

 Celebrating ownership,

 Issuing commands,

 Has become conditional.

 What you love now

 Has become an obligation.

 Not a fun one.  At first it was a

 It was fun.

 Now it is a duty.

 Enjoy the rapture

 Duty cannot pay ..

 That is not possible.

 This

 Duty, possession authority,

 The whole thing was created by your mind.

 Now when you are in love

 Delightful moments found

 You are going to expect it to come .. but

 Those moments will never come ..

 But every moment you change yourself

 Can become happy ..

 Do not count your husband, your wife, as your possession

 As a gift to you, as your lover,

 Count as a girlfriend ..

 Remove the conditions ..

 Love for love.  Do not love with expectation

 Do not love for duty,

 Become a lover ...

 Love or marriage will all turn into bliss.

By

 Jagadeesh Krishnan is a psychologist and international Author

[12/4, 2:47 PM] Jagadeesh Krishnan: மூச்சு

கவனித்தல்

பொறுமை

விழிப்புணர்வு

எப்படி வேலை செய்து கொண்டே...

அதே சமயம், மூச்சை பற்றிய

விழிப்புணர்வையும் பயிற்சி

செய்வது?

ஒரு நண்பர் சொல்கிறார்:

"எனது மூச்சைக் குறித்து 

விழிப்புணர்வுடன் இருக்கும்...

இந்த யுக்தியை நான் முயற்சித்தால்...

எனது மூச்சை நான் கவனித்தால்...

அப்போது நான் வேறெதுவும்

செய்ய முடிவதில்லை...

முழுக் கவனமும் அதற்கே போய்விடுகிறது...

நான் வேறு ஏதாவது 

செய்ய வேண்டி வந்தால்...

அப்போது எனது மூச்சைக் குறித்த விழிப்புணர்வுடன் என்னால் இருக்க முடியவில்லை."

ஜெகதீஷ் கிருஷ்ணன் 

 இது நடக்கும். ஆகவே ஆரம்பத்தில்

ஒரு குறிப்பிட்ட நேரத்தைக்...

காலையிலோ...

மாலையிலோ அல்லது ஏதாவது 

ஒரு நேரத்தை தேர்வு செய்துகொள்...

 ஒரு மணி நேரம்,

இந்தப் பயிற்சியை செய்; 

வேறு எதுவும் செய்யாதே.

வெறும் இந்த பயிற்சியை

மட்டும் செய்.

நீ ஒருமுறை இதோடு "ஒத்திசைவு" 

அடைந்து விட்டால்....

அதன்பின், 

இது ஒரு பிரச்சனையாக இருக்காது...

நீ வீதியில் நடந்துகொண்டே...

நீ விழிப்புணர்வுடன் இருக்கலாம்.

விழிப்புணர்வுக்கும், கவனித்தலுக்கும் இடையே ஒரு வித்தியாசம் உள்ளது...

நீ ஒன்றுக்கு உன் கவனத்தை

கொடுக்கும் போது...

அது தனிப்பட்டு இருக்கும்...

நீ உன் கவனத்தை மற்ற எல்லாவற்றிலும் இருந்தும் எடுத்துவிட வேண்டும்...

ஆகவே உண்மையில்

அது ஒரு இறுக்கம். 

அதனால்தான், அது 'கவனித்து இருத்தல்'

என்று அழைக்கப்படுகிறது...

மற்ற எல்லாவற்றிலும் இருந்தும் 

கவனத்தை எடுத்துவிட்டு...

நீ ஒன்றில் கவனமாய் இருக்கிறாய்...

நீ உனது மூச்சிற்கு.. 

உன் கவனத்தைக் கொடுத்தால்...

நீ நடத்தலுக்கோ, உன் ஓடுதலுக்கோ கவனத்தைக் கொடுக்க முடியாது...

நீ ஓடிக்கொண்டிருக்கும் போது...

இதை முயற்சி செய்யாதே...

ஏனென்றால் இரண்டிற்கும்

உன் கவனத்தை,

உன்னால் கொடுக்க முடியாது...

 "கவனித்தல்" என்பதன் அர்த்தம்...

ஒரே ஒரு விஷயத்திற்குத்

தனிப்பட்டுக் கவனம் செலுத்துவது...

 "விழிப்புணர்வு" என்பது 

மிகவும் மாறுபட்டது;

அது தனிப்பட்டது அல்ல...

அது கொடுப்பது அல்ல...

அது கவனமாய் இருப்பது;

அது உணர்வோடு இருப்பது மட்டுமே.

 நீ எல்லாவற்றைப் பற்றியும்

உணர்வோடு இருக்கும்போது..

நீ உணர்வாக இருக்கிறாய்...

 உன் மூச்சு உணர்வு நிலையில் இருக்கிறது.

 நீ நடந்து கொண்டிருக்கிறாய்...

யாரோ ஒருவர் உன்னைக் கடந்து போகிறார்...

நீ அவரைப் பற்றியும் உணர்வோடு இருக்கிறாய்...

யாரோ ஒருவர் வீதியில்

சப்தம் ஏற்படுத்துகிறார்...

ஒரு இரயில் கடந்து செல்கிறது...

ஒரு விமானம் மேலே பறக்கிறது...

இவை எல்லாமும் உன் உணர்வில் சேர்ந்துள்ளது...

"விழிப்புணர்வு என்பது சேர்ந்தது."

"கவனித்தல் என்பது தனிப்பட்டது."

ஆனால், முதலில் அது கவனித்தலாகத்தான் இருக்கும்.

ஆகவே, முதலில் குறிப்பிட்ட நேரங்களில் முயற்சி செய்...

ஒரு மணி நேரத்திற்கு,

உன் மூச்சைக் கவனித்துக் கொண்டிரு...

மெது மெதுவாக உன் கவனித்தலை விழிப்புணர்வாக நீ மாற்றிக் கொள்ள முடியும்...

பிறகு சிறிய செயல்களைச் செய்ய ஆரம்பி...

உதாரணமாக, நடத்தல்:

கவனமாக நடந்து கொண்டே நடப்பது... மூச்சுவிடுவது...

இரண்டையும் குறித்து விழிப்புணர்வு கொள்.

நடப்பதற்கும்...

மூச்சு விடுவதற்க்கும்...

