[12/05, 5:44 AM] Jagadeesh KrishnanChandra: Your society teaches you to be blind, because society needs blind people: they are excellent slaves because they always depend on leaders, politicians, pundits, priests; they are very useful people, who never create problems. They are never rebellious; they are obedient, always ready to submit to any kind of nonsense, any stupid politician, any stupid priest.
And in truth, who wants to be a politician, if not the stupid ones, and who wants to be a priest, except the stupid ones?
These are the dimensions for the mediocre, for the inferior: those suffering from an inferiority complex become politicians, only to prove that they are not inferior, to the world and to themselves.
Society and the ruling classes want you blind.
From the very beginning it is taught to every child.
"You are blind"; every child is conditioned:
"You are blind".
Your entire education system is nothing more than a conspiracy against every child: keep them blind!
You are not taught meditation, because meditation is the art of opening your eyes.
When awareness is achieved, there is naturally a great deal of compassion.
You see all around that people have eyes, that they have the innate ability to see the truth, that they are from birth able to become Buddha, enlightened, awakened - instead they suffer.
And that whole suffering is ridiculous - it shouldn't be!
Compassion is inevitable ... and compassion begins to communicate.
But communication is difficult, impossible.
The Buddha speaks from the top of the hill and you live in the dark valleys where the light never comes.
He speaks in the words of the light but, when they have reached you, their meaning changes.
As your mind catches them, it gives them their own colors.
This is not the case only with regard to the Buddhas; even simple communication seems to be impossible.
The husband cannot communicate with his wife, the parents cannot communicate with their children, the professors cannot communicate with their students.
What about the Buddhas?
People who are on the same level, even they cannot communicate; because words are deceptive things: you say one thing, but when it gets to the other person, at that point it is in his power to interpret it.
The queen was traveling in the English hinterland when she saw a man, his wife and a group of children.
Impressed, the queen asked: "Are all these children yours?"
"Yes, your majesty," replied the man.
" How many kids you have?" asked the English sovereign.
"Sixteen" was her reply.
"Sixteen children!" repeated Her Highness.
"We should give you an honor. (Knightshood)
"I already gave it to him, the condom (nightshood), his wife interjected, but he refuses to put it on!"
Here's another story:
Thor, the Germanic thunder god, was feeling restless so he decided to have an adventurous weekend.
He took a handful of jewels from the Walhalla's frivolous bursar and went down to Earth, got himself a fancy disco suit and some gold necklaces, and started wandering nightclubs and night clubs. After a night on the town, he finally brought home the most beautiful woman he had ever seen and spent the rest of the night and morning indulging his heroic libido. When he got out of bed he started to get dressed he realized that the exhausted girl lying on the bed didn't have her divine vigor at all.
Wanting to explain, he lay down on top of her and whispered, "Honey, I wish you knew: I'm Thor (pronounced" sore "in English, or" in heat, inflamed ").
The girl widened her eyes and mumbled: "Thor" What a cashsho, bashtardo, I can't even alsharmi! "
Ordinary communication, daily communication, even on the market place, is difficult.
And the Buddha wants to convey to you something that he found in a state of non-mind, that he found when all thoughts disappear, that he found when even he himself is no longer - when the ego evaporates, when there is a scent of silence , an absolute peace; when the sky is cloudless.
Well, how to translate this infinite experience into words?
There is no adequate word - hence the misunderstanding.
Yes, it is absolutely inevitable that a Buddha will be misunderstood.
Only a few people can understand a Buddha: disciples and devotees.
By disciple we mean someone who has put aside all his prejudices, one who has put aside all his thoughts, and is ready to listen - not his own mind and interpretations of his mind, but the words. of the Buddha.
Someone who does not want to argue with the Buddha, who does not think inwardly about what the Buddha said, who listens to the Buddha as you listen to classical music, who listens to the Buddha as you listen to the sound of flowing water, who listens to the Buddha as you listen to the wind passing through the pines or the cuckoo calling from afar.
This is the state of the disciple or, if you rise a little higher, and become a devotee ...
A devotee is someone who has not only left his mind; he put his heart on the line, listen from the heart - not with logic but with love.
The disciple is on the way to becoming a devotee.
