anandham

நீ உன்னை அனுபவிக்க முடியாவிட்டால் வேறு யாருக்கும் எதை அனுபவிக்கவும் உதவ முடியாது. நீ உன்னுடன் உண்மையில் நிறைவடையாவிட்டால், நீ மற்றவர்களுக்குச் சேவை செய்ய முடியாது, மற்றவர்கள் அவர்களுடைய நிறைவை நோக்கிச்செல்ல உதவ முடியாது. நீ உனது சொந்த ஆனந்தத்தில் நிரம்பி வழியாவிட்டால், நீ சமூகத்திற்கு ஒரு ஆபத்து. ஏனெனில் தியாகம் செய்யும் ஒருவன் எப்போதும் ஒரு துக்கம் நிரம்பியவனாகவே ஆகிவிடுகிறான். 

உன் தாய் உன்னிடம் "நான் என்னை உனக்காகத் தியாகம் செய்துள்ளேன்" என்று திரும்பத் திரும்பச் சொல்லிக்கொண்டே இருந்தால் அவள் உன்னை சித்திரவதை செய்பவள் ஆவாள். கணவன் மனைவியிடம் "நான் தியாகம் செய்கிறேன்" என்று தொடர்ந்து சொல்லிக்கொண்டேயிருந்தால் அவன் ஒரு துக்கம் நிரம்பிய சித்திரவதை செய்பவன் ஆவான். அவன் சித்திரவதை செய்வான், ஏனெனில் தியாகம் என்பது மற்றவரைச் சித்திரவதை செய்யும் ஒரு தந்திரமாகும்.

எப்போதும் தியாகம் செய்துகொண்டே இருப்பவர்கள் மிகவும் ஆபத்தானவர்கள். - ஆபத்து நிறைந்தவர்கள் - அவர்களைக் குறித்து விழிப்புணர்வோடிரு. மேலும் தியாகம் செய்யாதே. அந்த வார்த்தையே அசிங்கமானது. உன்னை அனுபவி. ஆனந்தத்தால் நிரம்பியிரு. நீ உனது ஆனந்தத்தால் நிரம்பி வழிகையில் அந்த ஆனந்தம் மற்றவர்களையும் சென்றடையும். ஆனால் இது தியாகமல்ல. யாரும் உனக்கு கடமைப்பவர்கள் அல்ல. யாரும் உனக்கு நன்றி சொல்லவேண்டியதில்லை. மாறாக மற்றவர்களிடம் நீ நன்றியுணர்வு கொள்வாய், ஏனெனில் அவர்கள் உனது ஆனந்தத்தில் பங்கேற்றுக்கொண்டவர்கள்.

நீ ஒளியால் நிரம்பியில்லாதபொழுது எப்படி மற்றவர்கள் ஞானஒளி பெற உதவ முடியும். சுயநலமாயிரு, அப்போது மட்டுமே பிறர்நலம் பேண முடியும். மகிழ்ச்சியாக இரு, அப்போதுதான் மற்றவர்கள் மகிழ்ச்சியாயிருக்க உதவ முடியும். நீ சோகமாகவும் துயரத்துடனும் கசப்போடும் இருந்தால் மற்றவர்களிடம் நீ பலாத்காரத்தோடுதான் நடந்து கொள்வாய். மேலும் மற்றவர்களுக்குத் துன்பத்தையே உருவாக்குவாய்.

உன்னை அனுபவிப்பதில் என்ன தவறு. மகிழ்ச்சியாய் இருப்பதில் என்ன தவறு. ஏதாவது தவறு என்றால் அது மகிழ்ச்சியற்ற தன்மைதான். ஒரு மகிழ்ச்சியற்ற மனிதன் அவனைச் சுற்றிலும் மகிழ்ச்சியற்ற தன்மையின் சிற்றலைகளைப் பரவ விடுகிறான். மகிழ்வோடிரு.

ஜெகதீஸ் கிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

vuvekanandhar

[5/19, 6:51 PM] Jagadeesh Krishnan: VIVEKANANDA DESTROYED THE WHOLE BEAUTY OF RAMAKRISHNA

Vivekananda was an ordinary intellectual, not even of the caliber of Ouspensky, but he made Ramakrishna world famous. Ramakrishna died very early, that's why Vivekananda and Ramakrishna never parted; otherwise the parting was absolutely certain.

But Ramakrishna died and Vivekananda became his whole and sole representative. 

He dominated all the followers, he dominated the whole movement; he became for them the representative of Ramakrishna. If Ramakrishna had lived, the same thing would have happened sooner or later because Vivekananda was just head and nothing else, nothing of the heart. Even if he talks about the heart it is just head-talk, the head talking about the heart, it is not heart-full. There is no LOVE in it, there is no MEDITATION in it, there is no PRAYER in it, just INTELLECTUAL ANALYSIS. He knew the scriptures and he forced HIS IDEAS ON Ramakrishna's ideas. And Ramakrishna had died so there was nobody to say no to it.

Vivekananda destroyed the whole beauty of Ramakrishna. But that was going to happen because Ramakrishna was not a man of the head at all.

But this has not always been the case. Buddha never depended on anybody else. He was capable of moving from mind to no-mind, from no-mind to mind; that is his greatness. That is a far greater achievement than that of Gurdjieff or Ramakrishna because their achievements are in a way limited.

Buddha is very liquid; he is not solid like a rock, he is more fluid - like a river.

So was the case with Lao Tzu: he never depended on anybody else, he said whatever he had to say.

He said it himself, and as beautifully as it could be said. And their philosophies are bound to be far more pure because they come from the original man, they come from the original realization, from the very source; there is no 

VIA MEDIA. So is the case with Zarathustra, Krishna, Mahavira.

By 

Jagadeesh Krishnan psychologist and international author

[5/19, 6:53 PM] Jagadeesh Krishnan: ராமகிருஷ்ணரின் முழு அழகையும் அழித்த விவேகானந்தர்

 விவேகானந்தர் ஒரு சாதாரண அறிவுஜீவி, உஸ்பென்ஸ்கியின் தகுதியில் கூட இல்லை, ஆனால் அவர் ராமகிருஷ்ணரை உலகப் புகழ் பெறச் செய்தார்.  ராமகிருஷ்ணர் சீக்கிரமே இறந்துவிட்டார், அதனால்தான் விவேகானந்தரும் ராமகிருஷ்ணரும் பிரிந்ததில்லை;  மற்றபடி பிரிவது நிச்சயம்.

 ஆனால் ராமகிருஷ்ணர் இறந்துவிட்டார், விவேகானந்தர் அவருடைய முழு மற்றும் ஒரே பிரதிநிதியாக ஆனார்.

 அவர் அனைத்து பின்பற்றுபவர்கள் ஆதிக்கம், அவர் முழு இயக்கம் ஆதிக்கம்;  அவர் அவர்களுக்கு ராமகிருஷ்ணரின் பிரதிநிதியானார்.  ராமகிருஷ்ணர் வாழ்ந்திருந்தால், விவேகானந்தர் வெறும் தலை, வேறு ஒன்றும் இல்லை, இதயம் ஒன்றும் இல்லாததால், விரைவில் அல்லது தாமதமாக அதே விஷயம் நடந்திருக்கும்.  அவர் இதயத்தைப் பற்றி பேசினாலும் அது வெறும் தலையாட்டல், தலை இதயத்தைப் பற்றி பேசுவது இதயம் நிறைந்ததல்ல.  இதில் LOVE இல்லை, இதில் MEDITATION இல்லை, இதில் பிரார்த்தனை இல்லை, வெறும் அறிவுசார் பகுப்பாய்வு மட்டுமே.  அவர் வேதங்களை அறிந்திருந்தார், மேலும் ராமகிருஷ்ணரின் கருத்துக்களுக்கு அவர் தனது யோசனைகளை கட்டாயப்படுத்தினார்.  ராமகிருஷ்ணன் இறந்துவிட்டதால் அதை வேண்டாம் என்று சொல்ல யாரும் இல்லை.

 ராமகிருஷ்ணரின் முழு அழகையும் விவேகானந்தர் அழித்தார்.  ஆனால் ராமகிருஷ்ணர் தலைசிறந்த மனிதராக இல்லாததால் அது நடக்கப் போகிறது.

