How-to become siddha

[7/15, 9:01 AM] jagadeeshkrishnan: One Becomes a Siddha 

The scriptures do not say that the body is real for the knower, but they say so for the ignorant. In reality, there is only the non-dual supreme, which is one without a second, and nothing else exists except it.

And the supreme is known as something without beginning and without end – immeasurable, pure, innocent, existential, conscious, eternal, blissful, imperishable, all-pervading, non-dual, established always in oneness.

With a face in every direction, one is unable to renounce it or accept it, existing without any foundation or support, attributeless, actionless, subtle, artless, self-evident, pure, enlightened and incomparable.

Thus you enjoy most blissfully the undifferentiated self which you have known by your own experience as indivisible, thus be a siddha, a fulfilled one.

-Adhyatma Upanishad

The scriptures do not say that the body is real for the knower, but they say so for the ignorant.

This has to be understood clearly. Particularly for the Western mind, this is very confusing. The Western mind has its own tradition. The Western mind is really the developed tradition of the Greek attitude, Socrates, Aristotle, Plato – they have built the foundations of the Western mind.

The Western mind insists on the fact, objective fact, objective proof, objective reality. Objective reality means it is not dependent on anyone. The objective statement of a fact is for all; it is not said for some, it is not true for some, it is universally true.

If I say that this tree is green, this is a factual statement. If I make certain conditions that this tree is green only for Hindus, and not green for Mohammedans . . . or if I say my statement is true only for Christians and not true for Buddhists, then the Western mind will say that this statement is subjective, not objective – imaginary, not real. If the statement is real that this tree is green, then it is true for everyone forever – it is unconditionally true, universally true.

Because of this insistence on objective truth, the West was able to develop a scientific mind. Objectivity must be determined; the individual, subjective knower must be put aside. The knowing must not get involved, the reality must be looked at with a neutral mind, and whatsoever you say must be true for all. Because of this Greek insistence the West could develop science. Science is the search for an objective reality.

The Eastern attitude is totally different. They say, “We are not concerned with facts.” Really the Eastern mind says that there are no facts which are unaffected by the individual looking at those facts. Every fact is in a certain way affected. Every statement is an interpretation. Every knowledge is personal knowledge; no knowledge is impersonal.

Now in the West there is one thinker, Michael Polanyi, who has written one of the greatest books of this century – Personal Knowledge. Polanyi says that he is now the representative of the Eastern mind in the West. He says, “Every knowledge is personal.” When you say something, you are involved in it, you cannot say anything impersonal. Even a fact is just an interpretation. When I say this tree is green, What am I saying? I am saying only this, that when I look at this tree I feel greenness in me. My mind interprets this tree as green. A different mind – a mind from some other planet – may not see this tree as green, because green is not a fact but an interpretation. There is nothing as green in the tree. Rays reflected from the tree reach my eyes, then those rays penetrate, are translated, and my inside feels greenness. That greenness is not in the tree.

You may wonder – if we all close our eyes, then these trees are not green; they cannot be green without our eyes. They are green through our eyes; otherwise, they are not green.

When there is no light, all colors disappear.

In your room you may have many colors. But when the light is put off there is no color, because color is just reflected rays. If there are no rays then there are no colors. But even if there are colors and there is no one to see in the room, there are no colors. This is now a scientific knowledge, scientific observation. When you move out of your room, all the colors move with you. The room becomes colorless, because color needs three things: rays, objects to be reflected upon, and eyes – three things. Then there are colors; otherwise, there is no color.

So when I say that this tree is green, it is a personal statement. And if it looks green to you also, that only shows that you just have eyes like me, nothing else. If the tree looks green to you also, it only means we have similar instruments, nothing else – and then too it is not really so. When I see the tree as green, my greenness and your greenness may not be the same. They cannot be really, because however similar are the eyes we have, they differ. So my greenness may have a different shade, your greenness may have a different shade, and there is no way to compare that my greenness is your greenness. I cannot put my greenness, my feeling of greenness out on a table. You cannot put your greenness out on a table so that we can compare what we have been calling green is the same thing – that’s impossible. So it is just compromise, just a compromise.

There are certain persons – and many will be here – who are color blind. In ten persons, one person is somehow color blind. Bernard Shaw was color blind; he couldn’t see the difference between yellow and green. Yellow and green both looked similar to him, and he did not recognize this fact until he was sixty. How could sixty years pass and he couldn’t recognize the fact? And then on his birthday someone presented a suit, a green suit, to him. But the friend had forgotten to send a tie also; the tie was not there. So Bernard Shaw went to purchase a tie, and he purchased a yellow tie – just to match. Bernard Shaw’s secretary said to him, “Why are you purchasing a yellow tie? The whole suit is green.” Bernard said, “This is green. What! – is this yellow? What do you mean by yellow?” Then for the first time he became aware that he could see yellow. He had been always been seeing yellow and green as green; both were green for him. Blind spots in the eyes . . .

Whatsoever we know is a personal knowledge.

The Eastern attitude has always been this: that all knowledge is subjective. Not only that, but all statements are also personal. That means many things; the implication is very deep. It means that a statement made is always made to someone. It is not a pure statement made in the vacuum.

This sutra says that shruti, the scripture, the word for the knower has two planes of expression: one for the ignorant, and one for the non-ignorant. One for those who are deep in their ignorance, unaware of their inner-center – the scripture speaks to them in a different language. To the knower the scripture speaks in a different language.

We have two words and two traditions of scripture. One is veda, another is vedant. The word “vedant” is very beautiful. This Upanishad belongs to vedant. Vedant means the end of the veda; vedant means beyond veda. Vedant is the statement for the knower; veda is the statement for the ignorant. Veda speaks the same truth, but for the ignorant; vedant speaks the same truth but for the knower. But then their statements become quite contrary.