The disciple is the beginning of being a devotee, and the devotee is the fulfillment of being a disciple.
Only these few people understand a Buddha.
And by understanding a Buddha they are transformed, transported to another world - the world of liberation.
By
JagAdeesh Krishnan
Psychologist and International Author
[12/05, 5:49 AM] Jagadeesh KrishnanChandra: உங்கள் சமூகம் குருடர்களாக இருக்க கற்றுக்கொடுக்கிறது, ஏனென்றால் சமுதாயத்திற்கு பார்வையற்றவர்கள் தேவை: அவர்கள் சிறந்த அடிமைகள், ஏனெனில் அவர்கள் எப்போதும் தலைவர்கள், அரசியல்வாதிகள், பண்டிதர்கள், பாதிரியார்கள்; அவர்கள் மிகவும் பயனுள்ள நபர்கள், அவர்கள் ஒருபோதும் பிரச்சினைகளை உருவாக்க மாட்டார்கள். அவர்கள் ஒருபோதும் கலகக்காரர்கள் அல்ல; அவர்கள் கீழ்ப்படிதல், எந்த முட்டாள்தனத்திற்கும், எந்த முட்டாள் அரசியல்வாதிக்கும், எந்த முட்டாள் பூசாரிக்கும் அடிபணிய எப்போதும் தயாராக இருக்கிறார்கள்.
உண்மையைச் சொன்னால், ஒரு அரசியல்வாதியாக இருக்க விரும்புபவர், முட்டாள்கள் இல்லையென்றால், முட்டாள்தனமானவர்களைத் தவிர, பாதிரியாராக இருக்க விரும்புபவர் யார்?
இவை சாதாரணமானவர்களுக்கும், தாழ்ந்தவர்களுக்கும் பரிமாணங்கள்: தாழ்வு மனப்பான்மையால் பாதிக்கப்படுபவர்கள் அரசியல்வாதிகளாக மாறுகிறார்கள், அவர்கள் தாழ்ந்தவர்கள் அல்ல என்பதை நிரூபிக்க மட்டுமே, உலகத்துக்கும் தமக்கும்.
சமூகமும் ஆளும் வர்க்கங்களும் உங்களை குருடர்களாக விரும்புகின்றன.
ஆரம்பத்திலிருந்தே இது ஒவ்வொரு குழந்தைக்கும் கற்பிக்கப்படுகிறது.
"நீங்கள் பார்வையற்றவர்"; ஒவ்வொரு குழந்தைக்கும் நிபந்தனை விதிக்கப்பட்டுள்ளது:
"நீங்கள் பார்வையற்றவர்".
உங்கள் முழு கல்வி முறையும் ஒவ்வொரு குழந்தைக்கும் எதிரான சதித்திட்டத்தைத் தவிர வேறில்லை: அவர்களை குருடர்களாக வைத்திருங்கள்!
நீங்கள் தியானம் கற்பிக்கப்படவில்லை, ஏனென்றால் தியானம் என்பது உங்கள் கண்களைத் திறக்கும் கலை.
விழிப்புணர்வு அடையும்போது, இயற்கையாகவே ஒரு பெரிய இரக்கம் இருக்கிறது.
மக்கள் கண்களைக் கொண்டிருப்பதை நீங்கள் காண்கிறீர்கள், சத்தியத்தைக் காண அவர்களுக்கு உள்ளார்ந்த திறன் இருக்கிறது, அவர்கள் பிறப்பிலிருந்தே புத்தராக மாற முடியும், அறிவொளி பெற்றவர்கள், விழித்திருக்கிறார்கள் - அதற்கு பதிலாக அவர்கள் கஷ்டப்படுகிறார்கள்.
அந்த முழு துன்பமும் கேலிக்குரியது - அது இருக்கக்கூடாது!
இரக்கம் தவிர்க்க முடியாதது ... மற்றும் இரக்கம் தொடர்பு கொள்ளத் தொடங்குகிறது.
ஆனால் தொடர்பு கடினம், சாத்தியமற்றது.
புத்தர் மலையின் உச்சியில் இருந்து பேசுகிறார், நீங்கள் ஒளி வராத இருண்ட பள்ளத்தாக்குகளில் வாழ்கிறீர்கள்.