இடையில் எந்த எதிர்ப்பையும் உருவாக்காதே...

இரண்டையும் பார்த்துக் கொண்டிரு.

இது கடினமல்ல.

ஒவ்வொரு செயலிலும் இதைச் செய்.

தூக்கத்திலும் கூட நீ விழிப்புணர்வுடன் 

இருக்க முடியுமந்தால்தான்...

நீ ஆழத்தை அறிய முடியும்.

இது நிச்சயம் வரும்...

மெது மெதுவாக வரும்.

ஒருவன் பொறுமையாக இருக்க வேண்டும்...

சரியானபடி ஆரம்பிக்க வேண்டும்...

மனம் எப்போதும் தவறான ஆரம்பத்தைக் கொடுக்க முயற்சி செய்யும்...

இரண்டு அல்லது மூன்று நாட்களில் 

நீ இதை விட்டுவிட்டு "இது பயனற்றது"

என்று சொல்வாய்...

கவனம் வைப்பது 

கடினமானது என்பது உனக்குத் தெரியும்...

இருபத்து நான்கு மணிநேரத்தில்...

நீ ஏதாவது ஒரு நேரத்தை கண்டுபிடி,

நாற்பது நிமிடம் போதும்.

இந்த யுக்தியை செய்.

தள்ளிப்போட மனம் பல காரணங்களை உருவாக்கும்...

ஜாக்கிரதையாக இரு.

உன்னுடைய தினசரி நடவடிக்கையில்...

தியானத்தைக் கடைசி விஷயமாக 

வைத்துக் கொள்ளாதே...

தியானத்தை முதலில் வை !!!

ஜெகதீஷ் கிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

[12/4, 2:47 PM] Jagadeesh Krishnan: Breathe

 Attention

 Patience

 Awareness

 How does it work ...

 At the same time, about the breath

 Awareness training

 To do?

 A friend says:

 “About my breath

 Be aware ...

 If I try this trick ...

 If I notice my breathing ...

 Then I do something else

 Unable to ...

 The whole focus goes to that ...

 I do something else

 If you have to ...

 I could not have been more aware of my breath then. "

 Jagadish Krishnan

  It will happen.  So in the beginning

 A specific time ...

 In the morning ...

 In the evening or something

 Choose a time ...

  An hour,

 Do this exercise;

 Do nothing else.

 Just do this tutorial

 Just do it.

 Once you "sync" with it

 Reached ....

 after that,

 This will not be a problem ...

 You are walking down the street ...

 You may be aware.

 There is a difference between awareness and attention ...

 Focus your attention on one thing

 while giving...

 It will be personal ...

 You have to take your attention away from everything else ...

 So really

 It’s a tightness.

 That is why it is called 'caring'.

 Is called ...

 From everything else

 Take note ...

 You are focused on one ...

 You are for your breath ..

 If you pay attention ...

 You can't pay attention to your behavior or your running ...

 While you are running ...

 Do not try this ...

 Because for both

 Your attention,

 You can not give ...

  "Attention" means ...

 For only one thing

 Focusing on the individual ...

  "Awareness" means

 Very different;

 It's not personal ...

 It is not giving ...

 Being careful of it;

 It is only to be conscious.

  You are about everything

 When you are conscious ..

 You feel ...

  Your breathing is in a state of consciousness.

  You are walking ...

 Someone is passing you by ...

 You are conscious of him too ...

 Someone is on the street

 Makes noise ...

 A train passes by ...

 A plane flies over ...

 These are all part of your consciousness ...

 "Awareness is added."

 "Observation is personal."

 But first it will be observational.

 So, first try at specific times ...

 For an hour,

 Keep an eye on your breath ...

 You can slowly turn your attention into awareness ...

 Then start doing small things ...

 For example, conduct:

 Walking carefully ... breathing ...

 Be aware of both.

 நடப்பதருக்கும் ...

 To breathe ...

 Do not create any resistance in between ...

 Keep an eye on both.

 This is not difficult.

 Do this in every action.

 You are alert even in sleep

 If only it could be ...

 You can know the depth.

 It will definitely come ...

 Will come slowly.

 One has to be patient ...

 Get started right ...

 The mind is always trying to give a wrong start ...

 In two or three days

 You skip this and say "this is useless"

 என்று சொல்வாய் ...

 Focusing

 You know it's hard ...

 In twenty-four hours ...

 You find a time for something,

 Forty minutes is enough.

 Do this trick.

 The procrastinating mind creates many reasons ...

 Be careful.

 In your daily activities ...

 Meditation as a last resort

 Do not keep ...

 Put meditation first !!!

By

 Jagadeesh Krishnan is a psychologist and international Author

Diyanam

[12/5, 7:40 PM] Jagadeesh Krishnan: மனம், தியானம் என்ற 

இரு பெயர்களும்...

ஒரே பொருளின், 

ஒரே சக்தியின், 

இரு பெயர்களே...

மனம் எப்போதும் 

இருமையில் பாய்வது...

முரண்பாடுகளிலும்...

நிம்மதியின்மையிலும்...

தியானம்' அத்வைத ஆற்றல்...

தனக்குத் தானாய்... 

'நிம்மதி' கொண்டது...

மனதால், 

இருமையின்றி சிந்திக்கவே முடியாது...

அதனால்தான், 

சிந்தனையைக் கடந்து செல்லும்படி, 

தியானம் வேண்டுகிறது...

சிந்தனை அற்ற கணத்தில்..

ஒரு சிறு அசைவும் 

இல்லாத போது...

சக்தி ஒன்றாய்க் குவிந்துவிடும்...

அப்பொழுது நிகழும் 

பண்பு மாற்றம்...

சிந்தனையற்ற சக்தி...

பரிமாணமற்ற, பரிமாணத்தின் 

கதவைத் திறந்துவிடும்...

ஞானம் பெறுவதிலிருந்தும்...

புத்தராவதிலிருந்தும்... கூட விலகியிரு!!

ஏனென்றால், 

எந்தத் தேடலும், 

எந்த ஆவலும்...

மனம் 'இருமைப்பட' 

ஆரம்பித்துவிட்டதன் அடையாளம்.