For example, for a knower of oneself, one who has realized his own self, there is no body, there is no matter, there is no world, because then everything becomes just consciousness, manifestations of consciousness. Now, even physicists say there is no matter, only energy.

Just fifty years ago physics could not even conceive that there is only energy, no matter. Now there is no matter, because the more physicists penetrated into matter, the more they came nearer and nearer to energy. Now matter is completely non-existential. For science now there is no matter; science has penetrated into the immaterial energy. Now they say it is energy, and if you look and see matter, it is an illusion. It is just energy moving at such a great speed that the appearance of solidity is created. Your earth that you are sitting around, the trees all around it, the stones, the rocks – there is nothing like matter. The rock is not matter, but just electrons moving at a great speed. Because of their speed the rock appears to be solid. The speed is such, so great, that a solidity appears; it is not there. Just energy moving at fast speed creates matter, the appearance of matter.

Really, the language of modern physics is nearer vedant than anything. The modern physicists like Planck or Einstein or others are now talking in terms of vedant. Shankara says that the world is illusory, that it only appears to be. Now Einstein says that matter is illusory – it only appears to be. It only appears; it is false; it is in our eyes, not in reality there.

Vedant penetrated even more. Vedant says there is no energy even, only consciousness. These are the three layers: Matter is how things appear to be at first. Penetrate, go deep, and you enter a second layer which is energy; matter disappears into energy, vibrant energy, vibrations, but there is nothing material, nothing substantial in it. Enter more deeply, and you reach the third layer. Then energy also disappears, and only consciousness remains.

In your body also these are the three layers. The first layer is your physical body; the second layer, your mental body, which is energy; and the third layer is your self, which is consciousness.

Everywhere these are the three layers. But when you enter a deeper layer, the first layer disappears, because then it is nothing but a manifestation. Physics says matter is nothing but energy moving, dynamic energy. Vedant says energy in nothing but consciousness moving, dynamic consciousness. It is possible that any day now even science may drop from the energy layer and may come to encounter the consciousness layer. Fifty years ago, science couldn’t conceive that matter is just an illusion. Fifty years on, it may be possible even for science to say that energy is nothing but pure consciousness condensed, moving fast.

If consciousness is reached, the whole world becomes just a manifestation of it. This is what is meant by the world being illusory, the body being illusory; everything is illusory except pure consciousness. That pure consciousness is known and named as brahman. That’s the basic reality, but to the ignorant this cannot be said directly. The ignorant person believes in matter; he lives on the first layer. He doesn’t know anything beyond it, and because he is unaware of anything beyond it, the language of the beyond will be meaningless, absurd.

So for the ignorant the scriptures speak in a different language. They say that the body is true, the body is real, the world is true, the world is real, but you are not the body. This is the way they detach you from the body, how they allow you to move away from the body, how they destroy your identification with the body. And when that identification is destroyed, suddenly you yourself will become aware that there is no body. It existed only in the attachment; it existed only through identification. When your identification is broken, you yourself will come to know there is no body.

There is a beautiful story about Rinzai. He used to say, “There has never been a Buddha. This Shakyamuni, Gautam Siddharth is just a false story.” And he was a follower of Buddha, and he would worship in front of Buddha’s statue every day in the morning, and would weep and dance. And after that, when he would speak; he would say, “There has been no Buddha. This Shakyamuni, Gautam Siddharth is just a false story.”

So one day someone said to Rinzai, “You go on worshiping Buddha, and you go on saying that this Gautam Buddha, Shakyamuni is just a false story. how do you reconcile these two contradictory things? You appear absurd, irrational.”

So Rinzai said, “I believed in Shakyamuni – Shakyamuni, Gautam Buddha – I believed in him, that he was born; then he lived on this earth for eighty years, then he achieved realization, then he talked. I believed, but that belief was the belief of an ignorant one. Then by and by I followed this man who has never been here. By and by I began to love this man, and became a shadow of him. Then I came to realize that the body of Rinzai is just an illusion – my body is an illusion. Then the deeper I went; I realized my mind is an illusion. Then I came to know the inner-most center of my being. The day I realized myself, my body, my mind – both became appearances. Now I know this Shakyamuni was never born, because now I know that this Rinzai was never born! Because how can a body be born which is not there – just an appearance. Now I realize that this mind of Rinzai was never born. So how can the mind of Gautam Buddha be born? This man has never been.”

The unborn center once known, the undying center once known, the whole interpretation of existence changes. But the man insisted. The questioner said, “Then why go on worshiping? I have seen you this very morning in a prayerful mood before this statue of Buddha, and you say this man was never born. So how can you make a statue of a man who was never born? Why do you go on thanking him?

Rinzai is reported to have said, “I go on thanking him, because following him I could realize this non-dying, this deathless, this unborn consciousness. I followed him, I became a shadow to him. Only then could I realize this fact, so I am grateful to him – to him who was never born, who has never been.” But these are words for knowers.

If you say to someone that Buddha was never born, then he cannot conceive why to worship him, why to thank him. Then he cannot conceive, then everything becomes inconceivable for him, irrational.

So the Upanishads speak in two languages. They say the body is there, the world is there, you are in it, so find out who you are in your body. When you have found it, the body will disappear, then the world will disappear. That doesn’t mean that these rocks will not be there. They will be there, but then you will not see any solidity in them. That doesn’t mean that those rocks will not be there, but that you will not be able to see that those rocks are dead. They will become alive; not only alive, you will feel those rocks have a consciousness of their own. Then this whole world becomes a manifestation of consciousness, a manifestation of brahman. The world disappears as it is, but a new world arises, the world of consciousness. The world of matter becomes illusory; the world of consciousness becomes real. Why?

When you are attached to your body, you feel the world as material. When you move away from your body, centered in your consciousness, the whole world becomes consciousness. What you know about your world is really your knowledge about yourself, it is just a subjective reflection. If you think that you are a body, the world is material. If you know you are not a body, just consciousness, the world becomes consciousness.