 ஆனால் இது எப்போதும் இல்லை.  புத்தர் வேறு யாரையும் சார்ந்திருக்கவில்லை.  அவர் மனதிலிருந்து நோ-மைண்ட், நோ-மைன்டில் இருந்து புத்திக்கு நகரும் திறன் கொண்டவர்;  அதுவே அவனுடைய மகத்துவம்.  குருட்ஜீஃப் அல்லது ராமகிருஷ்ணா ஆகியோரின் சாதனைகளை விட இது மிகப் பெரிய சாதனையாகும், ஏனெனில் அவர்களின் சாதனைகள் ஒரு வகையில் வரையறுக்கப்பட்டவை.

 புத்தர் மிகவும் திரவமானது;  அவர் ஒரு பாறையைப் போல திடமானவர் அல்ல, அவர் அதிக திரவம் - ஒரு நதி போல.

 லாவோ சூவின் விஷயமும் அப்படித்தான்: அவர் ஒருபோதும் யாரையும் சார்ந்திருக்கவில்லை, அவர் சொல்ல வேண்டியதைச் சொன்னார்.

 அதை அவரே, சொல்லக்கூடிய அளவுக்கு அழகாகச் சொன்னார்.  மேலும் அவர்களின் தத்துவங்கள் மிகவும் தூய்மையானதாக இருக்கும், ஏனென்றால் அவை அசல் மனிதனிடமிருந்து வருகின்றன, அவை அசல் உணர்தலில் இருந்து, மூலத்திலிருந்து வந்தவை;  இல்லை

 மீடியா வழியாக.  ஜரதுஷ்டிரா, கிருஷ்ணர், மகாவீரர் விஷயமும் அப்படித்தான்.

 மூலம்

 ஜெகதீஸ் கிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

Death

உண்மையில் மரணம் என்பதே இல்லை.

மூன்று, வயதான மனிதர்கள் ஒரு பூங்காவில் உட்கார்ந்து தவிர்க்கவே முடியாத சாவைப்பற்றிப் பேசிக் கொண்டிருந்தார்கள்.

எழுபத்து மூன்று வயதான ஒரு கிழவர் சொன்னார்: “நான் இறக்கும் போது , எல்லோராலும் நேசிக்கப்பட்ட, ஆபிரகாம் லிங்கன் என்ற உயர்ந்த மனிதனுடன் புதைக்கப்பட வேண்டும் என்று விரும்புகிறேன்.' 

மற்றொரு கிழவர் சொன்னார்: " "ஆல்பர்ட் ஐன்ஸ்டீன் மனிதாபிமானி, அமைதியை விரும்புபவரான அவருடன் புதைக்கப்பட விரும்புகிறேன்''என்றார் 

பிறகு இருவரும் தொண்ணுற்று மூன்று வயதான மூன்றாவது கிழவரைப் பார்த்தனர். அவர் சொன்னார்: “நான் சோஃபியா லாரனுடன் புதைக்கப்பட விரும்புகிறேன்.

அவர்கள் இருவரும் கோபத்துடன் கேட்டார்கள் : “ஆனால் அவள் உயிருடன் இருக்கிறாள்"

அதற்கு அந்த வயதானவர் சொன்னார் : "நானும் கூடத்தான்.''

இந்த வயதானவர் அரிதானவராய் இருக்க வேண்டும். தொண்ணூற்று மூன்று வயதில் அவர் சொல்கிறார்: “நானும் கூடத்தான்," என்று.

வாழ்க்கை ஏன் சாவைப் பற்றிக் கவலைப் பட வேண்டும்? வாழ்க்கை ஏன் சாவைப்பற்றி நினைக்க வேண்டும்?

நீங்கள் உயிருடன் இருக்கும் போது பிரச்சினை எங்கே இருக்கிறது? ஆனால் மனம்தான் பிரச்சினையை உருவாக்குகிறது. பிறகு நீங்கள் குழம்பிப் போகிறீர்கள். "

சாக்ரடிஸ் இறக்கும் போது சுவாங்தஸூவிற்கு நடந்தது போலவே நடந்தது. சீடர்கள் இறுதிச் சடங்கைப் பற்றிக் கவலைப்பட ஆரம்பித்து விட்டனர். அவர்கள் அவரை, "நாங்கள் என்ன செய்ய வேண்டும்?" என்று கேட்டனர்.

அதற்கு சாக்ரடிஸ் இப்படிப் பதில் சொன்னதாகச் சொல்கிறார்கள். “என்னுடைய எதிரிகள் என்னைக் கொல்ல விஷம் தருகிறார்கள். நீங்கள் என்னைப் புதைக்க திட்டமிடுகிறீர்கள்- எனவே இதில் நண்பன் யார்? பகைவன் யார்? நீங்கள் இருவருமே என் இறப்பிலேயே குறியாயிருக்கிறீர்கள். யாருமே என் வாழ்க்கையைப் பற்றிக் கவலைப் படுவதாகத் தெரியவில்லை.”

மனம் எப்பொழுதும் சாவைப்பற்றியே நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறது.

ஆனால் உண்மையில் மரணம் என்பதே இல்லை.

எப்படி என்றால், நீங்கள் இதுவரை அடுத்தவர்களின் மரணத்தையே பார்த்திருக்கிறீர்கள். உங்களுடையதை அல்ல.

அடுத்தவர்களின் மரணம் உங்களுடையது ஆகாது.

நீங்கள் பிறந்ததே உங்களுக்கு தெரியாது. பிறகு மரணம் எப்படி உங்களுக்கு தெரியும்.

நீங்கள் தான் பிறந்திருக்கிறீர்கள் உங்களுக்கு பதிலாக வேறு யாரோ இல்லை. ஆனாலும் நீங்கள் பிறந்தது உங்களுக்கு தெரியவில்லை. அடுத்தவர் சொல்லித்தான் உங்கள் பிறப்பே தெரிகிறது.

இந்த நிலையில் உங்களுக்கு மரணம் பற்றி என்ன தெரியும்.

ஆனால் விழிப்படைந்த ஞானிகளுக்கு மரணம் தான் பிறப்பும். எந்தக் கதவு வழியாக அவர்கள் வெளியே வந்தார்களோ அதே கதவு வழியாக மீண்டும் உள்ளே செல்கிறார்கள். எனவே அவர்களுக்கு மரணம் என்ற ஒன்றே கிடையாது. பிறப்பு இறப்பு இரண்டும் ஒன்றுதான்.

இருந்தாலும் மனம் சாவை பற்றியே எண்ணிக் கொண்டிருக்கிறது. அதாவது எதிர்காலத்தை குறித்து.

நிகழ்காலத்தில் வாழாமல் எதிர்காலத்தில் வாழ்வதுதான் உண்மையான சாவு. எவன் நிகழ்காலத்தில் வாழ்கிறானோ அதுதான் உண்மையான வாழ்வு.

ஏன் மலர்கள் இவ்வளவு அழகாக ருக்கின்றன? எதில் அவற்றின் அழகு இருக்கிறது? அது எங்கே மறைந்திருக்கிறது?

மலர்கள் இங்கே இப்போதே வாழ்கின்றன.

ஏன் இந்த மனித முகம் இவ்வளவு சோகமாய் இவ்வளவு அசிங்கமாய் இருக்கிறது? ஏனெனில் அது எப்போதுமே இங்கே இப்போதே இல்லை. அது எப்போதுமே எதிர் காலத்தில் இருக்கிறது.

அது ஒரு பிசாசைப் போன்றது. இங்கே இப்போதே நீங்கள் இல்லா விட்டால் உங்களால் எப்படி உண்மையாயிருக்க முடியும்?

உங்களால் ஒரு பிசாசாய்த்தான் இருக்க முடியும்.

இறந்த காலத்தில் பிரவேசிப்பவராகவோ எதிர் காலத்தில் நுழைபவராகவோ தான் இருப்பீர்கள்.

நிகழ்காலமே வாழ்வு. நிகழ்காலமே தெய்வீகம்.

அந்த நிலையில் மரணம் என்பதே இல்லை.

ஜெகதீஸ் கிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

yoga

யோகா என்பது தூய அறிவியல். 

மேலும் யோக உலகத்தைப் பொறுத்த வரையில் பதஞ்சலி என்பது மிகப் பெரிய பெயர். 

இந்த மனிதர் அரிதானவர், 

பதஞ்சலிக்கு இணையான வேறு பெயர் இல்லை. 

மனிதகுல வரலாற்றில் முதன்முறையாக இந்த மனிதன் மதத்தை அறிவியல் நிலைக்கு கொண்டு வந்தான். 