லட்சக்கணக்கான மக்கள் தியானத்தைத் தவற விடுவதன் காரணம்* 

*தியானத்தை ஒரு தவறான உள்நோக்கத்தின் அடிப்படையிலேயே எடுத்துக்கொள்கிறார்கள்*

*அதன்படி தியானமானது மிகுந்த பிராயத்தனத்துக்குரிய ஒன்றாக கவலைக்குரிய ஒன்றாக, (அதாவது) மதம் சார்ந்த ஒன்றாகவே தோன்றுகிறது*

*ஊக்கம் செத்துப் போனவர்களுக்கோ* 

*செத்துக் கொண்டிருக்கிறவர்களுக்கோ* 

*சோகம் நிரம்பியவர்களுக்கோ* 

*அல்லது எதையுமே கொண்டாடத் தெரியாத மும்மரமான மனப்போக்கு கொண்டவர்களுக்கு மட்டும்தான் பொருத்தமான விஷயமாகத் தோன்றுகிறது*

*கொண்டாட்டம், குதூகலம், கேளிக்கை, விளையாட்டுத் தன்மை இவை எல்லாம் இழந்தவர்களுக்கே இது உகந்ததாகத் தோன்றுகிறது*

*உண்மையில், கொண்டாட்டம், குதூகலம், கேளிக்கை, விளையாட்டுத் தன்மை இவையே தியானத்தின் குணங்கள்*

*உண்மையான தியானி விளையாட்டுத் தன்மை நிரம்பியவராகவே இருக்கிறார்*

*வாழ்க்கையே அவருக்கு ஒரு கேளிக்கை*

*வாழ்க்கையே அவருக்கு ஒரு லீலை*

*விளையாட்டு. அதை அவர் அமோகமாக ஆனந்திக்கிறார்*

*அவர் தீவிரமானவராக இல்லை*

*அவர் ஓய்வாக இளைப்பாறுதலாகவே இருக்கிறார்*

ஜெகதீஷ் கிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

[12/5, 7:40 PM] Jagadeesh Krishnan: Of the mind, of meditation

 Both names ...

 Of the same substance,

 Of the same power,

 Both names ...

 The mind is always

 இருமையில் பாய்வது ...

 In contradictions ...

 In the restlessness ...

 Meditation 'Advaita Energy ...

 தனக்குத் தானாய் ...

 'Nimmathi' has ...

 மனதால்,

 Can't think without duality ...

 That is why,

 To pass the thought,

 Meditation requires ...

 In a thoughtless moment ..

 Make a small movement

 When not ...

 Power will accumulate ...

 Then it happens

 Attribute change ...

 Thoughtless power ...

 Dimensionless, dimensional

 The door will open ...

 From gaining wisdom ...

 Even from Buddha ... Stay away too !!

 Because,

 Any search,

 Any desire ...

 Mind 'binary'

 Sign of having begun.

 Why Millions of People Miss Meditation 

 Meditation is taken with a false intent 

 Accordingly meditation appears to be one of the most pragmatic, one of concern, (i.e.) religious 

 For those who are discouraged 

  For those who are dying 

 *For those who are full of sorrow 

 Or seems appropriate only to those with a busy mindset who do not know how to celebrate anything 

 Celebration, excitement, fun, sportiness all seem to be ideal for those who have lost 

  In fact, celebration, excitement, fun, and playfulness are the qualities of meditation 

 True meditator is full of playfulness 

  Life is fun for him 

 *Life is a leela for him 

 Sports.  He enjoys it immensely 

 He is not serious 

  He is resting and relaxing 

By

 Jagadeesh Krishnan is a psychologist and international Author

media mobs

[11/22, 1:06 PM] 98 41 121780: A Culture Without the Possibility of Redemption Is a Toxic Culture

The paradox of social media, and so much of our technology, is that it keeps us locked in an eternal present, while at the same time creating an eternal archive that never fades away. The result isn’t just higher levels of anxiety, depression and loneliness, it also makes it harder for us to grow and evolve — which is, after all, our essential purpose at the heart of every spiritual and philosophical tradition. Evolution did not stop when we evolved from the apes. There is an instinct embedded in us, our fourth instinct, beyond the more recognized instincts of survival, sex and power, that drives us to evolve and to grow through our mistakes, through pain, and through self-discovery.

But we’ve reached a dangerous moment in our culture where we assume a frozen ideal, a state of arrested development, from which no growth or improvement are assumed possible. Because growth cannot happen without the necessary ingredients of redemption, forgiveness and self-forgiveness. If we’re not allowed to learn from our mistakes, atone for them, become better people, then we can grow neither individually nor collectively. After all, the great documents we live by assume a progression — whether it’s the never-ending journey toward “a more perfect union” or Martin Luther King’s “arc of the moral universe” bending toward justice — and even our Constitution had amendments.

But true change at the systemic level has to be accompanied by change at the personal level. As Aleksandr Solzhenitsyn put it, “the line separating good and evil passes not through states, nor between classes, nor between political parties either — but right through every human heart.” Dr. King knew that, which is why he had made it clear that to change society, “you’ve got to change the heart.”  

The word “redemption” comes from the Latin redemptionem — one of its meanings is releasing. Redemption allows us to thrive by being released from our worst moments. And that’s exactly what our modern technology and our current culture make it increasingly difficult to do. By keeping our worst moments in the foreground forever, by keeping all wounds fresh and preventing them from healing over, we’re never able to be released from them, to evolve and make ourselves and our world better. In business, we extol the growth mindset, but a world without redemption enshrines its opposite: the much-despised fixed mindset.

Another way our technology makes this harder is because of what’s known as “context collapse.” This is what happens when not only the original context of when and where an offending incident occurred is stripped away, but also the entire context of the offender’s life leading up to that moment. “These algorithms can’t distinguish between outrage and shaming that is proportionate and outrage and shaming that is disproportionate to the original transgression,” says Molly Crockett, a Yale assistant psychology professor who studies moral outrage online. The result is what University of North Carolina professor Alice Marwick calls “morally motivated networked harassment,” when the multitude descend on whomever has been chosen as the Twitter Target of the Day. 

“Social media is like an accelerant to an arson,” says Bard College President Leon Botstein. “Everything moves rapidly and out of control. So, the slightest spark creates an avalanche of retribution. There’s no room for error. And the response is not to start a conversation or a dialogue, but to shut the person out in some way.”