The world is just an interpretation of your own state of mind.

Move in, and the outer layers disappear. Be rooted in your being, and this sutra says you become a siddha. A siddha means that they function as one.

Thus you enjoy most blissfully the indifferentiated self which you have known by our own experience as indivisible; thus be a siddha, a fulfilled one.

Move in, reach the third layer of consciousness. Move away from body-matter, move away from energy-mind. Go deep to the ultimate core, to the last point of your existence, the center, consciousness. You are a siddha. Why? Why a fulfilled one? – because then no desire arises, because then no suffering is possible, because then you are constantly merged into bliss, because then nothing is to be achieved.

You have achieved all that without which there is desire. You have achieved that one through which everything is achieved. One becomes fulfilled, one becomes a siddha.

by 

Immortal Bhagavaan Jagadeesh

[7/15, 9:02 AM] jagadeeshkrishnan: ஒருவர் சித்தராக மாறுகிறார்

அறிபவருக்கு உடல் உண்மை என்று வேதங்கள் கூறவில்லை, ஆனால் அறிவில்லாதவர்களுக்காக அவ்வாறு கூறுகின்றன. உண்மையில், இரட்டை அல்லாத உச்சம் மட்டுமே உள்ளது, அது ஒரு வினாடி இல்லாத ஒன்று, அதைத் தவிர வேறு எதுவும் இல்லை.

மேலும் உன்னதமானது ஆரம்பம் மற்றும் முடிவு இல்லாத ஒன்று என அறியப்படுகிறது - அளவிட முடியாதது, தூய்மையானது, குற்றமற்றது, இருத்தலியல், உணர்வு, நித்தியமானது, பேரின்பமானது, அழியாதது, எங்கும் நிறைந்தது, இரண்டில்லாதது, எப்போதும் ஒருமையில் நிலைநிறுத்தப்பட்டுள்ளது.

ஒவ்வொரு திசையிலும் ஒரு முகத்துடன், ஒருவரால் அதைத் துறக்கவோ அல்லது ஏற்றுக்கொள்ளவோ ​​முடியாது, எந்த அடித்தளமும் ஆதரவும் இல்லாமல், பண்பு இல்லாத, செயலற்ற, நுட்பமான, கலையற்ற, சுய-வெளிப்படையான, தூய்மையான, ஞானம் மற்றும் ஒப்பற்றது.

இவ்வாறு உங்கள் சொந்த அனுபவத்தால் பிரிக்க முடியாதது என்று நீங்கள் அறிந்த வேறுபடுத்தப்படாத சுயத்தை நீங்கள் மிகவும் ஆனந்தமாக அனுபவிக்கிறீர்கள், இதனால் ஒரு சித்தராக, நிறைவானவராக இருங்கள்.

-அத்யாத்ம உபநிஷத்

அறிபவருக்கு உடல் உண்மை என்று வேதங்கள் கூறவில்லை, ஆனால் அறிவில்லாதவர்களுக்காக அவ்வாறு கூறுகின்றன.

இதைத் தெளிவாகப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். குறிப்பாக மேற்கத்திய மனதுக்கு இது மிகவும் குழப்பமாக உள்ளது. மேற்கத்திய மனதுக்கு அதன் சொந்த பாரம்பரியம் உள்ளது. மேற்கத்திய மனம் என்பது உண்மையில் கிரேக்க மனோபாவத்தின் வளர்ந்த பாரம்பரியம், சாக்ரடீஸ், அரிஸ்டாட்டில், பிளேட்டோ - அவர்கள் மேற்கத்திய மனதின் அடித்தளத்தை உருவாக்கியுள்ளனர்.

மேற்கத்திய மனம் உண்மை, புறநிலை உண்மை, புறநிலை ஆதாரம், புறநிலை யதார்த்தம் ஆகியவற்றை வலியுறுத்துகிறது. புறநிலை யதார்த்தம் என்றால் அது யாரையும் சார்ந்து இல்லை. ஒரு உண்மையின் புறநிலை அறிக்கை அனைவருக்கும் உள்ளது; இது சிலருக்கு சொல்லப்படவில்லை, சிலருக்கு இது உண்மை இல்லை, இது உலகளாவிய உண்மை.

இந்த மரம் பச்சை என்று நான் சொன்னால், இது ஒரு உண்மை அறிக்கை. இந்த மரம் இந்துக்களுக்கு மட்டுமே பச்சை, முகமதியர்களுக்கு பச்சை இல்லை என்று நான் சில நிபந்தனைகளை விதித்தால். . . அல்லது எனது கூற்று கிறிஸ்தவர்களுக்கு மட்டுமே உண்மை என்றும், பௌத்தர்களுக்கு உண்மை இல்லை என்றும் நான் கூறினால், மேற்கத்திய மனம் இந்த அறிக்கை அகநிலை, புறநிலை அல்ல - கற்பனை, உண்மையானது அல்ல என்று கூறும். இந்த மரம் பசுமையானது என்ற கூற்று உண்மையாக இருந்தால், அது அனைவருக்கும் என்றென்றும் உண்மை - இது நிபந்தனையற்ற உண்மை, உலகளாவிய உண்மை.

புறநிலை உண்மையை வலியுறுத்துவதன் காரணமாக, மேற்கத்திய நாடுகள் விஞ்ஞான மனதை வளர்க்க முடிந்தது. புறநிலை தீர்மானிக்கப்பட வேண்டும்; தனிப்பட்ட, அகநிலை அறிவாளியை ஒதுக்கி வைக்க வேண்டும். தெரிந்தவர்கள் தலையிடக்கூடாது, யதார்த்தத்தை நடுநிலையுடன் பார்க்க வேண்டும், நீங்கள் சொல்வது அனைவருக்கும் உண்மையாக இருக்க வேண்டும். இந்த கிரேக்க வற்புறுத்தலால் மேற்குலகால் அறிவியலை வளர்க்க முடியும். அறிவியல் என்பது ஒரு புறநிலை யதார்த்தத்தைத் தேடுவது.