மதத்தை அறிவியலாக ஆக்கினார்; 

தூய சட்டங்கள், 

நம்பிக்கை தேவையில்லை.

 

மதங்கள் என்று அழைக்கப்படுபவைகளுக்கு நம்பிக்கைகள் தேவை. 

ஒரு மதத்திற்கும் மற்றொரு மதத்திற்கும் வேறு வேறுபாடு இல்லை; 

வேறுபாடு நம்பிக்கைகளில் மட்டுமே உள்ளது. 

ஒரு முகமதியனுக்கு சில நம்பிக்கைகள் உண்டு, இந்துவுக்கு சில நம்பிக்கைகள், ஒரு கிறிஸ்தவனுக்கு சில நம்பிக்கைகள் உண்டு.

 வேறுபாடு நம்பிக்கைகளில் உள்ளது. 

நம்பிக்கையைப் பொறுத்த வரை யோகாவில் எதுவும் இல்லை; எதையும் நம்ப வேண்டும் என்று யோகா கூறவில்லை. 

யோகா "அனுபவம்" என்று கூறுகிறது. 

விஞ்ஞானம் "பரிசோதனை" என்று சொல்வது போல் "அனுபவம்" என்று யோகா கூறுகிறது. 

பரிசோதனை மற்றும் அனுபவம் இரண்டும் ஒன்றே; 

அவர்களின் திசைகள் வேறுபட்டவை. 

பரிசோதனை என்றால் வெளியில் ஏதாவது செய்வது

அனுபவம் என்றால் உள்ளே ஏதாவது செய்வது 

அனுபவம் ஒரு உள் சோதனை 

அறிவியல் கூறுகிறது,

 "நம்பாதீர்கள், உங்களால் முடிந்தவரை சந்தேகப்படுங்கள்," 

என அறிவியல் கூறுகிறது

நம்பாமல் இருக்காதீர்கள்" - 

ஏனெனில் அவநம்பிக்கை மீண்டும் ஒரு வகையான நம்பிக்கையாகும். 

என்கிறார் பதஞ்சலி

நீங்கள் கடவுளை நம்பலாம், அல்லது கடவுள் இல்லை என நம்பலாம். 

 வெறித்தனமானமாக கடவுள்   இருக்கிறார் என்று நீங்கள் கூறலாம்; 

அதே வெறித்தனத்துடன் கடவுள் இல்லை என்று நீங்கள் முற்றிலும் தலைகீழாகச் சொல்லலாம். 

நம்பிக்கை என்பது அறிவியலுக்கான களம் அல்ல. 

விஞ்ஞானம் என்றால் எதையாவது அறிய நம்பிக்கை தேவையில்லை."

பதஞ்சலியும் அப்படியே அவர் கூறிய முறைகளை துல்லியமாக, சரியாக பின்பற்றினால்

கடவுளை நீங்கள் உணரலாம், அறியலாம்,அனுபவிக்கலாம்

பதஞ்சலி யோகம் ஓர் விஞ்ஞான விளக்கம்

life

[3/31, 8:37 AM] Jagadeesh Krishnan: Life is unpredictable, but people are predictable! This creates the dichotomous mind. Life takes us in one direction and people in another! To watch this drama is interesting and teaches one about self and others. 

The  article on the power of intention had evoked many comments. I read each comment with interest and even engaged with many by replying to them. As I was doing that action, I was observing what I felt. It was revealing to me that I was neutral with all comments. This state of balance made me feel thankful for all the ( dislike) comments that were put up and I realised that you can be grateful for all things that come to us. 

In life we have two options. Either to move upwards on the ladder of life or downwards in the abyss of depression. When we are faced with a difficult situation, if we pause a little and respond, an appropriate response to the within can be executed. The trick is “ TO PAUSE.” 

It is said, “ The moment you witness a thought, it dies and the more you engage with a thought, it feeds.”  So the trick is not to engage with the thought but witness it.  Who will engage with a  ‘ disturbing thought’ knowing fully that it’s going to cause discomfort ? Obviously an egoistic person, who can’t consider being wrong? 

 Who is an Egoistic person?  In the Bhagwad Gita Chapter 15. It is said that an egoistic person is some one who considers the unimportant things important!  He sees what is NOT THERE AS THERE! 

So when someone shoots an arrow towards you know if it needs a response or can you ignore it. Is the comment evoking anger, then your ego will be brought to play and you will see what is not there. 

I recall when my dearest relative who recently passed away remarked condescendingly on my work. Instead of getting defensive, I paused and weighed what it made me feel! I realised that the relationship meant more to me than seeing this comment as being important. My ego didn’t get a chance to get the better of me! If we weigh the situation well, our ego will slowly die and we will feel liberated of it!

By

Jagadeesh Krishnan psychologist and international author

[3/31, 8:37 AM] Jagadeesh Krishnan: வாழ்க்கை கணிக்க முடியாதது, ஆனால் மக்கள் கணிக்கக்கூடியவர்கள்!  இது இருவேறு மனதை உருவாக்குகிறது.  வாழ்க்கை நம்மை ஒரு திசையிலும், மக்களை இன்னொரு திசையிலும் அழைத்துச் செல்கிறது!  இந்த நாடகத்தைப் பார்ப்பது சுவாரஸ்யமானது மற்றும் ஒருவருக்கு தன்னைப் பற்றியும் மற்றவர்களைப் பற்றியும் கற்பிக்கிறது.

 எண்ணத்தின் சக்தி பற்றிய கட்டுரை பல கருத்துக்களைத் தூண்டியது.  நான் ஒவ்வொரு கருத்தையும் ஆர்வத்துடன் படித்தேன், பலருக்குப் பதிலளித்து அவர்களுடன் ஈடுபட்டேன்.  நான் அந்த செயலைச் செய்யும்போது, ​​நான் உணர்ந்ததைக் கவனித்துக் கொண்டிருந்தேன்.  எல்லாக் கருத்துக்களிலும் நான் நடுநிலையோடு இருந்தேன் என்பதை வெளிப்படுத்தியது.  இந்த சமநிலை நிலை, போடப்பட்ட அனைத்து (விரும்பவில்லை) கருத்துக்களுக்கும் என்னை நன்றியுடன் உணர வைத்தது, மேலும் எங்களிடம் வரும் அனைத்து விஷயங்களுக்கும் நீங்கள் நன்றியுடன் இருக்க முடியும் என்பதை உணர்ந்தேன்.

 வாழ்க்கையில் நமக்கு இரண்டு வழிகள் உள்ளன.  ஒன்று வாழ்க்கையின் ஏணியில் மேல்நோக்கி நகர்வது அல்லது மனச்சோர்வின் படுகுழியில் கீழ்நோக்கிச் செல்வது.  நாம் ஒரு கடினமான சூழ்நிலையை எதிர்கொள்ளும்போது, ​​​​கொஞ்சம் இடைநிறுத்தப்பட்டு பதிலளித்தால், உள்ளுக்கு பொருத்தமான பதிலைச் செயல்படுத்த முடியும்.  தந்திரம் "இடைநிறுத்தம்".

 "நீங்கள் ஒரு எண்ணத்தைக் காணும் தருணத்தில், அது இறந்துவிடும், மேலும் நீங்கள் ஒரு எண்ணத்தில் ஈடுபடும்போது, ​​​​அது உணவளிக்கிறது" என்று கூறப்படுகிறது.  எனவே தந்திரம் என்பது சிந்தனையுடன் ஈடுபடாமல் அதற்கு சாட்சியாக இருப்பது.  அசௌகரியத்தை உண்டாக்கப் போகிறது என்பதை முழுமையாக அறிந்திருந்தும், ‘கவலையூட்டும் எண்ணத்துடன்’ யார் ஈடுபடுவார்கள்?  வெளிப்படையாக ஒரு அகங்கார நபர், யார் தவறாக கருத முடியாது?

  ஒரு அகங்கார நபர் யார்?  பகவத் கீதை 15வது அத்தியாயத்தில், முக்கியமில்லாத விஷயங்களை முக்கியமானதாகக் கருதுபவர் தான் அகங்காரவாதி என்று கூறப்படுகிறது!  இல்லாததை அங்கேயே பார்க்கிறான்!

 எனவே யாராவது உங்களை நோக்கி அம்பு எய்யும் போது அதற்கு பதில் தேவையா அல்லது நீங்கள் அதை புறக்கணிக்க முடியுமா என்பதை அறிந்து கொள்ளுங்கள்.  கருத்து கோபத்தை வரவழைக்கிறதா, உங்கள் ஈகோ விளையாட கொண்டு வரப்படும், இல்லாததை நீங்கள் காண்பீர்கள்.