We’ve all seen it happen. An offensive tweet is sent out, or one is found from a decade ago, and the algorithms fire up a storm — one that will live forever, come to define someone for life and limit their possibility for growth. It happens every day on social media. It’s happening to someone right now as you read this. And it has to stop. We can choose to be a society in which we widen the circle of our concern, or we can become a circular firing squad. It won’t be the first time in history. During the French Revolution, prominent revolutionaries who had worked together to bring down the French aristocracy started accusing and even killing each other. Maximilien Robespierre introduced the reign of virtue, which became a Reign of Terror — virtue signaling becoming cancel culture in the extreme. In April 1794, one of the revolutionaries, Georges Danton, was led to the guillotine for urging moderation. “Robespierre will follow me,” he prophesied to his executioner, and indeed three months later it was Robespierre who was led to the guillotine. In a reign of virtuous terror no one is virtuous enough!

Forgiveness doesn’t suspend judgment, it doesn’t mean not holding people accountable or ignoring injustices or forgetting the past. It simply allows the offender the possibility of atonement and progress. Of course, forgiveness is not easy, but who wants to live in a world where there is no forgiveness, no compassion and no love?  

And there are powerful examples of forgiveness that we can learn from. Like Nelson Mandela, who emerged from 27 years in prison and chose to forgive his captors instead of exacting revenge. “As I walked out the door toward the gate that would lead to my freedom,” he said, “I knew if I didn’t leave my bitterness and hatred behind, I’d still be in prison.” 

We can see a particularly powerful example in the life and legacy of the late Congressman John Lewis. He was arrested some 40 times while protesting for civil rights in the 1960s, and another half-dozen times protesting for various causes as a congressman. In 1961, Lewis was beaten and bloodied by a mob for entering a “whites only” bus station waiting room in South Carolina. Half a century later, in 2009, Elwin Wilson, a former Ku Klux Klan member who had been in that mob, came to Washington to seek Lewis’ forgiveness. 

“Without a moment of hesitation, I looked back at him and said, ‘I accept your apology,’” Lewis wrote in his book Across That Bridge. After which, Lewis continued, “the man’s son started crying, he started crying and they hugged me and I hugged them both back and I started crying too, they started calling me brother and I called them brother.” The two met several more times after that. “This was a great testament to the power of love to overcome hatred,” wrote Lewis. And it’s why historian Sean Wilentz calls Lewis “a steady force for America’s redemption.”

The reason we forgive isn’t just to release the offender, it’s to release ourselves as well. As The Rev. J.C. Austin of Auburn Theological Seminary in New York says, “We do not do it to let the perpetrators off the hook. We do it to preserve our own humanity.”

Forgiveness is not just essential for our spiritual health. Studies have shown that forgiveness is also good for our mental and physical health. In a study by researchers from Hope College, participants were asked to think about someone who had mistreated them. While they ruminated on past slights, their stress responses went up — with increased blood pressure, heart rate, facial tension and sweating. When the same participants were asked to think about forgiving their transgressors, their physical arousal subsided. Forgiveness has also been found to lower levels of stress, anxiety and depression, decrease heart attack risk, improve our sleep and even lower cholesterol levels.

We can also see the pull of revenge vs. redemption in our criminal justice system. Most sentences aren’t for life without the possibility of parole. The fact that there’s an end date is an implicit acknowledgment that offenders can move past their worst moment and rejoin society. 

One of my favorite shows of the last few years is Van Jones’ CNN series, “The Redemption Project,” which brings criminal offenders face-to-face with their victims. It’s incredibly powerful, and illustrates the possibilities of a system based not on retribution but on redemption. It’s a show that answers the question bell hooks once posed: “how do we hold people accountable for wrongdoing and yet at the same time remain in touch with their humanity enough to believe in their capacity to be transformed?” As Van Jones explains it, the goal of restorative justice is “for all parties — and the community itself — to be restored to whatever degree of wellness and wholeness is possible. It seeks accountability from the trespasser, but ultimately healing for everyone involved.”

This brings us back to technology’s role. What we need, to allow for both individual and collective redemption, is to use technology in ways that augment our fundamental need to grow and evolve, instead of working against it. Just because our technology encourages context collapse and the call-out culture that ensues doesn’t mean we have to participate in it. 

There are, of course, times for calling out, but as Loretta J. Ross, a professor at Smith College, has written, there are also times for calling in — meant not to shame, but to create connection and allow for growth. “What I’m really impatient with is calling people out for something they said when they were a teenager when they’re now 55,” Ross said. “I mean, we all at some point did some unbelievably stupid stuff as teenagers, right?… The calling-in practice means you always keep a seat at the table for them if they come back.” 

Another example of improving our use of technology are laws enshrining the right to be forgotten, which provides a way for people to have private information about them removed from internet search engines. The rule is in effect in the European Union and several other countries. While it hasn’t yet come to the U.S., a recent Pew Research poll found that 74% of Americans support the idea. And some news outlets have begun their own efforts. Earlier this year, The Boston Globe launched its “Fresh Start” program, which allows people named in stories to apply to have the information updated or removed. “It was never our intent to have a short and relatively inconsequential Globe story affect the futures of the ordinary people who might be the subjects,” Globe editor Brian McGrory said. “Our sense, given the criminal justice system, is that this has had a disproportionate impact on people of color.”

We all want change, both for ourselves and for our society. And for that to happen, we have to create a culture in which we’re allowed to be forgiven and learn from our mistakes. That means forgiving others, and forgiving ourselves. Our purpose in life isn’t to be perfect, but to always strive and work toward becoming better. When our technology works against this fundamental drive, we need to re-evaluate our relationship with technology and ask ourselves if we are allowing it to create a dystopian world no one would want to live in, fueling conflict and hate and shrinking our humanity.  As theologian Barbara Holmes put it, “Love is the greatest mystery of all. Not love as a warm and fuzzy feeling, but love as the animating force that holds us together.” 