அவர் ஒளியின் வார்த்தைகளில் பேசுகிறார், ஆனால் அவை உங்களை அடைந்ததும் அவற்றின் பொருள் மாறுகிறது.
உங்கள் மனம் அவர்களைப் பிடிக்கும்போது, அது அவற்றின் சொந்த வண்ணங்களைத் தருகிறது.
புத்தர்களைப் பொறுத்தவரை இது மட்டும் இல்லை; எளிமையான தொடர்பு கூட சாத்தியமற்றது என்று தெரிகிறது.
கணவர் தனது மனைவியுடன் தொடர்பு கொள்ள முடியாது, பெற்றோர்கள் தங்கள் குழந்தைகளுடன் தொடர்பு கொள்ள முடியாது, பேராசிரியர்கள் தங்கள் மாணவர்களுடன் தொடர்பு கொள்ள முடியாது.
புத்தர்களைப் பற்றி என்ன?
ஒரே நிலையில் உள்ளவர்கள், அவர்களால் கூட தொடர்பு கொள்ள முடியாது; ஏனெனில் வார்த்தைகள் ஏமாற்றும் விஷயங்கள்: நீங்கள் ஒரு விஷயத்தைச் சொல்கிறீர்கள், ஆனால் அது மற்ற நபரிடம் வரும்போது, அந்த நேரத்தில் அதைப் புரிந்துகொள்வது அவருடைய சக்தியில் உள்ளது.
ஒரு மனிதர், அவரது மனைவி மற்றும் ஒரு குழந்தைக் குழுவைப் பார்த்த ராணி ஆங்கிலப் பகுதியில் பயணம் செய்து கொண்டிருந்தார்.
ஈர்க்கப்பட்ட ராணி கேட்டார்: "இந்த குழந்தைகள் அனைவரும் உங்களுடையதா?"
"ஆம், உமது மாட்சிமை" என்று அந்த நபர் பதிலளித்தார்.
"உங்களுக்கு எத்தனை குழந்தைகள்?" என்று ஆங்கில இறையாண்மையைக் கேட்டார்.
"பதினாறு" அவள் பதில்.
"பதினாறு குழந்தைகள்!" அவளது உயர்நிலை மீண்டும் மீண்டும்.
"நாங்கள் உங்களுக்கு ஒரு மரியாதை கொடுக்க வேண்டும். (நைட்ஷூட்)
"நான் அதை ஏற்கனவே அவருக்குக் கொடுத்தேன், ஆணுறை (இரவுநேரம்), அவரது மனைவி குறுக்கிட்டார், ஆனால் அவர் அதை வைக்க மறுக்கிறார்!"
இங்கே மற்றொரு கதை:
ஜெர்மானிய இடி கடவுளான தோர் அமைதியற்றவராக உணர்ந்தார், எனவே அவர் ஒரு சாகச வார இறுதியில் முடிவு செய்தார்.
அவர் வால்ஹல்லாவின் அற்பமான பர்சரிலிருந்து ஒரு சில நகைகளை எடுத்துக்கொண்டு பூமிக்குச் சென்று, ஒரு ஆடம்பரமான டிஸ்கோ சூட் மற்றும் சில தங்க நெக்லஸைப் பெற்று, இரவு விடுதிகள் மற்றும் இரவு கிளப்புகளில் அலையத் தொடங்கினார். ஊரில் ஒரு இரவுக்குப் பிறகு, கடைசியாக தான் பார்த்த மிக அழகான பெண்ணை வீட்டிற்கு அழைத்து வந்து, இரவு மற்றும் காலையில் தனது வீர லிபிடோவில் ஈடுபட்டார். அவர் படுக்கையில் இருந்து எழுந்ததும் அவர் ஆடை அணியத் தொடங்கினார், படுக்கையில் படுத்துக் கொண்ட சோர்வடைந்த பெண்ணுக்கு அவளது தெய்வீக வீரியம் இல்லை என்பதை உணர்ந்தார்.