கிழக்கு நாடுகளின் அணுகுமுறை முற்றிலும் வேறுபட்டது. "நாங்கள் உண்மைகளைப் பற்றி கவலைப்படவில்லை" என்று அவர்கள் கூறுகிறார்கள். உண்மையில் கிழக்கத்திய மனம் சொல்கிறது, அந்த உண்மைகளைப் பார்க்கும்போது தனிப்பட்ட நபர்களால் பாதிக்கப்படாத உண்மைகள் இல்லை என்று. ஒவ்வொரு உண்மையும் ஒரு குறிப்பிட்ட வழியில் பாதிக்கப்படுகிறது. ஒவ்வொரு அறிக்கையும் ஒரு விளக்கம். ஒவ்வொரு அறிவும் தனிப்பட்ட அறிவு; எந்த அறிவும் தனிப்பட்டதல்ல.

இப்போது மேற்கில் ஒரு சிந்தனையாளர் இருக்கிறார், மைக்கேல் போலனி, இந்த நூற்றாண்டின் மிகச்சிறந்த புத்தகங்களில் ஒன்றை எழுதியவர் - தனிப்பட்ட அறிவு. தான் இப்போது மேற்கில் கிழக்கு மனதின் பிரதிநிதி என்று பொலானி கூறுகிறார். அவர் கூறுகிறார், "ஒவ்வொரு அறிவும் தனிப்பட்டது." நீங்கள் ஒன்றைச் சொல்லும்போது, ​​நீங்கள் அதில் ஈடுபட்டுள்ளீர்கள், ஆள்மாறானதாக எதையும் சொல்ல முடியாது. ஒரு உண்மை கூட ஒரு விளக்கம் மட்டுமே. இந்த மரம் பசுமையானது என்று நான் சொன்னால், நான் என்ன சொல்கிறேன்? நான் இதை மட்டும் சொல்கிறேன், இந்த மரத்தைப் பார்க்கும்போது எனக்குள் பசுமையாக இருக்கிறது. என் மனம் இந்த மரத்தை பச்சையாக விளக்குகிறது. ஒரு வித்தியாசமான மனம் - வேறொரு கிரகத்தின் மனம் - இந்த மரத்தை பச்சையாகப் பார்க்காமல் இருக்கலாம், ஏனென்றால் பச்சை என்பது ஒரு உண்மை அல்ல, ஆனால் ஒரு விளக்கம். மரத்தில் பச்சை என்று எதுவும் இல்லை. மரத்தில் இருந்து பிரதிபலிக்கும் கதிர்கள் என் கண்களை அடைகின்றன, பின்னர் அந்த கதிர்கள் ஊடுருவி, மொழிபெயர்க்கப்பட்டு, என் உள்ளம் பசுமையாக உணர்கிறது. அந்த பசுமை மரத்தில் இல்லை.

நீங்கள் ஆச்சரியப்படலாம் - நாம் அனைவரும் கண்களை மூடிக்கொண்டால், இந்த மரங்கள் பசுமையாக இல்லை; அவை நம் கண்கள் இல்லாமல் பச்சையாக இருக்க முடியாது. அவை நம் கண்களால் பச்சை நிறத்தில் உள்ளன; இல்லையெனில், அவர்கள் பச்சை இல்லை.

வெளிச்சம் இல்லாதபோது அனைத்து நிறங்களும் மறைந்துவிடும்.

உங்கள் அறையில் பல வண்ணங்கள் இருக்கலாம். ஆனால் ஒளி அணைக்கப்படும் போது நிறம் இல்லை, ஏனெனில் நிறம் வெறும் கதிர்கள் பிரதிபலிக்கிறது. கதிர்கள் இல்லை என்றால் நிறங்கள் இல்லை. ஆனால் நிறங்கள் இருந்தாலும், அறையில் பார்க்க யாரும் இல்லாவிட்டாலும், வண்ணங்கள் இல்லை. இது இப்போது ஒரு அறிவியல் அறிவு, அறிவியல் கவனிப்பு. நீங்கள் உங்கள் அறையை விட்டு வெளியேறும்போது, ​​எல்லா வண்ணங்களும் உங்களுடன் நகரும். அறை நிறமற்றதாக மாறும், ஏனென்றால் வண்ணத்திற்கு மூன்று விஷயங்கள் தேவை: கதிர்கள், பிரதிபலிக்கும் பொருள்கள் மற்றும் கண்கள் - மூன்று விஷயங்கள். பின்னர் நிறங்கள் உள்ளன; இல்லையெனில், நிறம் இல்லை.

எனவே இந்த மரம் பச்சை என்று நான் கூறும்போது, ​​அது தனிப்பட்ட அறிக்கை. அது உங்களுக்கும் பச்சையாகத் தெரிந்தால், அது உங்களுக்கு என்னைப் போன்ற கண்கள் மட்டுமே இருப்பதைக் காட்டுகிறது, வேறு ஒன்றும் இல்லை. மரம் உங்களுக்கும் பச்சையாகத் தெரிந்தால், எங்களிடம் ஒரே மாதிரியான கருவிகள் உள்ளன, வேறு எதுவும் இல்லை என்று அர்த்தம் - பின்னர் அது உண்மையில் அப்படி இல்லை. நான் மரத்தை பச்சையாகப் பார்க்கும்போது, ​​என் பச்சையும் உங்கள் பச்சையும் ஒரே மாதிரியாக இருக்காது. அவை உண்மையில் இருக்க முடியாது, ஏனென்றால் நம் கண்கள் எவ்வளவு ஒத்ததாக இருந்தாலும், அவை வேறுபடுகின்றன. எனவே என் பசுமைக்கு வேறு நிழல் இருக்கலாம், உங்கள் பச்சைக்கு வேறு நிழல் இருக்கலாம், மற்றும் என் பசுமை உங்கள் பச்சை என்று ஒப்பிட வழியில்லை. என் பசுமையை, பசுமை உணர்வை என்னால் மேசையில் வைக்க முடியாது. உங்கள் பச்சை நிறத்தை நீங்கள் ஒரு மேசையில் வைக்க முடியாது, இதனால் நாங்கள் பச்சை என்று அழைப்பதை ஒப்பிடலாம் - அது சாத்தியமற்றது. எனவே இது வெறும் சமரசம், வெறும் சமரசம்.