By

Jagadeesh Krishnan psychologist and international Author

[11/22, 1:08 PM] 98 41 121780: மீட்பின் சாத்தியம் இல்லாத கலாச்சாரம் ஒரு நச்சு கலாச்சாரம்

 சமூக ஊடகங்களின் முரண்பாடு மற்றும் நமது தொழில்நுட்பத்தின் பல, அது நம்மை ஒரு நித்திய நிகழ்காலத்தில் அடைத்து வைக்கிறது, அதே நேரத்தில் ஒருபோதும் மறைந்து போகாத ஒரு நித்திய காப்பகத்தை உருவாக்குகிறது.  இதன் விளைவாக அதிக அளவு கவலை, மனச்சோர்வு மற்றும் தனிமை மட்டுமல்ல, இது நம்மை வளரவும் பரிணமிக்கவும் கடினமாக்குகிறது - எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, ஒவ்வொரு ஆன்மீக மற்றும் தத்துவ பாரம்பரியத்தின் இதயத்திலும் நமது அத்தியாவசிய நோக்கம்.  குரங்கிலிருந்து நாம் உருவானபோது பரிணாமம் நிற்கவில்லை.  உயிர், பாலினம் மற்றும் அதிகாரம் போன்ற அங்கீகரிக்கப்பட்ட உள்ளுணர்வுகளுக்கு அப்பால், நமது நான்காவது உள்ளுணர்வு நம்மில் பொதிந்துள்ளது, இது நமது தவறுகள், வலிகள் மற்றும் சுய-கண்டுபிடிப்பு மூலம் பரிணமிக்கவும் வளரவும் நம்மைத் தூண்டுகிறது.

 ஆனால், நமது கலாச்சாரத்தில் ஒரு ஆபத்தான தருணத்தை அடைந்துவிட்டோம், அங்கு நாம் ஒரு உறைந்த இலட்சியத்தை, கைது செய்யப்பட்ட வளர்ச்சியின் நிலையைக் கருதுகிறோம், அதில் இருந்து எந்த வளர்ச்சியும் அல்லது முன்னேற்றமும் சாத்தியமில்லை என்று கருதப்படுகிறது.  ஏனெனில் மீட்பு, மன்னிப்பு மற்றும் சுய-மன்னிப்பு ஆகியவற்றின் தேவையான பொருட்கள் இல்லாமல் வளர்ச்சி நடக்காது.  நம் தவறுகளில் இருந்து பாடம் கற்றுக் கொள்ளவும், அவர்களுக்குப் பரிகாரம் செய்யவும், சிறந்த மனிதர்களாக மாறவும் அனுமதிக்கப்படாவிட்டால், நாம் தனித்தனியாகவோ கூட்டாகவோ வளர முடியாது.  எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, நாம் வாழும் சிறந்த ஆவணங்கள் ஒரு முன்னேற்றத்தைக் கருதுகின்றன - அது "மிகவும் சரியான தொழிற்சங்கத்தை" நோக்கிய முடிவில்லாத பயணமாக இருந்தாலும் அல்லது மார்ட்டின் லூதர் கிங்கின் "தார்மீக பிரபஞ்சத்தின் வளைவு" நீதியை நோக்கி வளைந்திருந்தாலும் - மற்றும் நமது அரசியலமைப்பில் கூட திருத்தங்கள் இருந்தன.

 ஆனால் அமைப்பு மட்டத்தில் உண்மையான மாற்றம் தனிப்பட்ட மட்டத்தில் மாற்றத்துடன் இருக்க வேண்டும்.  அலெக்சாண்டர் சோல்ஜெனிட்சின் கூறியது போல், "நல்லதையும் தீமையையும் பிரிக்கும் கோடு மாநிலங்கள் வழியாகவோ, வர்க்கங்களுக்கு இடையில் அல்லது அரசியல் கட்சிகளுக்கு இடையில் அல்ல - ஆனால் ஒவ்வொரு மனித இதயத்தின் வழியாகவும் செல்கிறது."  டாக்டர் ராஜாவுக்குத் தெரியும், அதனால்தான் சமுதாயத்தை மாற்ற, "நீங்கள் இதயத்தை மாற்ற வேண்டும்" என்று அவர் தெளிவுபடுத்தினார்.

 "மீட்பு" என்ற வார்த்தை லத்தீன் redemptionem என்பதிலிருந்து வந்தது - அதன் அர்த்தங்களில் ஒன்று வெளியிடுவது.  மீட்பு என்பது நமது மோசமான தருணங்களில் இருந்து விடுபடுவதன் மூலம் நம்மை செழிக்க அனுமதிக்கிறது.  அதுவே நமது நவீன தொழில்நுட்பமும் நமது தற்போதைய கலாச்சாரமும் செய்வதை கடினமாக்குகிறது.  எங்களின் மோசமான தருணங்களை எப்போதும் முன்னிலையில் வைத்திருப்பதன் மூலம், எல்லா காயங்களையும் புதியதாக வைத்திருப்பதன் மூலமும், அவை குணமடையாமல் தடுப்பதன் மூலமும், அவற்றிலிருந்து நாம் ஒருபோதும் விடுபட முடியாது, நம்மையும் நம் உலகத்தையும் மேம்படுத்தி மேம்படுத்த முடியாது.  வணிகத்தில், வளர்ச்சி மனப்பான்மையை நாங்கள் போற்றுகிறோம், ஆனால் மீட்பற்ற உலகம் அதற்கு நேர்மாறாக உள்ளது: மிகவும் வெறுக்கப்பட்ட நிலையான மனநிலை.

 எங்கள் தொழில்நுட்பம் இதை கடினமாக்கும் மற்றொரு வழி "சூழல் சரிவு" என்று அறியப்படுகிறது.  ஒரு புண்படுத்தும் சம்பவம் எப்போது, ​​​​எங்கே நடந்தது என்பதற்கான அசல் சூழல் மட்டுமல்ல, அந்தக் கணம் வரை செல்லும் குற்றவாளியின் வாழ்க்கையின் முழு சூழலும் அகற்றப்படும்போது இதுதான் நடக்கும்.  "இந்த வழிமுறைகளால் சீற்றம் மற்றும் அவமானம் ஆகியவற்றுக்கு விகிதாசாரம் மற்றும் சீற்றம் மற்றும் அவமானம் ஆகியவற்றை வேறுபடுத்திப் பார்க்க முடியாது," என்று ஆன்லைனில் தார்மீக சீற்றத்தைப் படிக்கும் யேல் உதவி உளவியல் பேராசிரியரான மோலி க்ரோக்கெட் கூறுகிறார்.  இதன் விளைவாக, வட கரோலினா பல்கலைக்கழக பேராசிரியர் ஆலிஸ் மார்விக், "தார்மீக உந்துதல் நெட்வொர்க் துன்புறுத்தல்" என்று அழைக்கிறார்.