விளக்க விரும்ப, அவர் அவள் மேல் படுத்துக் கொண்டு, "ஹனி, உங்களுக்குத் தெரிந்திருக்க வேண்டும் என்று நான் விரும்புகிறேன்: நான் தோர் (ஆங்கிலத்தில்" புண் "என்று உச்சரிக்கப்படுகிறது, அல்லது" வெப்பத்தில், வீக்கம் ").
அந்தப் பெண் கண்களை அகலப்படுத்தி முணுமுணுத்தாள்: "தோர்" என்ன ஒரு காஷ்ஷோ, பாஷ்டார்டோ, என்னால் அல்ஷர்மி கூட முடியாது! "
சாதாரண தகவல்தொடர்பு, தினசரி தொடர்பு, சந்தை இடத்தில் கூட கடினம்.
புத்தர் மனதில்லாத நிலையில் அவர் கண்ட ஒரு விஷயத்தை உங்களுக்கு தெரிவிக்க விரும்புகிறார், எல்லா எண்ணங்களும் மறைந்து போகும்போது அவர் கண்டுபிடித்தார், அவரும் கூட இல்லாதபோது அவர் கண்டுபிடித்தார் - ஈகோ ஆவியாகும்போது, ஒரு வாசனை இருக்கும்போது ம silence னம், ஒரு முழுமையான அமைதி; வானம் மேகமற்றதாக இருக்கும்போது.
சரி, இந்த எல்லையற்ற அனுபவத்தை வார்த்தைகளாக மொழிபெயர்ப்பது எப்படி?
போதுமான வார்த்தை இல்லை - எனவே தவறான புரிதல்.
ஆம், ஒரு புத்தர் தவறாகப் புரிந்து கொள்ளப்படுவது முற்றிலும் தவிர்க்க முடியாதது.
ஒரு சிலரால் மட்டுமே ஒரு புத்தரைப் புரிந்து கொள்ள முடியும்: சீடர்கள் மற்றும் பக்தர்கள்.
சீடரால் நாம் அவருடைய தப்பெண்ணங்கள் அனைத்தையும் ஒதுக்கி வைத்துவிட்டு, அவருடைய எண்ணங்கள் அனைத்தையும் ஒதுக்கி வைத்துவிட்டு, கேட்கத் தயாராக இருப்பவர் என்று அர்த்தம் - அவருடைய சொந்த மனம் மற்றும் அவரது மனதின் விளக்கங்கள் அல்ல, ஆனால் வார்த்தைகள். புத்தரின்.
புத்தருடன் வாக்குவாதம் செய்ய விரும்பாத ஒருவர், புத்தர் சொன்னதைப் பற்றி உள்நோக்கி சிந்திக்காதவர், நீங்கள் கிளாசிக்கல் இசையைக் கேட்கும்போது புத்தரைக் கேட்பவர், பாயும் நீரின் சத்தத்தைக் கேட்கும்போது புத்தரைக் கேட்பவர் யார், யார் பைன்கள் வழியாக செல்லும் காற்று அல்லது தூரத்திலிருந்து கூக்கு கூப்பிடுவதை நீங்கள் கேட்கும்போது புத்தரைக் கேட்கிறது.
இது சீடனின் நிலை அல்லது, நீங்கள் கொஞ்சம் உயர்ந்து, பக்தராக மாறினால் ...
ஒரு பக்தர் என்பது மனதை விட்டு வெளியேறாத ஒருவர்; அவர் தனது இதயத்தை வரியில் வைத்தார், இதயத்திலிருந்து கேளுங்கள் - தர்க்கத்துடன் அல்ல, அன்போடு.
சீடர் பக்தராகும் பாதையில் இருக்கிறார்.
சீடர் ஒரு பக்தராக இருப்பதற்கான ஆரம்பம், பக்தர் ஒரு சீடராக இருப்பதன் நிறைவு.
இந்த சிலருக்கு மட்டுமே ஒரு புத்தர் புரியும்.
ஒரு புத்தரைப் புரிந்துகொள்வதன் மூலம் அவை மாற்றப்பட்டு, வேறொரு உலகத்திற்கு - விடுதலை உலகத்திற்கு கொண்டு செல்லப்படுகின்றன.
வழங்கியவர்
ஜகதீஷ் கிருஷ்ணன்
உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச ஆசிரியர்
No comments:
Post a Comment