சில நபர்கள் இருக்கிறார்கள் - பலர் இங்கே இருப்பார்கள் - அவர்கள் நிற குருடர்கள். பத்து நபர்களில், ஒருவர் எப்படியோ நிறக்குருடு. பெர்னார்ட் ஷா நிற குருடர்; மஞ்சள் மற்றும் பச்சை வித்தியாசத்தை அவரால் பார்க்க முடியவில்லை. மஞ்சள் மற்றும் பச்சை இரண்டும் அவரைப் போலவே தோற்றமளித்தன, மேலும் அவருக்கு அறுபது வயது வரை இந்த உண்மையை அவர் அடையாளம் காணவில்லை. அறுபது வருடங்கள் கடந்தும் அவரால் உண்மையை அறிய முடியாமல் போனது எப்படி? பின்னர் அவரது பிறந்தநாளில் ஒருவர் அவருக்கு ஒரு சூட், பச்சை நிற உடையை வழங்கினார். ஆனால் நண்பர் டை அனுப்ப மறந்துவிட்டார்; டை அங்கு இல்லை. எனவே பெர்னார்ட் ஷா ஒரு டை வாங்கச் சென்றார், அவர் ஒரு மஞ்சள் டை வாங்கினார் - பொருத்தமாக. பெர்னார்ட் ஷாவின் செயலாளர் அவரிடம், “ஏன் மஞ்சள் டை வாங்குகிறீர்கள்? முழு சூட்டும் பச்சை. பெர்னார்ட், “இது பச்சை. என்ன! - இது மஞ்சள் நிறமா? மஞ்சள் என்றால் என்ன?” அப்போது முதன்முறையாக அவன் மஞ்சளைப் பார்க்கிறான் என்பதை உணர்ந்தான். அவர் எப்போதும் மஞ்சளையும் பச்சையையும் பச்சையாகவே பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்; இரண்டும் அவனுக்கு பச்சையாக இருந்தன. கண்களில் குருட்டுப் புள்ளிகள். . .

நமக்குத் தெரிந்த அனைத்தும் தனிப்பட்ட அறிவு.

கிழக்கு மனப்பான்மை எப்போதுமே இதுதான்: எல்லா அறிவும் அகநிலை. அதுமட்டுமின்றி, அனைத்து அறிக்கைகளும் தனிப்பட்டவை. அதாவது பல விஷயங்கள்; உட்குறிப்பு மிகவும் ஆழமானது. ஒரு அறிக்கை எப்போதும் ஒருவரிடம் செய்யப்படுகிறது என்று அர்த்தம். இது வெற்றிடத்தில் செய்யப்பட்ட தூய அறிக்கை அல்ல.

இந்த சூத்திரம், ஸ்ருதி, வேதம், அறிவாளிக்கான வார்த்தை இரண்டு வெளிப்பாடுகளைக் கொண்டுள்ளது என்று கூறுகிறது: ஒன்று அறியாதவர்களுக்கும், ஒன்று அறியாதவர்களுக்கும். அறியாமையில் ஆழ்ந்திருப்பவர்களுக்கான ஒன்று, அவர்களின் உள்-மையத்தை அறியாது - வேதம் அவர்களுடன் வேறு மொழியில் பேசுகிறது. அறிந்தவரிடம் வேதம் வேறு மொழியில் பேசுகிறது.

எங்களிடம் இரண்டு வார்த்தைகள் மற்றும் வேதத்தின் இரண்டு மரபுகள் உள்ளன. ஒன்று வேதம், மற்றொன்று வேதாந்தம். "வேதாந்த்" என்ற வார்த்தை மிகவும் அழகானது. இந்த உபநிடதம் வேதாந்தருக்குரியது. வேதாந்தம் என்றால் வேதத்தின் முடிவு; வேதாந்தம் என்றால் வேதத்திற்கு அப்பாற்பட்டது. வேதாந்தம் என்பது அறிபவருக்குக் கூற்று; வேதம் என்பது அறிவிலிகளுக்கான கூற்று. வேதம் அதே உண்மையைப் பேசுகிறது, ஆனால் அறியாதவர்களுக்கு; வேதாந்தரும் அதே உண்மையைப் பேசுகிறார் ஆனால் அறிந்தவர்களுக்காக. ஆனால் அவர்களின் கூற்றுகள் முற்றிலும் முரணாக உள்ளன.

உதாரணமாக, தன்னைப் பற்றி அறிந்தவருக்கு, தன்னை உணர்ந்தவருக்கு, உடல் இல்லை, பொருள் இல்லை, உலகம் இல்லை, ஏனென்றால் எல்லாமே வெறும் உணர்வு, உணர்வின் வெளிப்பாடுகள். இப்போது, ​​இயற்பியலாளர்கள் கூட பொருள் இல்லை, ஆற்றல் மட்டுமே என்று கூறுகிறார்கள்.