 "சமூக ஊடகங்கள் ஒரு தீக்குளிப்புக்கு விரைவுபடுத்துவது போன்றது" என்கிறார் பார்ட் கல்லூரியின் தலைவர் லியோன் போட்ஸ்டீன்.  “எல்லாமே வேகமாகவும் கட்டுப்பாட்டை மீறியும் நகர்கிறது.  எனவே, சிறிதளவு தீப்பொறி பழிவாங்கும் பனிச்சரிவை உருவாக்குகிறது.  பிழைக்கு இடமில்லை.  மேலும் பதில் ஒரு உரையாடலையோ அல்லது உரையாடலையோ தொடங்குவது அல்ல, ஆனால் அந்த நபரை ஏதோ ஒரு வழியில் மூடுவதுதான்.”

 அது நடப்பதை நாம் அனைவரும் பார்த்திருக்கிறோம்.  ஒரு புண்படுத்தும் ட்வீட் அனுப்பப்பட்டது, அல்லது ஒரு தசாப்தத்திற்கு முன்பு இருந்து கண்டுபிடிக்கப்பட்டது, மற்றும் அல்காரிதம்கள் ஒரு புயலைத் தூண்டுகின்றன - இது என்றென்றும் வாழும், ஒருவரை வாழ்நாளில் வரையறுத்து, அவர்களின் வளர்ச்சிக்கான சாத்தியத்தை மட்டுப்படுத்துகிறது.  இது சமூக வலைதளங்களில் தினமும் நடக்கிறது.  இதைப் படிக்கும் போது இப்போது ஒருவருக்கு இது நடக்கிறது.  மேலும் அது நிறுத்தப்பட வேண்டும்.  நமது கவலையின் வட்டத்தை விரிவுபடுத்தும் சமூகமாக நாம் தேர்வு செய்யலாம் அல்லது ஒரு வட்ட துப்பாக்கிச் சூடு அணியாக மாறலாம்.  வரலாற்றில் இது முதல் முறையாக இருக்காது.  பிரெஞ்சுப் புரட்சியின் போது, ​​பிரெஞ்சு பிரபுத்துவத்தை வீழ்த்துவதற்கு ஒன்றாக உழைத்த முக்கிய புரட்சியாளர்கள் ஒருவரையொருவர் குற்றம் சாட்டவும் கொலை செய்யவும் தொடங்கினர்.  Maximilien Robespierre நல்லொழுக்கத்தின் ஆட்சியை அறிமுகப்படுத்தினார், இது பயங்கரவாதத்தின் ஆட்சியாக மாறியது - நல்லொழுக்க சமிக்ஞை தீவிர கலாச்சாரத்தை ரத்து செய்கிறது.  ஏப்ரல் 1794 இல், புரட்சியாளர்களில் ஒருவரான ஜார்ஜஸ் டான்டன், மிதவாதத்தை வலியுறுத்துவதற்காக கில்லட்டின் வழிநடத்தப்பட்டார்.  "ரோபஸ்பியர் என்னைப் பின்தொடர்வார்," என்று அவர் தனது மரணதண்டனை நிறைவேற்றுபவருக்கு தீர்க்கதரிசனம் கூறினார், உண்மையில் மூன்று மாதங்களுக்குப் பிறகு ரோபஸ்பியர் தான் கில்லட்டினுக்கு அழைத்துச் செல்லப்பட்டார்.  அறம் நிறைந்த பயங்கர ஆட்சியில் யாரும் அறம் போதாது!

 மன்னிப்பு என்பது தீர்ப்பை இடைநிறுத்துவதில்லை, மக்கள் பொறுப்பேற்காமல் இருத்தல் அல்லது அநீதிகளைப் புறக்கணிப்பது அல்லது கடந்த காலத்தை மறந்துவிடுவது என்று அர்த்தமல்ல.  இது வெறுமனே குற்றவாளிக்கு பரிகாரம் மற்றும் முன்னேற்றத்திற்கான சாத்தியத்தை அனுமதிக்கிறது.  நிச்சயமாக, மன்னிப்பு எளிதானது அல்ல, ஆனால் மன்னிப்பு, இரக்கம் மற்றும் அன்பு இல்லாத உலகில் யார் வாழ விரும்புகிறார்கள்?

 மன்னிப்புக்கான சக்திவாய்ந்த எடுத்துக்காட்டுகள் உள்ளன, அதை நாம் கற்றுக்கொள்ளலாம்.  நெல்சன் மண்டேலாவைப் போல, 27 ஆண்டுகள் சிறையில் இருந்து வெளிவந்து, பழிவாங்குவதற்குப் பதிலாக, சிறைப்பிடிக்கப்பட்டவர்களை மன்னிக்கத் தேர்ந்தெடுத்தார்.  "எனது சுதந்திரத்திற்கு வழிவகுக்கும் வாயிலை நோக்கி நான் கதவைத் தாண்டிச் சென்றபோது, ​​​​என் கசப்பையும் வெறுப்பையும் நான் விட்டுவிடவில்லை என்றால், நான் இன்னும் சிறையில் இருப்பேன் என்று எனக்குத் தெரியும்" என்று அவர் கூறினார்.

 மறைந்த காங்கிரஸ்காரர் ஜான் லூயிஸின் வாழ்க்கை மற்றும் பாரம்பரியத்தில் குறிப்பாக சக்திவாய்ந்த உதாரணத்தை நாம் காணலாம்.  அவர் 1960 களில் சிவில் உரிமைகளுக்காகப் போராடியபோது சுமார் 40 முறை கைது செய்யப்பட்டார், மேலும் அரை டஜன் முறை காங்கிரஸ்காரராக பல்வேறு காரணங்களுக்காகப் போராடினார்.  1961 ஆம் ஆண்டில், தென் கரோலினாவில் உள்ள "வெள்ளையர்கள் மட்டும்" பேருந்து நிலையக் காத்திருப்பு அறைக்குள் நுழைந்ததற்காக லூயிஸ் ஒரு கும்பலால் தாக்கப்பட்டு இரத்தம் சிந்தப்பட்டார்.  அரை நூற்றாண்டுக்குப் பிறகு, 2009 இல், அந்தக் கும்பலில் இருந்த முன்னாள் கு க்ளக்ஸ் கிளான் உறுப்பினரான எல்வின் வில்சன், லூயிஸின் மன்னிப்பைப் பெற வாஷிங்டனுக்கு வந்தார்.