 சமீபத்தில் காலமான எனது நெருங்கிய உறவினர் எனது வேலையைப் பற்றி இரங்கல் தெரிவித்தது எனக்கு நினைவிருக்கிறது.  தற்காப்புக்கு பதிலாக, நான் இடைநிறுத்தப்பட்டு, அது என்னை உணர்ந்ததை எடைபோட்டேன்!  இந்தக் கருத்தை முக்கியமானதாகப் பார்ப்பதை விட, அந்த உறவு எனக்கு அதிகம் என்பதை உணர்ந்தேன்.  என் ஈகோ என்னை நன்றாகப் பெற வாய்ப்பு கிடைக்கவில்லை!  நாம் நிலைமையை நன்றாக எடைபோட்டால், நமது ஈகோ மெல்ல மெல்ல அழிந்து, அதிலிருந்து விடுதலை பெறுவோம்!

 மூலம்

 ஜெகதீஸ் கிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

jagadeesh Krishnan psychologist

[3/19, 12:12 PM] Jagadeesh Krishnan: ஒரு மிருகக் காட்சி சாலையில் புதிதாக ஒரு சிங்கத்தை கொண்டு வந்தனர். 

அந்த சிங்கம் இளமையாக துடிப்பாக இருந்தது. 

அதே மிருகக் காட்சி சாலையில் இன்னொரு கிழட்டு சிங்கமும் இருந்தது. 

அந்த கிழட்டு சிங்கம் எப்போதும் தூங்கிக் கொண்டே இருக்கும். 

அதனால் பார்வையாளர்கள் ஏமாற்றம் அடைந்து போய் விடுவார்கள். 

இதைக் கண்ட இளைய சிங்கம் தனது வித்தையை காட்டியது. 

ஓவென வாயைப் பிளந்து ஆக்ரோஷமாக கர்ஜித்தது. 

இதனைக் கண்டு பார்வையாளர்கள் உற்சாகம் அடைந்தனர் .

கைதட்டி ரசித்தனர். 

நாளுக்கு நாள் பூங்காவுக்கு பார்வையாளர்கள் வருகை அதிகரித்தது. 

இளம் சிங்கத்தைப் பார்க்க பலர் குழந்தைகளுடன் திரண்டு வந்தனர். 

இந்த சிங்கமும் அவர்களுக்கு நல்லதொரு பொழுதுபோக்காக கர்ஜனை செய்து மகிழ்வூட்டியது. 

ஆனால் அந்த பூங்காவின் ஊழியர்கள் உணவு கொண்டு வரும் போது கிழட்டுச் சிங்கத்திற்கு குதிரை இறைச்சியை கொண்டு வந்தனர். 

அந்த கிழட்டுச் சிங்கமும் அதை சாப்பிட்டு தூங்கிவிடும். 

ஆனால் இந்த இளம் சிங்கத்துக்கு ஆரஞ்சுப் பழங்களும் வாழைப்பழங்களும் வேர்க்கடலையும் கொண்டு வந்தனர். 

தினமும் இது தொடரவே பொறுமை இழந்த இளம் சிங்கம் ஒரு ஊழியரை அழைத்தது.

 "நான் இத்தனை பார்வையாளர்களை வரவைத்திருக்கிறேன். 

ஆனால் எனக்கு இரைச்சியைத் தராமல் ஆரஞ்சு வாழைப்பழம் தருகிறீர்கள், அந்த கிழட்டுச் சிங்கம் எதவும் செய்யாமல் சதா படுத்துத் தூங்கிக் கொண்டிருக்கிறது. ஆனால் அதற்கு மட்டும் நல்ல நல்ல இறைச்சியைக் கொண்டு வருகிறீர்களே இது நியாயமா "என்று புலம்பியது. 

அப்போது அந்த ஊழியர் சொன்னார் .

எங்கள் பட்ஜெட்டில் ஒரு சிங்கம் தான் கணக்கில் வரவு வைக்கப்பட்டுள்ளது. 

அதற்குத்தான் இரைச்சி வாங்கிப் போடுகிறோம்.

 உன்னை இன்னும் சிங்க கணக்கில் சேர்க்கவில்லை. 

ஒரு குரங்கு கணக்கில் சேர்த்து வைத்துள்ளோம். 

அதனால்தான் குரங்குக்கு தரும் உணவைத் தருகிறோம்

அறிவு என்பது ஆள் ஆளுக்கு வேறுபடுகிறது

 நீ உன்னை எப்படி வேண்டுமானாலும் நினைத்து கொள்ளலாம்

   ஆனால் பிறர் உன்னைப்பற்றி, உனது செயலைப்பற்றி உன்னைப்போலவே நினைப்பதில்லை

ஜெகதீஸ் கிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

[3/19, 12:13 PM] Jagadeesh Krishnan: A new lion was brought to a zoo.

 The lion was young and vibrant.

 There was another baby lion in the same zoo.

 That giant lion is always sleeping.

 So the audience will leave disappointed.

 Seeing this, the young lion showed his trick.

 Owena let out an aggressive roar.

 The audience was excited to see this.

 Applauded.

 The number of visitors to the park increased day by day.

 Many people flocked with children to see the young lion.

 This lion also roared and entertained them as a good pastime.

 But when the park staff brought food, they brought horse meat to the lion.

 That baby lion also eats it and falls asleep.

 But they brought oranges, bananas and peanuts to this young lion.

 The young lion, impatient to continue this day after day, called a servant.

  “I've had so many visitors.

 But you don't give me meat and give me orange banana, that baby lion is lying down and sleeping without doing anything.  But is it fair that you bring good meat just for that,” he lamented.

 Then the employee said.

 A lion's share of our budget has been credited.

 That is why we buy meat.

  You haven't been added to the lion count yet.

 Added to a monkey account.

 That's why we give monkey food

 Knowledge varies from person to person

  You can think of yourself however you want

    But others don't think the same way about you and your actions

 Jagadeesh Krishnan is a psychologist and international author

goddleness

உண்மையான பரிசு!

ஐந்து வயது சிறுமி அமுதா,

 தன் அம்மாவுடன் சூப்பர் மார்க்கெட் சென்றிருந்தாள். 

அங்கே ஒரு முத்துமாலையை பார்த்தாள். அது வேண்டுமென அம்மாவிடம் அடம்பிடித்தாள்.

“அம்மு... இது அழகா இருக்கு, ஆனால் விலை அதிகமா இருக்கே.. தவிர இது தரமில்லாத ப்ளாஸ்டிக் மாலை... 

நான் உன்னோட பிறந்தநாளைக்கு அப்பாகிட்ட சொல்லி 'ரியலான ஒரிஜினல் பியர்ள்ஸ்' மாலை வாங்கி தரசொல்றேன்... இது வேண்டாம்மா" என்றாள் அம்மா.

ஆனால் அமுதா, அழுது பிடிவாதம் செய்து அந்த ப்ளாஸ்டிக் முத்துமாலையை வாங்கிக் கொண்டாள்...

அமுதாவுக்கு அந்த முத்துமாலை மிகவும் ஃபேவரெட் ஆன பொருளாகிப்போனது. 

அதை எங்கு சென்றாலும் அணிந்திருந்தாள்/ உடன் வைத்திருந்தாள். 

பள்ளிக்கு செல்லும்போதும், நண்பர்களுடன் விளையாடும்போதும், ஏன் படுக்கும்போது கூட உடன் கழுத்தில் போட்டிருந்தாள்.

பிளாஸ்டிக் மாலையை கழுத்திலேயே போட்டிருந்தாள். அலர்ஜியால் கழுத்து நிறம் மாறி விடும் என என்னென்னவோ அம்மா சொல்லியும் கூட கேட்கவில்லை.  எப்போதும் அதைப் பிரிய மனமில்லை அவளுக்கு.

அமுதாவின் அப்பா மிகவும் அன்பானவர். தினமும் அவர் அமுதாவுக்கு படுக்கும் முன் கதை சொல்வார். ஒரு நாள் கதை சொல்லி முடித்ததும் கேட்டார், “அம்மு... என்னை உனக்கு பிடிக்குமா?”

”ஆமாம்பா ரொம்ப பிடிக்கும்.”

“அப்போ, உன்னோட முத்துமாலையை எனக்கு தரீயா?”