வெறும் ஐம்பது ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, இயற்பியலால் ஆற்றல் மட்டுமே உள்ளது என்று கருத முடியவில்லை. இப்போது எந்தப் பொருளும் இல்லை, ஏனென்றால் எவ்வளவு அதிகமான இயற்பியலாளர்கள் பொருளுக்குள் ஊடுருவிச் சென்றார்களோ, அவ்வளவு அதிகமாக அவை ஆற்றலுக்கு அருகாமையில் வந்தன. இப்போது பொருள் முற்றிலும் இல்லாதது. அறிவியலுக்கு இப்போது எந்த விஷயமும் இல்லை; விஞ்ஞானம் பொருளற்ற ஆற்றலில் ஊடுருவியுள்ளது. இப்போது அதை ஆற்றல் என்கிறார்கள், நீங்கள் பொருளைப் பார்த்தால், அது ஒரு மாயை. இவ்வளவு வேகத்தில் நகரும் ஆற்றல் தான் திடத்தன்மையின் தோற்றத்தை உருவாக்குகிறது. நீங்கள் அமர்ந்திருக்கும் உங்கள் பூமி, அதைச் சுற்றி மரங்கள், கற்கள், பாறைகள் - பொருளுக்கு நிகராக எதுவும் இல்லை. பாறை என்பது பொருள் அல்ல, ஆனால் எலக்ட்ரான்கள் ஒரு பெரிய வேகத்தில் நகரும். அவற்றின் வேகத்தால் பாறை திடமாகத் தெரிகிறது. வேகம் மிகவும் பெரியது, ஒரு திடத்தன்மை தோன்றும்; அது அங்கு இல்லை. வேகமான வேகத்தில் நகரும் ஆற்றல் தான் பொருளின் தோற்றத்தை உருவாக்குகிறது.

உண்மையில், நவீன இயற்பியலின் மொழி, எதையும் விட மிக அருகில் உள்ளது. பிளாங்க் அல்லது ஐன்ஸ்டீன் போன்ற நவீன இயற்பியலாளர்கள் இப்போது வேதாந்தத்தின் அடிப்படையில் பேசுகிறார்கள். சங்கரர் உலகம் மாயை என்று கூறுகிறார், அது மட்டுமே தோன்றும். இப்போது ஐன்ஸ்டீன் பொருள் மாயை என்று கூறுகிறார் - அது மட்டுமே தோன்றுகிறது. அது மட்டுமே தோன்றும்; அது பொய்; அது நம் பார்வையில் இருக்கிறது, நிஜத்தில் இல்லை.

வேதாந்த் இன்னும் அதிகமாக ஊடுருவினான். ஆற்றல் கூட இல்லை, உணர்வு மட்டுமே உள்ளது என்று வேதாந்தம் கூறுகிறது. இவை மூன்று அடுக்குகள்: முதலில் விஷயங்கள் எப்படித் தோன்றுகின்றன என்பது மேட்டர். ஊடுருவி, ஆழமாகச் சென்று, இரண்டாவது அடுக்கில் உள்ளிடுங்கள், அது ஆற்றல்; பொருள் ஆற்றல், துடிப்பான ஆற்றல், அதிர்வுகளில் மறைந்துவிடும், ஆனால் அதில் பொருள் எதுவும் இல்லை, கணிசமான எதுவும் இல்லை. இன்னும் ஆழமாக உள்ளிடவும், நீங்கள் மூன்றாவது அடுக்கை அடைகிறீர்கள். பின்னர் ஆற்றலும் மறைந்து, உணர்வு மட்டுமே எஞ்சியிருக்கும்.

உங்கள் உடலிலும் இவை மூன்று அடுக்குகள். முதல் அடுக்கு உங்கள் உடல்; இரண்டாவது அடுக்கு, உங்கள் மன உடல், இது ஆற்றல்; மூன்றாவது அடுக்கு உங்கள் சுயம், இது உணர்வு.

எல்லா இடங்களிலும் இவை மூன்று அடுக்குகள். ஆனால் நீங்கள் ஒரு ஆழமான அடுக்கில் நுழையும்போது, ​​முதல் அடுக்கு மறைந்துவிடும், ஏனென்றால் அது ஒரு வெளிப்பாடே தவிர வேறில்லை. இயற்பியல் பொருள் என்பது ஆற்றல் நகரும், மாறும் ஆற்றல் தவிர வேறில்லை என்று கூறுகிறது. வேதாந்தம் ஒன்றும் உள்ள ஆற்றல் கூறுகிறது ஆனால் உணர்வு நகரும், மாறும் உணர்வு. எந்த நாளிலும் விஞ்ஞானம் கூட ஆற்றல் அடுக்கில் இருந்து வீழ்ச்சியடையலாம் மற்றும் சந்திக்க நேரிடலாம் r உணர்வு அடுக்கு. ஐம்பது ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, அறிவியலால் பொருள் ஒரு மாயை என்று கருத முடியவில்லை. ஐம்பது ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, ஆற்றல் என்பது செறிவூட்டப்பட்ட, வேகமாக நகரும் தூய்மையான உணர்வைத் தவிர வேறொன்றுமில்லை என்று அறிவியலால் கூட சொல்ல முடியும்.

உணர்வை அடைந்தால், முழு உலகமும் அதன் வெளிப்பாடாகவே மாறும். உலகம் மாயை, உடல் மாயை என்பது இதுதான்; தூய உணர்வைத் தவிர அனைத்தும் மாயையே. அந்த தூய்மையான உணர்வு அறியப்பட்டு பிரம்மன் என்று பெயரிடப்பட்டது. இது அடிப்படை உண்மை, ஆனால் அறியாதவர்களிடம் இதை நேரடியாகச் சொல்ல முடியாது. அறிவில்லாதவன் பொருளை நம்புகிறான்; அவர் முதல் அடுக்கில் வாழ்கிறார். அதற்கு அப்பால் அவருக்கு எதுவும் தெரியாது, அதற்கு அப்பால் எதையும் அவர் அறியாதவர் என்பதால், அப்பால் உள்ள மொழி அர்த்தமற்றதாக, அபத்தமாக இருக்கும்.