 "ஒரு கணமும் தயங்காமல், நான் அவரைத் திரும்பிப் பார்த்து, 'உங்கள் மன்னிப்பை ஏற்றுக்கொள்கிறேன்' என்று சொன்னேன்," என்று லூயிஸ் தனது புத்தகமான அக்ராஸ் தட் பிரிட்ஜில் எழுதினார்.  அதன் பிறகு, லூயிஸ் தொடர்ந்தார், "அந்த மனிதனின் மகன் அழ ஆரம்பித்தான், அவன் அழ ஆரம்பித்தான், அவர்கள் என்னைக் கட்டிப்பிடித்தார்கள், நான் அவர்கள் இருவரையும் மீண்டும் கட்டிப்பிடித்தேன், நானும் அழ ஆரம்பித்தேன், அவர்கள் என்னை அண்ணா என்று அழைக்க ஆரம்பித்தார்கள், நான் அவர்களை அண்ணா என்று அழைத்தேன்."  அதன் பிறகு இருவரும் பலமுறை சந்தித்தனர்.  "வெறுப்பை வெல்லும் அன்பின் சக்திக்கு இது ஒரு சிறந்த சான்றாகும்" என்று லூயிஸ் எழுதினார்.  அதனால்தான் வரலாற்றாசிரியர் சீன் விலென்ட்ஸ் லூயிஸை "அமெரிக்காவின் மீட்பிற்கான ஒரு நிலையான சக்தி" என்று அழைக்கிறார்.

 நாம் மன்னிப்பதற்கான காரணம் குற்றவாளியை விடுவிப்பது மட்டுமல்ல, நம்மையும் விடுவிப்பதுதான்.  நியூயார்க்கில் உள்ள ஆபர்ன் இறையியல் செமினரியின் ரெவ். ஜே.சி. ஆஸ்டின் சொல்வது போல், “குற்றவாளிகளை கொக்கியை விட்டுவிட நாங்கள் அதைச் செய்யவில்லை.  எங்கள் சொந்த மனித நேயத்தைப் பாதுகாக்க நாங்கள் இதைச் செய்கிறோம்.

 மன்னிப்பு என்பது நமது ஆன்மீக ஆரோக்கியத்திற்கு மட்டும் இன்றியமையாதது.  மன்னிப்பது நமது மன மற்றும் உடல் ஆரோக்கியத்திற்கும் நல்லது என்று ஆய்வுகள் தெரிவிக்கின்றன.  ஹோப் கல்லூரியின் ஆராய்ச்சியாளர்கள் நடத்திய ஆய்வில், பங்கேற்பாளர்கள் தங்களை தவறாக நடத்திய ஒருவரைப் பற்றி சிந்திக்கும்படி கேட்டுக்கொள்ளப்பட்டனர்.  அவர்கள் கடந்த காலக் குறைகளைப் பற்றி யோசித்தபோது, ​​அவர்களின் மன அழுத்த பதில்கள் அதிகரித்தன - அதிகரித்த இரத்த அழுத்தம், இதயத் துடிப்பு, முகப் பதற்றம் மற்றும் வியர்வை.  அதே பங்கேற்பாளர்கள் தங்கள் மீறுபவர்களை மன்னிப்பது பற்றி சிந்திக்கும்படி கேட்கப்பட்டபோது, ​​அவர்களின் உடல் தூண்டுதல் தணிந்தது.  மன்னிப்பு மன அழுத்தம், பதட்டம் மற்றும் மனச்சோர்வைக் குறைக்கிறது, மாரடைப்பு அபாயத்தைக் குறைக்கிறது, நமது தூக்கத்தை மேம்படுத்துகிறது மற்றும் கொலஸ்ட்ரால் அளவைக் குறைக்கிறது.

 நமது குற்றவியல் நீதி அமைப்பில் பழிவாங்கலுக்கு எதிராக மீட்பின் இழுவையையும் நாம் காணலாம்.  பரோலின் சாத்தியம் இல்லாமல் பெரும்பாலான தண்டனைகள் வாழ்நாள் முழுவதும் இல்லை.  இறுதித் தேதி உள்ளது என்பது, குற்றவாளிகள் தங்களின் மோசமான தருணத்தை கடந்து மீண்டும் சமூகத்தில் சேரலாம் என்பதை மறைமுகமாக ஒப்புக்கொள்கிறது.

 கடந்த சில வருடங்களில் எனக்கு மிகவும் பிடித்த நிகழ்ச்சிகளில் ஒன்று வான் ஜோன்ஸின் CNN தொடர், "தி ரிடெம்ப்ஷன் ப்ராஜெக்ட்" ஆகும், இது கிரிமினல் குற்றவாளிகளை அவர்கள் பாதிக்கப்பட்டவர்களுடன் நேருக்கு நேர் சந்திக்கிறது.  இது நம்பமுடியாத அளவிற்கு சக்தி வாய்ந்தது, மேலும் பழிவாங்கலின் அடிப்படையில் அல்ல, மீட்பின் அடிப்படையில் ஒரு அமைப்பின் சாத்தியக்கூறுகளை விளக்குகிறது.  ஒருமுறை முன்வைக்கப்பட்ட பெல் கொக்கிகள் கேள்விக்கு பதிலளிக்கும் ஒரு நிகழ்ச்சி இது: "தவறான செயல்களுக்கு மக்களை எவ்வாறு பொறுப்பாக்குவது, அதே நேரத்தில் அவர்களின் மாற்றத்திற்கான திறனை நம்பும் அளவுக்கு அவர்களின் மனிதநேயத்துடன் தொடர்பில் இருப்பது எப்படி?"  வான் ஜோன்ஸ் விளக்குவது போல, மறுசீரமைப்பு நீதியின் குறிக்கோள், “அனைத்து தரப்பினருக்கும் - மற்றும் சமூகமே - எந்த அளவிற்கு ஆரோக்கியம் மற்றும் முழுமை சாத்தியமோ அதை மீட்டெடுக்க வேண்டும்.  இது அத்துமீறுபவர்களிடமிருந்து பொறுப்புக்கூறலை நாடுகிறது, ஆனால் இறுதியில் சம்பந்தப்பட்ட அனைவருக்கும் குணமளிக்கிறது.