“ஓ.. முடியாதுப்பா... நீங்க வேற எதுனாச்சும் எடுத்துக்கோங்க.. என்னோட பிங்கி பொம்மையை வேணா எடுத்துக்கோங்க.. ஆனா முத்துமாலை மட்டும் தர மட்டேன்ம்பா...” என்றாள்.

"பரவால்லை குட்டிம்மா..."  என்று புன்னகையுடன் பதில் சொன்னார் அப்பா.

இன்னொரு நாள் மீண்டும் கேட்டார், “அம்மு... என்னை உனக்கு பிடிக்குமா?”

”ஆமாம்பா ரொம்ப பிடிக்கும்” -அமுதா

“அப்போ, உன்னோட முத்துமாலையை எனக்கு தரீயா?” மீண்டும் கேட்டார்.

“ஓ.. முடியாதுப்பா... நீங்க வேற எதுனாச்சும் எடுத்துக்கோங்க.. வேணும்னா என்னோட குதிரை பொம்மையை எடுத்துக்கோங்க... முத்துமாலைய மட்டும் கேக்காதீங்கப்பா ப்ளீஸ்... அதமட்டும் நான் தர மட்டேன்.” என இம்முறையும் அழுத்தமாக மறுத்தாள் அமுதா.

இப்போதும் அதே புன்னகையுடன் “பரவாயில்லை குட்டி..” என்றார் அப்பா.

சில நாட்களுக்கு பிறகு ஒருநாள், அப்பா இரவு கதை சொல்ல வந்தபோது.... அமுதா ஒரு தயக்கத்துடன், “இந்தாங்கப்பா...” என சொல்லிக் கொண்டே ஒரு சிறிய பெட்டியை திறந்து அதிலிருந்த அவளின் விருப்பமான முத்துமாலையை எடுத்து அப்பாவின் கைகளில் தந்தாள். அது பழசாகியும்... சில முத்துக்கள் உடைந்தும் போயிருந்தன.

அதை ஒரு கையில் வாங்கிக் கொண்ட அப்பா, மறுகையால் தன் பாக்கெட்டிலிருந்து ஒரு நீல வெல்வெட் பெட்டியை எடுத்தார். அதில் உண்மையான முத்துக்களால் ஆனா ஒரு அழகிய முத்துமாலை இருந்தது.

அவர் அதை தன்னுடன் எப்போதும் வைத்திருந்தார். அமுதா தன் மலிவான மாலையை தருவதற்காக காத்திருந்தார் அவர்... அதை தந்தவுடன் அந்த உண்மையான மாலை தந்தார்.

"இதை உனக்கு தருவதற்காகத்தான்டா அம்மு... நான் தினமும்  அந்த ப்ளாஸ்டிக் மாலையை கேட்டேன்..." என்றார் அப்பா.

இந்த தகப்பன் யாருமல்ல... நம் எல்லோருக்கும் தந்தையான இறைவன்...

அந்த குழந்தை தான் நாம்.

ஆம். இதுபோலத்தான் நாமும் நம் வாழ்க்கையில் சில மலிவான விஷயங்களை கெட்டியாக பிடித்துக்கொண்டு கைவிடுவதற்கு தயாராக இல்லை.

*அத்தகையான போலியான விசயங்களை கைவிட்டால் இறைவன் உண்மையான ஒன்றை நமக்கு பரிசளிப்பான்.*

நமது மோசமான  பழக்கங்கள், செயல்கள், தீய நட்புகள்/ உறவுகள்... போன்ற எது வேண்டுமானாலும்  நம்முடன் மிகவும் பின்னிப் பிணைந்திருக்கலாம்.. அவைகளால் நமக்கு பாதிப்பு என தெரிந்தும் கூட கைவிட கடினமானவைகளாக இருக்கலாம்...

ஆனால் அவைகளை எல்லாம்விட சிறந்தவைகள் நமக்காக காத்திருக்கின்றன.... அத்தகைய சிறப்பான ஒன்றை பெறவேண்டுமானால்... போலியான மலிவான விசயங்களை நாம் கைவிட வேண்டும்.

அன்பே வடிவான இறைவன் சிறந்த ஒன்றை தராமல் நம்மிடமிருந்து எதையும் எடுத்துக் கொள்வதில்லை...

ஜெகதீஸ் கிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

communism

[3/11, 9:26 PM] Jagadeesh Krishnan: *கம்யூனிசவாதிகளின் கம்யூனிசம்*

ஒரு கம்யூனிசவாதியிடம் ஒருவன் கேட்டான்

உங்களிடம் ஒரு கோடி ரூபாய் இருந்தால்

சக தோழர்களுக்கு பகிர்ந்தளிப்பீர்களா என

அந்த கம்யூனிசவாதி உடனே

பகிர்ந்தளித்துவிடுவேன் என்றான்.

இவன் மீண்டும் கேட்டான்

சரி உங்களிடம் பத்து கோழி இருந்தால் பகிர்ந்தளிப்பீர்களா?

உடனே அவன் (கம்யூனிசவாதி)

முடியவே முடியாது என்றான்.

இவன் கேட்டான் ஒரு கோடியை பகிர்ந்தளிக்க தயாராக இருக்கும் நீங்கள்

பத்து கோழியை ஏன் பகிர்ந்தளிக்க தயாராயில்லை என

அவன் (கம்யூனிசவாதி) சொன்னான்

உண்மையிலேயே பத்து கோழிகள் என்னிடம் உள்ளது என்றான்.

இதுதான் கம்யூனிசம்.ஜெகதீஸ் கிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

[3/11, 9:27 PM] Jagadeesh Krishnan: *Communism by Communists*

 one asked a communist

 If you have one crore rupees

 Would you like to share it with your colleagues?

 That communist immediately

 He said he will distribute it.

 Ivan asked again

 Well, if you have ten chickens, would you share?

 Immediately he (communist)

 He said that it cannot be done.

 Ivan asked, are you ready to share one crore

 Why are you not ready to share ten chickens?

 He (the communist) said

 He said that I really have ten chickens.

 This is Communism. Jagadeesh Krishnan is a psychologist and international author

jagadeesh

எனக்கு ஒரு கடிதம் வந்தது.

 அதில் நீங்கள் ஏன் சில மருத்துவமனைகளை,சில பள்ளிகளை திறந்து நடத்தக் கூடாது 

நீங்கள்  உங்களது சன்யாசிகளுக்கு

 ஏழைகளுக்கு உதவ வேண்டும் என்பதை ஏன் போதிக்ககூடாது என்று கேட்டிருந்தது. 

ஏழைகள் உதவி பெற்றுக் கொண்டேதான் இருக்கிறார்கள்,ஆனாலும் அவர்கள் ஏழைகளாகவே இருக்கிறார்கள்.

ஏழைகளுக்கு உதவி செய்வதன் மூலம் ஏழ்மையை ஒழித்து விட முடியாது. 

அது மட்டும் நிச்சியம். 

வாழ்க்கையை பற்றிய ஒரு புதிய பார்வையை அவர்களுக்கு அளிப்பதன் மூலம் மட்டுமே ஏழ்மையை ஓழிக்க முடியும். 

அவர்களது கருத்துகள் அவர்களை ஏழையாக்குவதால் அவர்கள் ஏழையாக இருக்கின்றனர், வாழ்க்கையை பற்றிய அவர்களது கண்ணோட்டம் அவர்களை ஏழையாக்குவதால் அவர்கள் ஏழையாக இருக்கின்றனர்.

 அவர்கள் ஏழையாக இருப்பது அவர்களால்தான். 

அவர்களுக்கு கருணை தேவையில்லை, அவர்களுக்கு தேவை கல்விதான்.

 அவர்களுக்கு சேவை தேவையில்லை, அவர்கள் விழிக்க வைக்கப்பட வேண்டும்.

 ஆனால் யாரும் தங்களது கனவிலிருந்தும் தூக்கத்திலிருந்தும் வெளி வர விரும்புவதில்லை.

 எனவேதான் அவர்களுக்கு என்மேல் ஆத்திரம் வருகிறது.

மருத்துவமனைகள் இருக்கின்றன, மேலும் சிலது வரலாம், பள்ளிகள் இருக்கின்றன, மேலும் சிலது திறக்கலாம், ஆனால் அது அவர்களுக்கு உதவப் போவதில்லை. 

இது கடலில் சில கரண்டி வண்ணங்களை கரைப்பது போன்றது,

 இதனால் கடலின் நிறம் மாறப்போவதில்லை.