எனவே அறிவில்லாதவர்களுக்கு வேதம் வேறு மொழியில் பேசுகிறது. உடல் உண்மை, உடல் உண்மை, உலகம் உண்மை, உலகம் உண்மையானது, ஆனால் நீங்கள் உடல் அல்ல என்று அவர்கள் கூறுகிறார்கள். அவர்கள் உங்களை உடலிலிருந்து பிரித்தெடுக்கும் வழி இதுவாகும், அவை உங்களை எவ்வாறு உடலிலிருந்து விலகிச் செல்ல அனுமதிக்கின்றன, உடலுடனான உங்கள் அடையாளத்தை அவை எவ்வாறு அழிக்கின்றன. அந்த அடையாளம் அழிக்கப்படும்போது, ​​உடல் இல்லை என்பதை திடீரென்று நீங்களே அறிந்துகொள்வீர்கள். அது இணைப்பில் மட்டுமே இருந்தது; அது அடையாளத்தின் மூலம் மட்டுமே இருந்தது. உங்கள் அடையாளம் உடைந்தால், உடல் இல்லை என்பதை நீங்களே அறிந்து கொள்வீர்கள்.

ரின்சாயைப் பற்றி ஒரு அழகான கதை உள்ளது. அவர் கூறுவார், “ஒருபோதும் புத்தர் இருந்ததில்லை. இந்த ஷக்யமுனி, கௌதம் சித்தார்த் என்பது வெறும் பொய்க் கதை” என்றார். மேலும் அவர் புத்தரைப் பின்பற்றுபவராக இருந்தார், மேலும் அவர் தினமும் காலையில் புத்தரின் சிலைக்கு முன்னால் வணங்குவார், அழுது நடனமாடுவார். அதன் பிறகு, அவர் எப்போது பேசுவார்; அவர் கூறுவார், “புத்தர் இல்லை. இந்த ஷக்யமுனி, கௌதம் சித்தார்த் என்பது வெறும் பொய்க் கதை” என்றார்.

எனவே ஒரு நாள் ஒருவர் ரின்சாயிடம், “நீங்கள் புத்தரை வழிபடுங்கள், இந்த கௌதம புத்தர், ஷக்யமுனி என்பது வெறும் பொய்க் கதை என்று சொல்லிக் கொண்டே செல்கிறீர்கள். இந்த இரண்டு முரண்பாடான விஷயங்களை நீங்கள் எவ்வாறு சமரசம் செய்கிறீர்கள்? நீங்கள் அபத்தமாகவும், பகுத்தறிவற்றவராகவும் தோன்றுகிறீர்கள்.

எனவே ரின்சாய் கூறினார், “நான் ஷக்யமுனியை நம்பினேன் - ஷக்யமுனி, கௌதம் புத்தர் - நான் அவரை நம்பினேன், அவர் பிறந்தார் என்று; பிறகு எண்பது வருடங்கள் இந்த பூமியில் வாழ்ந்தார், பிறகு உணர்ந்து கொண்டார், பிறகு பேசினார். நான் நம்பினேன், ஆனால் அந்த நம்பிக்கை ஒரு அறியாமையின் நம்பிக்கை. பின்னர் நான் இங்கு வராத இந்த மனிதனைப் பின்தொடர்ந்தேன். படிப்படியாக நான் இந்த மனிதனை நேசிக்க ஆரம்பித்தேன், அவனுடைய நிழலாக மாறினேன். அப்போது ரின்சாயின் உடல் வெறும் மாயை - என் உடல் ஒரு மாயை என்பதை உணர்ந்தேன். பின்னர் நான் ஆழமாக சென்றேன்; என் மனம் ஒரு மாயை என்பதை உணர்ந்தேன். பின்னர் நான் என் இருப்பின் உள் மையத்தை அறிந்து கொண்டேன். நான் என்னை உணர்ந்த நாள், என் உடல், என் மனம் - இரண்டும் தோற்றங்களாக மாறின. இந்த ஷக்யமுனி ஒருபோதும் பிறக்கவில்லை என்று இப்போது எனக்குத் தெரியும், ஏனென்றால் இந்த ரின்சாய் ஒருபோதும் பிறக்கவில்லை என்று இப்போது எனக்குத் தெரியும்! ஏனென்றால் இல்லாத உடல் எப்படி பிறக்கும் - வெறும் தோற்றம். ரின்சாயின் இந்த மனம் பிறக்கவே இல்லை என்பதை இப்போது உணர்கிறேன். அப்படியானால் கௌதம புத்தரின் மனம் எப்படி பிறக்கும்? இந்த மனிதன் இதுவரை இருந்ததில்லை.

பிறக்காத மையம் ஒருமுறை அறியப்பட்டது, அழியாத மையம் ஒருமுறை தெரிந்தால், இருப்பின் முழு விளக்கமும் மாறுகிறது. ஆனால் அந்த மனிதர் வற்புறுத்தினார். கேள்வி கேட்டவர், “அப்படியானால் ஏன் வழிபட வேண்டும்? இந்த புத்தர் சிலைக்கு முன் இன்று காலை பிரார்த்தனை மனநிலையில் உங்களைப் பார்த்தேன், இந்த மனிதன் பிறக்கவே இல்லை என்கிறீர்கள். அப்படியென்றால் பிறக்காத மனிதனுக்கு எப்படி சிலை செய்ய முடியும்? அவருக்கு ஏன் நன்றி சொல்லிக்கொண்டே போகிறீர்கள்?