 இது தொழில்நுட்பத்தின் பங்கிற்கு நம்மை மீண்டும் கொண்டு வருகிறது.  தனிப்பட்ட மற்றும் கூட்டு மீட்பு ஆகிய இரண்டையும் அனுமதிக்க நமக்குத் தேவையானது, தொழில்நுட்பத்திற்கு எதிராக செயல்படுவதற்குப் பதிலாக, வளர மற்றும் வளர்ச்சிக்கான நமது அடிப்படைத் தேவையை அதிகரிக்கும் வழிகளில் பயன்படுத்த வேண்டும்.  நமது தொழில்நுட்பம் சூழல் சரிவை ஊக்குவிப்பதாலும், அதனால் ஏற்படும் கால்-அவுட் கலாச்சாரத்தாலும் நாம் அதில் பங்கேற்க வேண்டும் என்று அர்த்தமில்லை.

 நிச்சயமாக, அழைப்பதற்கான நேரங்கள் உள்ளன, ஆனால் ஸ்மித் கல்லூரியின் பேராசிரியரான லோரெட்டா ஜே. ரோஸ் எழுதியது போல், அழைப்பதற்கான நேரங்களும் உள்ளன - வெட்கப்படுவதற்கு அல்ல, ஆனால் இணைப்பை உருவாக்குவதற்கும் வளர்ச்சிக்கு அனுமதிப்பதற்கும் ஆகும்.  "நான் உண்மையில் பொறுமையிழப்பது என்னவென்றால், அவர்கள் டீனேஜராக இருந்தபோது அவர்கள் 55 வயதாக இருக்கும்போது அவர்கள் சொன்ன விஷயத்திற்காக மக்களை அழைக்கிறார்கள்," என்று ரோஸ் கூறினார்.  "அதாவது, நாம் அனைவரும் சில சமயங்களில் டீன் ஏஜ் பருவத்தில் நம்பமுடியாத முட்டாள்தனமான விஷயங்களைச் செய்தோம், இல்லையா?... அழைப்பின் நடைமுறையின் அர்த்தம், அவர்கள் திரும்பி வந்தால் நீங்கள் எப்போதும் அவர்களுக்காக மேஜையில் இருக்கையில் இருக்க வேண்டும் என்பதாகும்."

 தொழில்நுட்பத்தின் பயன்பாட்டை மேம்படுத்துவதற்கான மற்றொரு எடுத்துக்காட்டு, மறதிக்கான உரிமையை உள்ளடக்கிய சட்டங்கள் ஆகும், இது இணைய தேடுபொறிகளில் இருந்து மக்கள் அவர்களைப் பற்றிய தனிப்பட்ட தகவல்களை அகற்றுவதற்கான வழியை வழங்குகிறது.  ஐரோப்பிய ஒன்றியம் மற்றும் பல நாடுகளில் இந்த விதி அமலில் உள்ளது.  இது இன்னும் அமெரிக்காவிற்கு வரவில்லை என்றாலும், சமீபத்திய பியூ ரிசர்ச் கருத்துக்கணிப்பு 74% அமெரிக்கர்கள் இந்த யோசனையை ஆதரிப்பதாகக் கண்டறிந்துள்ளது.  மேலும் சில செய்திகள் தங்கள் சொந்த முயற்சிகளை ஆரம்பித்துள்ளன.  இந்த ஆண்டின் தொடக்கத்தில், பாஸ்டன் குளோப் அதன் "புதிய தொடக்கம்" திட்டத்தை அறிமுகப்படுத்தியது, இது கதைகளில் பெயரிடப்பட்டவர்கள் தகவலை புதுப்பிக்க அல்லது அகற்றுவதற்கு விண்ணப்பிக்க அனுமதிக்கிறது.  "குறுகிய மற்றும் ஒப்பீட்டளவில் பொருத்தமற்ற குளோப் கதை பாடமாக இருக்கும் சாதாரண மக்களின் எதிர்காலத்தை பாதிக்க வேண்டும் என்பது எங்கள் நோக்கம் அல்ல" என்று குளோப் ஆசிரியர் பிரையன் மெக்ரோரி கூறினார்.  "குற்றவியல் நீதி அமைப்பைப் பொறுத்தவரை, இது நிறமுள்ள மக்கள் மீது சமமற்ற தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியுள்ளது என்பதே எங்கள் உணர்வு."

 நாம் அனைவரும் மாற்றத்தை விரும்புகிறோம், நமக்கும் நம் சமூகத்திற்கும்.  அது நடக்க, நாம் மன்னிக்க அனுமதிக்கப்படும் ஒரு கலாச்சாரத்தை உருவாக்க வேண்டும் மற்றும் நம் தவறுகளிலிருந்து கற்றுக்கொள்ள வேண்டும்.  அதாவது மற்றவர்களை மன்னிப்பது, நம்மையும் மன்னிப்பது.  நம் வாழ்வின் நோக்கம் சரியானதாக இருக்கக்கூடாது, ஆனால் எப்போதும் பாடுபடுவதும் சிறப்பாக செயல்படுவதும்தான்.  இந்த அடிப்படை உந்துதலுக்கு எதிராக நமது தொழில்நுட்பம் செயல்படும்போது, ​​தொழில்நுட்பத்துடனான நமது உறவை மறுமதிப்பீடு செய்து, யாரும் வாழ விரும்பாத டிஸ்டோபியன் உலகத்தை உருவாக்க அனுமதிக்கிறோமா என்று நம்மை நாமே கேட்டுக்கொள்ள வேண்டும்.  இறையியலாளர் பார்பரா ஹோம்ஸ் கூறியது போல், “காதல் என்பது எல்லாவற்றிலும் மிகப்பெரிய மர்மம்.  காதல் ஒரு சூடான மற்றும் தெளிவற்ற உணர்வாக அல்ல, ஆனால் அன்பு நம்மை ஒன்றாக வைத்திருக்கும் உயிரூட்டும் சக்தியாக இருக்கிறது.

 மூலம்

 ஜெகதீஸ் கிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்