நாம் முழு அடிப்படையையே மாற்ற வேண்டும். 

ஏன் இந்தியா பல நூற்றாண்டுகளாக ஏழ்மையிலேயே இருக்கிறது

 காரணம் மிகவும் ஆழமானதாக இருக்க வேண்டும். 

காரணம் இந்திய மனம் பணத்திற்கு/வாழ்விற்கு எதிரானது. 

இது பிளவுபட்டிருக்கிறது, இந்த உலகம் அந்த உலகம் என்று பிரிந்திருக்கிறது.

 பொருளுலகத்திறக்கு எதிரானது இந்திய மனம் இதுதான் காரணம்.

 நீ பொருளுலகத்திற்கு எதிராக இருந்தால் இயல்பாகவே நீ ஏழையாகத்தான் இருப்பாய். 

அது உனது முடிவு. 

உனது விதியை நீயேதான் முடிவு செய்கிறாய்.

உண்மையான ஆன்மீகம் விஞ்ஞான ரீதியான பொருளுலகத்தை சார்ந்தது.

 பொருளும் சுயஅறிவும் இரண்டு விஷயங்கள் அல்ல, உடலும் சுயஅறிவும் வேறுபட்டது அல்ல, அவை ஒன்றேதான்.

 இந்த உலகம் விரும்பப்பட வேண்டும், பின்பு இந்த உலகம் தன்னை வெளிபடுத்தும், தன் ரகசியங்களை உனக்கு தெரியப்படுத்தும்.

மேலை நாடுகள் ஒரு தவறு செய்தன, அதனால் அங்கே ஆன்மீகம் இல்லை, பொருளுலகம் மட்டுமே இருக்கிறது,

 அதனால் அவர்களது அடிப்படை தேவைகள் பூர்த்தியாகி விட்டன, ஆனால் அவர்களது உயரிய தேவைகள் அவர்களை தொந்தரவு செய்கின்றன,

 அது அவர்களை தற்கொலை வரை செலுத்துகிறது அல்லது பைத்தியம் பிடிக்கிறது. 

கீழை நாடுகள் வேறொரு தவறு செய்கின்றன. 

இங்கே பொருளுலகம் இல்லாமல் ஆன்மீகம் மட்டுமே இருக்கிறது.

 அதனால் இது ஒரு ஆவி போலாகி விட்டது, உடல் இன்றி அலையும் ஒரு ஆவி போலாகி விட்டது. 

மேற்கு உயிரின்றி உடல் மட்டுமே உள்ள ஒரு எலும்புக்கூடு போல, கிழக்கு உடல் இன்றி அலையும் ஆவி போல இருக்கின்றன.

என்னுடைய முயற்சி என்னவென்றால் கிழக்கையும் மேற்கையும் அருகருகே கொண்டு வந்து இணைத்தால் அப்போது எல்லோரிடமும் உடலும் உயிரும் இருக்கும்.

 ஆன்மீகமும் பொருளுலகமும் ஒரே வாழ்வின் இரண்டு பார்வைகள்.

 அப்போது ஏழ்மை மறைந்து விடும். 

இந்த உலகம் தேவையான அளவு வளமாகவே உள்ளது,

 மனிதனின் புத்திசாலித்தனம் உள்ளது – நாம் இதை இன்னும் அதிக அளவு வளப்படுத்தலாம்.

ஆனால் நீங்கள் இங்கே கம்யூனில் அதிக அளவு இந்தியர்களை பார்க்க முடியாது. 

சிலரே இருப்பர். 

அடிப்படை தேவைகள் பூர்த்தியானாலும்கூட திருப்தியாக இருக்க முடியாது என்பதை பார்க்கும் அளவு புத்திசாலிகளாக இருக்கும் சிலரே இங்கு இருப்பர். 

இவர்கள் கிழக்கத்தியநாடுகளில் பிறந்திருந்தாலும்கூட முன்னேற்றமடைந்தவர்கள், நிகழ்கால மனம் படைத்தவர்கள். 

இவர்கள் மேற்கத்திய நாடுகளில் என்ன நடக்கிறது என்பதை பார்ப்பவர்கள்.

 இந்தியா செல்வ செழிப்படைந்தாலும்கூட இதுதான் நடக்கப் போகிறது. 

மேற்கத்திய நாடுகளில் மகிழ்ச்சி இல்லை, இந்தியா வளமடைந்தாலும்கூட இங்கும் மகிழ்ச்சி இருக்காது. 

அதனால் மகிழ்ச்சி வேறு பரிமாணங்களில் தேடப்பட வேண்டும்.

Jagadeesh Krishnan psychologist and international author 

jagadeesh

இப்பொழுது நான்  ஜீசஸைப் பற்றிச் சொல்லப்போகிறேன் . 

இதைக் கிறிஸ்துவர்கள் ஒருக்காலும் நம்பமாட்டர்கள் . 

அதுபற்றி எனக்குக் கவலை இல்லை .

 இதை நம்புவதும் , நம்பாததும் அவர்களது இஷ்டம் .

 ' ஆனந்தமாக - மகிழ்ச்சியாக - சிரிப்பாக இருங்கள் ' என்று சொல்லுவதற்கு ஒரேவிதமான வார்த்தையை உபயோகித்த ஒரு வித்தியாசமான ஆள் ஜீசஸ்தான் . 

அந்த வார்த்தை REJOICE . 

ஆனால் நீங்கள் சர்ச்சுக்குள் நுழைந்ததும் , யாரைச் சந்திக்கிறீர்கள் ?

 தொங்கிய - நீண்ட - இறுக்கமான முகத்தையுடையவர்களைத்தான் .

 நீங்கள் ஜீசஸுக்காக அங்கு துக்கம் அனுசரிக்கிறீர்கள் !

 இவர்கள்தான் ஜீசஸை நம்புபவர்கள் , ஆதரிப்பவர்கள் . 

இவர்களது வழியில் வந்தவர்கள்தான் அந்த அற்புதமான மனிதனைச் சிலுவையில் அறைந்தார்கள் .

 இப்பொழுது உள்ளவர்கள் அவரது சவப்பெட்டியில் புதிய ஆணியை அடிக்க வந்திருக்கிறார்கள் !

அவர் காப்பாற்றப்பட்டு , காஷ்மீருக்கு வந்து வாழ்ந்து அடக்கமானது குறித்து ஏற்கெனவே நான் சொல்லியிருக்கிறேன் .

 இவர் இறந்தது காஷ்மீரில் உள்ள பகல்ஹாமில் . 

இது எனக்கு நிச்சயமாகத் தெரியும் .

 யூதர்களின் மூதாதையர்கள் காஷ்மீரில்தான் இருந்தார்கள் .

காஷ்மீர்தான் யூதர்களின் தாயகம் ; இஸ்ரேல் அல்ல !

 இங்கிருந்துதான் யூதர்கள் நாடோடிபோல இஸ்ரேலுக்குச் சென்றார்கள் . 

மோசஸும் இங்கு வந்துதான் சமாதியானார் ! 

இப்பொழுது இவர்கள் இருவரது சமாதியும் பஹல்காமில் இருக்கிறது !

 இதை யூதர்களின் சந்ததியினர் பாதுகாத்து வந்தார்கள் .

 இந்த இரண்டு சமாதிகளுக்கும் பக்கத்திலேயே பஹல்பாபாவின் சமாதியும் இருக்கிறது ! 

பழங்கால காஷ்மீரிகள் யூதர்கள்தான் , ஹிந்துவோ , முஸ்லீமோ அல்ல !

 ஆனால் , பிறகு இவர்களில் பெரும்பாலோர் ஹிந்துக்களாக மாறினார்கள் -

 ஆரியர்களின் வருகைக்குப் பிறகு ! பிறகு இவர்களில் பெரும்பாலோர் முஸ்லீம்களானார்கள் !

 இந்திராகாந்தியின் மூக்கைப் பாருங்கள் ! அசல் யூத மூக்கு !

 மோதிலால் நேருவின் மூக்கும் அப்படித்தான் ! 

நான் ஜீசஸின் சமாதியை காஷ்மீரில் பார்த்திருக்கிறேன் .

 இந்தப் பெருமை எல்லாம் ரோமானியன் பிலோத்துக்குத்தான் போய் சேரவேண்டும் ! 

எனக்கு எப்பொழுதுமே கல்லரைகளை ஆராய்ச்சி செய்வது மிகவும் பிடிக்கும் .