ரின்சாய் கூறியதாக கூறப்படுகிறது, “நான் அவருக்கு நன்றி தெரிவித்துக் கொள்கிறேன், ஏனென்றால் அவரைப் பின்தொடர்ந்ததால், இந்த இறக்காத, இந்த மரணமற்ற, இந்த பிறக்காத உணர்வை என்னால் உணர முடிந்தது. நான் அவரைப் பின்தொடர்ந்தேன், நான் அவருக்கு நிழலானேன். அப்போதுதான் இந்த உண்மையை என்னால் உணர முடிந்தது, அதனால் நான் அவருக்கு நன்றியுள்ளவனாக இருக்கிறேன் - ஒருபோதும் பிறக்காத, ஒருபோதும் இல்லாத அவருக்கு." ஆனால் இவை அறிவாளிகளுக்கான வார்த்தைகள்.

புத்தர் பிறக்கவே இல்லை என்று நீங்கள் ஒருவரிடம் சொன்னால், அவரை ஏன் வணங்க வேண்டும், ஏன் நன்றி சொல்ல வேண்டும் என்று அவரால் கருத்தரிக்க முடியாது. பின்னர் அவர் கருத்தரிக்க முடியாது, பின்னர் எல்லாம் அவருக்கு கற்பனை செய்ய முடியாதது, பகுத்தறிவற்றது.

எனவே உபநிடதங்கள் இரண்டு மொழிகளில் பேசுகின்றன. உடல் இருக்கிறது, உலகம் இருக்கிறது, நீங்கள் அதில் இருக்கிறீர்கள், அதனால் உங்கள் உடலில் நீங்கள் யார் என்று கண்டுபிடியுங்கள் என்று சொல்கிறார்கள். நீங்கள் அதைக் கண்டுபிடித்தால், உடல் மறைந்துவிடும், பின்னர் உலகம் மறைந்துவிடும். இந்த பாறைகள் இருக்காது என்று அர்த்தம் இல்லை. அவர்கள் அங்கே இருப்பார்கள், ஆனால் அவர்களில் எந்த திடத்தன்மையையும் நீங்கள் காண மாட்டீர்கள். அந்த பாறைகள் அங்கு இருக்காது என்று அர்த்தம் இல்லை, ஆனால் அந்த பாறைகள் இறந்துவிட்டதை நீங்கள் பார்க்க முடியாது. அவர்கள் உயிருடன் இருப்பார்கள்; உயிருடன் மட்டுமல்ல, அந்தப் பாறைகள் தங்களுக்கென்று ஒரு உணர்வு இருப்பதை நீங்கள் உணர்வீர்கள். பிறகு இந்த முழு உலகமும் உணர்வின் வெளிப்பாடாக, பிரம்மத்தின் வெளிப்பாடாக மாறுகிறது. உலகம் அப்படியே மறைகிறது, ஆனால் ஒரு புதிய உலகம் எழுகிறது, உணர்வு உலகம். பொருள் உலகம் மாயையாகிறது; உணர்வு உலகம் உண்மையானதாகிறது. ஏன்?

நீங்கள் உங்கள் உடலுடன் இணைந்திருக்கும் போது, ​​நீங்கள் உலகத்தை ஒரு பொருளாக உணர்கிறீர்கள். உங்கள் உணர்வை மையமாகக் கொண்டு, உங்கள் உடலை விட்டு நீங்கள் நகர்ந்தால், முழு உலகமும் நனவாகும். உங்கள் உலகத்தைப் பற்றி உங்களுக்குத் தெரிந்திருப்பது உண்மையில் உங்களைப் பற்றிய உங்கள் அறிவு, அது வெறும் சப்ஜேசெயலில் பிரதிபலிப்பு. உடல் என்று நினைத்தால் உலகமே பொருள். நீங்கள் ஒரு உடல் அல்ல, வெறும் உணர்வு என்பதை நீங்கள் அறிந்தால், உலகம் நனவாகும்.

உலகம் என்பது உங்கள் சொந்த மனநிலையின் விளக்கம் மட்டுமே.

உள்ளே செல்லவும், வெளிப்புற அடுக்குகள் மறைந்துவிடும். உங்கள் இருப்பில் வேரூன்றி இருங்கள், இந்த சூத்திரம் நீங்கள் ஒரு சித்தராக மாறுகிறீர்கள் என்று கூறுகிறது. சித்தா என்றால் அவை ஒன்றாகச் செயல்படுகின்றன.

எனவே, எங்கள் சொந்த அனுபவத்தால் பிரிக்க முடியாதது என்று நீங்கள் அறிந்த அலட்சியமான சுயத்தை நீங்கள் மிகவும் ஆனந்தமாக அனுபவிக்கிறீர்கள்; இவ்வாறு ஒரு சித்தராக, நிறைவானவராக இருங்கள்.

நகர்ந்து, நனவின் மூன்றாவது அடுக்கை அடையுங்கள். உடல்-பொருளிலிருந்து விலகி, ஆற்றல்-மனதிலிருந்து விலகிச் செல்லுங்கள். உங்கள் இருப்பு, மையம், நனவின் கடைசி புள்ளி வரை இறுதி மையத்திற்கு ஆழமாகச் செல்லுங்கள். நீங்கள் ஒரு சித்தர். ஏன்? ஏன் நிறைவேறியது? - ஏனென்றால், எந்த ஆசையும் எழுவதில்லை, ஏனென்றால் எந்த துன்பமும் சாத்தியமில்லை, ஏனென்றால் நீங்கள் தொடர்ந்து பேரின்பத்தில் ஒன்றிணைக்கப்படுகிறீர்கள், ஏனென்றால் எதையும் அடைய முடியாது.

ஆசை இல்லாத அனைத்தையும் நீங்கள் அடைந்துவிட்டீர்கள். எதையும் சாதிக்கக்கூடிய ஒன்றை நீங்கள் அடைந்துவிட்டீர்கள். ஒருவர் நிறைவு பெறுகிறார், ஒருவர் சித்தராகிறார்.

ஜெகதீஷ் கிருஷ்ணன்