 ஆரம்பத்தில் காஷ்மீரிலிருந்து கிளம்பிய ஒரு யூதக் கூட்டம் எங்கே சென்றது என்று தெரியவில்லை . 

ஏன் வளமிக்க காஷ்மீரில் இருந்து இவர்கள் கிளம்பினார்கள் என்ற காரணம் சரியாகத் தெரியவில்லை .

 அவர்கள் சென்று 40 வருடத்திற்குப் பிறகு அவர்களைத் தேடி மோசஸ் ஒரு கூட்டத்தோடு புறப்பட்டார் .

 பாலைவனத்தில் கால்நடையாகச் சென்று , இஸ்ரேலை அவர் அடைந்து சில ஆன்மீக புத்திமதிகளைச் சொன்னார் .

 அதுதான் அந்த பத்துக் கட்டளை !

 ஆனால் , அவர்கள் யாரும் இதற்கு மதிப்பு கொடுக்கவில்லை .

 பிறகு அவர் மிகவும் வருத்தமுற்று , எப்படியோ போகட்டும் என்று காஷ்மீருக்குத் திரும்பி வந்து அடக்கம் ஆகிவிட்டார் . 

இதைப் போலத்தான் ஜீசஸும் திரும்ப காஷ்மீருக்கு வந்திருக்கிறார் . இது என்னுடைய அபிப்பிராயம் .

அந்த இரண்டு கல்லரைகளும் யூத முறைப்படி அமைக்கப்பட்டிருக்கின்றன .

 ஒரு முகமதியனின் கல்லறையின் தலைப்பாகம் மெக்காவை நோக்கி இருக்கும் . 

ஆனால் இந்த இரண்டு கல்லறைகளும் வேறு கோணத்தில் இருந்தன .

 மோசஸின் சமாதியில் ' மோசா ' ( MOSHA ) என்று பொறிக்கப்பட்டுள்ளது . 

இது அராமிக் ( ARAMIC ) மொழி .

 அதைப்போல் ஜீசஸின் பெயரை ' யேசு ' ( YESU ) என்று பொறிக்கப்பட்டிருந்தது .

 இது ஹீப்ரூ (HEBREW) மொழியாகிய ஜேசுவா ( JESUVA ) வின் மரூவு .

 வார்த்தைகளில் என்ன இருக்கிறது ?

By

Jagadeesh Krishnan psychologist and international author 

jagadeesh Krishnan

" ஒருவர் புத்த ' லாமா ' ஆவது

சாதாரண நிகழ்வு அல்ல.

மிகவும் சிரமமானது.

நிறைய கடினமான கட்டுபாடுகள்,

சட்ட திட்டங்கள், 

மீளவே முடியாத கடுமையான விதி முறைகள் உள்ளன.

அதுவரையில் வாழ்ந்து வந்த வாழ்க்கை முறைகளையும்

ஆராய்ந்து பார்ப்பார்கள்.

அவர்களது தகுதி,

பெரும்பாலும்

பிரபஞ்சத் தத்துவங்களை படித்துணர்பவையாகவே

இருக்கும்.

ஒரு லாமாவை

 நாம் மலிவாக எடைபோட்டு விட முடியாது.

ஒரு உண்மையான ' லாமா '

வெளிப்புற தோற்றத்திற்கு ஒரு சாதுவாக நம்மிடம் பேசினாலும்,

வெளிக்காட்டிக் கொள்ளாத

அவர்களது தனிப்பட்ட

தகுதி, திறமை 

வியப்புக்குரியது.

இப்போது நான் சொல்லப்போகிற நிகழ்வு

முற்றிலுமே உங்களால் 

நம்ப முடியாதது.

ஏனென்றால்,

அதை நம்பும் அளவிற்கு யாருடைய மனமும் 

ஆன்மீகத்தில்

பக்குவம் அடையவில்லை.

இங்கு,

உங்களுக்கு அனைத்தும் விஞ்ஞானம்.

அனைத்தும் அறிவு சார்ந்த எண்ணங்கள்.

எனவே,

இதை நம்புவது கடினம்.

இருப்பினும்,

நான் சொல்லவந்த 

உண்மை நிகழ்வை சொல்லிவிடுகிறேன்.

'ஒருமுறை,

 நல்ல முறையில் 

பயிற்சி எடுத்து,

கடுமையான தவம் செய்து

உயர்ந்த எண்ணங்களில்

உறைந்திருக்கும் லாமாக்களில்,

அவர்களுக்குள்ளாகவே

வடிகட்டி,

மிக சிறப்பான

 500 லாமாக்களை

  தேர்ந்தெடுத்தார்கள்.

அந்த 500 லாமாக்களும்

தம் பிரக்ஞையற்ற மனதை உணர்ந்து கொண்டவர்கள்.

நினைத்த மாத்திரத்தில்,

30 சுவாசத்திற்குள்ளாகவே

நிரந்தர சமாதி நிலையை அடைந்துவிடும் தகுதி பெற்றவர்கள்.

அந்த சிறப்பு லாமாக்களின் எண்ணிக்கை

எப்போதுமே ஐநூறு தான்.

500 தாண்டுவதில்லை.

அவர்களுள்,

ஒருவர் சமாதி நிலை அடைந்தால் தான்,

அதேபோன்ற

வேறோரு தகுதி வாய்ந்த லாமா ' அதில் சேர்த்துக் கொள்ளப் படுவார்.

அவர்கள் 500 லாமாக்களும்,

ஒரு குறிப்பிட்ட பெளர்ணமி தினத்திற்கு

முன்னதாக,

இமயமலையை நோக்கி நடக்க ஆரம்பிப்பார்கள்.

சரியாக பெளர்ணமி தினத்தன்று,

இமயமலையில் குறிப்பிட்ட இடத்தை அடைந்து,

தவம் செய்ய ஆரம்பிப்பார்கள்.

அந்த தவத்திற்கு நடுவே,

500 லாமாக்களின் இடையே அந்த அதிசயம் நிகழும்.

ஒளி வடிவில் புத்தர் தனது சூக்கும உடலோடு,

அவர்களுக்கு காட்சித் தருவார்.

எப்படி இது நிகழ்கிறது ?

ஒவ்வொறு வருடமும்,

ஒரு குறிப்பிட்ட பெளர்ணமி தினத்தன்று,

தான் ( புத்தர் ) தோன்றி

 காட்சித் தரப்போவதாக,

தனது சீடர்களிடம் வாக்குறுதி அளித்திருந்தார் புத்தர்.

அதன்படியே,

புத்தரின் ஒளி வடிவ உடல் அவர்கள் முன் தோன்றி,

காட்சியளித்து வருகிறது.

அன்றைய தினம்தான்,

' புத்த பூர்ணிமா '

                    ஜெகதீஸ் கிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

jagadeeshkrishnan

இயேசு சொல்கிறார் ''என்னைப் பின்பற்றுங்கள்'' என.  

கிருஷ்ணரும் புத்தரும்  கூட அதையே தான் சொன்னார்கள். 

உலகின் எல்லா பழைய மதங்களும் இந்த சொல்லின் அடிப்படையில் உருவானவை தான். 

இந்த சொற்கள் மனோதத்துவரீதியாக மனிதனை அழிக்கும் சொற்கள்.

 நான் ''என்னை பின் தொடருங்கள்'' என சொல்லமாட்டேன். 

அவர்கள் இந்த சமுதாயத்தை முடக்கவும் உதவாக்கரையாக மாற்றவும் அப்படி சொல்கிறார்கள். 

மக்கள் தங்கள் சொந்த பாதையை தேர்ந்தெடுத்து நடக்க மறுக்கப்படுகிறார்கள். 

முதலில் உங்களை பணிய வைத்து உங்கள் கண்களை பிடுங்கிவிடுகிறார்கள். 

பிறகு நீங்கள் இயேசுவின் கண்களைக் கொண்டும் கிருஷ்ணனின் முகமதுவின் கண்களைக் கொண்டு மட்டுமே உலகை காண இயலும்.

உங்கள் சொந்த பார்வையை பறித்துக் கொண்டு உங்கள் கால்களைப் பறித்துக் கொண்டு அவர்களின் கண்களைக்கொண்டும் கால்களைக் கொண்டும் உன்னை இயங்கச் சொல்கிறார்கள். 

உனக்கென்று எந்த நம்பிக்கையும் இருக்கக் கூடாது. 

அவர்கள் மீதான  நம்பிக்கையே போதுமானது. 

உன்னை அழிக்கும் இது போன்ற செயல்கள் என்னைப் பொருத்த வரை பெருங்குற்றமாகும். 

நீ தனித்தன்மையானவன். 

ஒருவரை நீ பின்தொடரத் தொடங்கியவுடன் அவர் செயல்களை காப்பியடிக்க தொடங்குகிறாய். 

அதனால் உன் அடையாளத்தை இழந்து பத்தாம் பசலித்தனமானவனாக மாறிப்போகிறாய். 

நீ பிறர் வசமானவனாக மாறிப்போகிறாய். 

உனக்கு கிருஸ்தவ முகமூடியோ இந்து முகமதிய பவுத்த முகமூடியோ கிடைக்கும். 

அந்த முகமூடி நீ யாரை பின்தொடர எண்ணுகிறார்களோ அவர்களுடையது.

 உன்னுடைய உண்மை முகம் மறைந்து போகிறது. 

உனக்கு எதிரானவனாக நீயே மாறி ஒருவித நோயாளியாக மாறிப்போகிறாய்.

 அதற்கு பின் நீ பேசுவதெல்லாம் குற்றவாளிகளுடைய குரலாகவே இருக்கும். 

அது இயேசுவின் புத்தரின் கன்பூசியசின் குரலாகவே இருக்கும். 

எல்லா குழந்தைகளும் தன் பெற்றோரின் சுற்றத்தாரின் நண்பர்களின் ஆசிரியர்களின் செயல்களையே காப்பியடிக்கின்றன. 

அவையெல்லாம் குழந்தைகள் மீது திணிக்கப்பட்டவை. 

 நான் சிறுவனாக இருந்தபோது என்னை என் தந்தை கோயிலுக்கு அழைத்து செல்வது வழக்கம். 

நான் ஒரு விபத்தாக ஒரு ஜைன குடும்பத்தில் பிறந்துவிட்டேன்.  

அது உலகின் மிகப்பழமையான மதம்.

 என் தந்தை மிக நல்லவர். 

அவர் ''நான் இந்த கோயிலுக்கு வருகிறேன்..

 தலை தாழ்ந்து வணங்குகிறேன்.. பிரார்த்திக்கிறேன். 

ஆனால் என் வாழ்வில் எந்த மாற்றமும் ஏற்படவில்லை. 

அதனால் நான் உன்னை என்னை பின்பற்றி வணங்குமாறு சொல்லமாட்டேன்.

 உன் இஷ்டப்படி செய்' என்றார். 

நான் இதுவரை யாரையும் பின் தொடர்ந்ததில்லை. 

உலகின் மிகப்பெரிய துறவு என்பது யாரையும் பின்பற்றாமல் இருப்பது தான்.

 நான் நானாகவே இருக்கிறேன். 

உனக்கு அறிவு வளரவேண்டுமா?

 உண்மையை அறியவேண்டுமா? 

அதற்கு நீங்கள் இந்த புதுமுயற்சியை செய்து தான் ஆகவேண்டும்.

 இல்லாவிட்டால் உங்களை சுற்றியுள்ள விற்பனையாளர்கள் யாரையாவது பின் தொடரவேண்டியது தான். 

இயேசு ஒரு வியாபாரி.. 

அவர் ''என்னை பின் தொடருங்கள்'' என சொல்கிறார். 

என்னை பின் தொடர்ந்தால் நீங்கள் கடவுளைக் காணலாம்.. 

சொர்கத்தைக் காணலாம். 

அங்கே எல்லா இன்பங்களும் கிடைக்கும். 

என்னை பின் தொடராவிட்டால் இருளில் சிக்கி நரகத்திற்கு செல்வீர்கள். 

கடவுள் உங்களுக்கு உதவமாட்டார்.

 என்னுடன் வந்தால் எல்லாமே உங்களுக்கு தருவேன். 

நீங்கள் செய்ய வேண்டியதெல்லாம் எந்த கேள்வியும் கேட்காமல்  என்னை நம்புவது தான். 

கிருஸ்தவர்கள் கடவுள் யார்? 

பரிசுத்த ஆவி யார்? 

என கேட்க மாட்டார்கள்.

பரிசுத்தமெல்லாம் அங்கே  கிடையாது.

அவர் ஒரு கற்பழிப்பாளர். கன்னி மேரியை கற்பழித்தவர்.

 கடவுள்(பிதா) மகன்(சுதன்) பரிசுத்த ஆவி 

என மும்மூர்த்திகளை விடுத்து அங்கே எந்த பெண்ணுக்கும் இடமில்லை. 

யாரும் நீங்கள் மட்டுமே கடவுளின் ஒரே குழந்தை என்பதற்கு என்ன ஆதாரம் என கேட்பதில்லை. 

இறந்த பின் சொர்கத்திற்கு செல்வாய் என சொல்கிறார்கள்.

 முகமதியர்கள் சொர்கத்தில் ஒயின் ஆறு ஓடுவதாக சொல்கிறார்கள். 

நீங்கள் எவ்வளவு வேண்டுமானாலும் குடிக்கலாம் குளிக்கலாம். 

 மேலும் அங்கே அழகான பெண்கள் இருப்பார்கள். 

அவர்களுக்கு வயது கூடுவதே இல்லை.

 என்றும் அவர்கள் பதினாராகவே இருப்பார்கள். 

அங்கே அழகான இளைஞர்களும் இருப்பார்களாம். 

இது ஒரு முட்டாள்தனமான சிந்தனை.

 இறந்தபின் என்ன நடக்கும் என யாருக்கு தெரியும்

. இறந்த பின் அங்கே என்ன நடந்தது என யார் திரும்பி வந்து சொல்லப்போகிறார்கள்.

 அதனால் சொர்கத்தை வைத்து நல்லதொரு வியாபாரத்தை இவர்கள் செய்து வருகிறார்கள். 

இதற்கு மயங்கி மக்கள் எல்லோரும் முட்டாள்களாக மாறி வருகிறார்கள்.

 அதனால் தான் சொல்கிறேன் ''என்னை யாரும் பின் தொடராதீர்கள். என்னோடு பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள்'' என.

ஜெகதீஷ் கிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

Difficulties

[1/1, 6:58 PM] Jagadeesh Chandra krishna: முரண்பாடு தவிர்க்க முடியாதது என ஏற்றுக்கொள்கிறோம்.

குழந்தை பருவத்திலிருந்தே, நாம் மோதலை ஏற்றுக்கொள்கிறோம். பள்ளியில், நீங்கள் உங்களைவிட அதிக புத்திகூர்மை உடையவர்களுடன் போட்டியிடுகிறீர்கள். வளரும்போது, நீங்கள் உங்களுக்கு மேலே உள்ளவர்களுடன் அல்லது உங்கள் அண்டை வீட்டாருடன் போட்டியிடுகிறீர்கள். 

முரண் ஏற்றுக்கொள்ளப்படுகிறது.

முரண் மரியாதைக்குரியதாகக் கருதப்படுகிறது, பரிணாம வளர்ச்சிக்கு, முன்னேற்றத்துக்கு தேவை - ஏதோவொன்றாக இருப்பதற்கு, ஏதோவொன்றாக மாறுவதற்கு.

இப்படித்தான் நாம் அனைவரும் சிந்திக்கிறோம். 

முரண் இல்லை என்றால், நாம் தேக்கமடைவோம் என்று உணர்கிறோம்.

எனவே மனரீதியாகவும், அறிவு ரீதியாகவும், உணர்வு ரீதியாகவும், நாம் எப்போதும் கூர்மைப்படுத்துகிறோம், சண்டையிடுகிறோம். 

நாம் எப்போதும் நம்மோடும், நம் அண்டை வீட்டாரோடும், உலகத்தோடும் முரண்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறோம்.

ஜெகதீஷ் கிருஷ்ணன் உளவியலாளர் மற்றும் சர்வதேச எழுத்தாளர்

[1/1, 6:59 PM] Jagadeesh Chandra krishna: We accept that conflict is inevitable.

 From childhood, we embrace conflict.  In school, you compete with people who are more intelligent than you.  Growing up, you compete with those above you or your neighbors.

 Contradiction is accepted.

 Contradiction is considered respectable, necessary for evolution, for progress—to be something, to become something.

 This is how we all think.

 Without conflict, we feel stagnated.

 So mentally, intellectually, emotionally, we are always sharpening and fighting.

 We are always at odds with ourselves, our neighbors, and the world.

By 

 Jagadeesh Krishnan is a psychologist and international Author